Zaterdag 11 juli
Echt uitslapen was er vandaag niet bij de zon begon al vroeg met zijn warmte te plagen. Oke dit keer was het dan niet eens Miek. Na de verassing van de aardbeien volgde er vandaag een gekookt eitje bij het ontbijt. We zouden nog een nacht hier blijven staan, maar na wat speuren op de kaart leek het ons toch handiger om morgen om negen uur de boot bij Stykkisholmur naar Brjanslaekur te nemen. Deze boot maakt een tussen stop op Flatey, hier kun je van de boot af en een dag en of nacht blijven en de volgende boot of dag door. Je auto blijft dan wel op de boot en die wordt er in Brjanslaekur wel afgezet en die kun je dan daar op halen.
Na het inpakken nemen we de 570 om weer naar de zuidkant van het schiereiland te komen. Onderweg komen we nog de nodige sneeuw tegen. Miek moet dan ook echt even in de IJslandse sneeuw staan, op blote voeten. De vergezichten zijn super. We slaan bij de eerste zijweg af en kunnen dan niet verder van wegen de grote hoeveelheid sneeuw op de weg. Terug op de hoofdweg komen we even later nog net zo veel sneeuw weer tegen. Dat betekend dus omdraaien en de zelfde weg terug. Hier komen we er dan ook achter dat de brandstofpomp die ik op de F980 heb vervangen op de zelfde plaats is gaan lekken als de gene die er toen in zat. Ben nu dan ook wel heel blij mee dat Miek een nieuwe van uit Nederland heeft mee genomen. Voor dat ik deze pomp er in sleutel wil ik toch wel heel graag al weer op het asfalt staan.
Nu deze pomp weer op de zelfde plaats lekt begin ik het vermoeden te krijgen dat de hardplastic slang wel eens de boosdoener kan zijn. alleen het slangetje wat ik bij me heb is een stukje te kort.
Onder aan de weg nog even kijken en dan opzoek naar een stukje slang, in Olafsvik is er niks te vinden wat ook maar een stuk je slang zou kunnen hebben. Na even gevraagd te hebben worden we door verwezen naar Rif. Daar aangekomen zit er een onderdelenwinkel. Alleen deze is net gesloten.
Na even vragen en bij de verschijning van Miek en haar lach, doet de eigenaar toch nog even de winkel open en krijgen we als nog het gezochte rubberen slangetje, kosten 180 kronen, ca 1 euro.
Nu nog een plek om alles te vervangen. Het enige probleem is dat er hier langs de weg overal noorsesterns zitten, die zijn er niet van gediend als je lang in hun buurt blijft. Uit eindelijk komen we uit bij een kerkje. Hier voor ligt een parkeerplaatsje waar ik in alle rust even kan sleutelen. Miek is zo aardig om hier wat foto’s te maken en alles neer te zetten voor de lunch. Toch baal ik er wel van dat deze pomp op de zelfde plek stuk is gegaan, hoop nu ook dat deze nieuwe het de komende weken hier uithoud zonder problemen. Misschien helpt het stukje slang nu ook wel mee doordat het wat flexibeler is. anders mag ik nog weer opzoek naar een andere oplossing. Of gewoon de anwb bellen om thuis te komen. Daar voor zijn ze toch. Misschien hangt er nu ook wel een zegen boven door het bij de kerk gedaan te hebben.
Na heerlijk geluncht te hebben en de pomp weer op zijn plek te hebben. Kunnen we weer verder zonder diesel te lekken.
Na onze planning iets aan gepast te hebben omdat we niet door de 570 konden, eerst maar eens een weggetje richting de kust ingeslagen. Zo ver je van de weg kunt kijken zie je lava en lava, dit gaat ook kilometers door. De weg eindigt bij een vuurtoren, de lava gaat nog dan nog kilometers door. Ook hier zitten de kliffen vol met vogels het is dan ook super genieten. Dit geeft ook mooi de gelegenheid om eens wat te proberen met 200 en 400 mm. Het is wel ontzettend wennen aan het gewicht van deze lens. Gelukkig zit er ook stabilisatie op wat uit de hand fotograferen ook mogelijk maakt. Het uitzicht is op zich al genieten en de zee is hier zo helder blauw.
Na een poosje genoten te hebben gaan we de zelfde weg weer terug, er is ook geen andere mogelijkheid. Onder weg komen we nog de nodige kraters tegen en oneindig veel lava.
Toen we gisteravond over deze kant naar Olafsvik reden, zagen we aan de kust de 2 rotsen van Londrangar staan, dit zijn twee stenen zuilen, die uit zee oprijzen. De grootste is 75 meter hoog en de kleinste 61 meter hoog, het zijn de restanten van een vulkaan die door het zeewater is weg gespoeld. Ze lijken van dichterbij nog groter dan van de weg af. Na even heerlijk in de zon gelegen te hebben gaat de reis verder richting Stykkisholmur. Onderweg hebben we eerst nog even boodschappen gedaan in Grundarfjorour, om de zondag te overleven. De bedoeling was alleen brood, maar dit werd even iets meer. Bij de vvv in Grundarfjorour gelijk maar even gevraagd of de boot naar Brjanslaekur, van te voren gereserveerd moet worden. Volgens de vriendelijke jongen van de vvv was dit wel handig om te doen en kon het via internet. Dat gelijk maar even geprobeerd, maar het ging niet zo als wij wilde. Bij de aankomst in Stykkisholmur gelijk maar even op zoek gegaan naar het kantoor van Seatours , om de veerboot van negen uur de volgende morgen te reserveren.
Het leek wel of we nog net op tijd waren, was al half zeven. Het kantoor was nog open, maar zodra we buiten stonden gingen ook gelijk de reclameborden naar binnen. De camping in Stykkisholmur stond behoorlijk vol. Een klein eindje buiten de stad ligt nog een camping, hier waren we op de weg naar Stykkisholmur al langs gekomen. Hier aan gekomen, was de eigenaresse op zoek naar geld, ja dat ben ik ook nog steeds, voor de gene die tips heeft waar het te vinden graag even melden. Na heerlijk gegeten te hebben. Komt er een bus vol met toeristen het terrein op deze eten en overnachten in een zaal en delen de toiletten en douche met de camping. Dit moet wel een hele goedkoop overnachingsadres voor hun zijn. je slaapt in de zelfde zaal als je eet, vast heel gezellig. Om de afwas te doen werd er verwacht dat je zelf je water kookte, en wat doe je als Hollander dan, je haalt gewoon een teiltje warm water bij de was tafel. Na de route voor morgen nog bekeken te hebben zijn we maar eens gaan slapen.