Zaterdag 18 juli
Vandaag begon de dag met zon. Na het inpakken zijn we eerst nog even wezen wandelen tussen de hete bronnen vlak bij Hveravellir. Het blijft een bijzonder en mooi gezicht om zomaar heet water uit de grond te zien komen. Er wordt gezegd dat dit een van de mooiere gebieden op dit gebied is op IJsland. En mooi is het zeker.
Miek gaat vandaag toch weer mee. Toch wel een beetje jammer voor de camping baas.
We nemen de F35 weer en gaan in zuidelijke richting verder, de weg blijft je steeds weer verrassen. Ook het weg dek blijft steeds weer een verrassing. Zo rij je nog op een redelijk vlakke weg en dan in eens rij je weer kilometers over een wegdek als een wasbord. Miek wordt op deze weg ook gedoopt met haar eerste doorwaardingen . Onderweg komt ons een grote verrassing te gemoed, en wel in een rode Landrover Defender met aanhanger en een altijd even vrolijke Engelsman, voor de vaste lezers, de welbekende Owen. Hij was net zo verrast als wij. Na een korte babbel ging hij weer noord waards en wij richting het zuiden. Van deze vakantie en de wegen ga ik in Nederland nog zeker een poosje genieten, ik zal de komende maanden nog over al stof van de wegen in de auto tegen gaan komen. Dit kruipt over al tussen en komt zelfs door de deurrubbers naar binnen. Na de nodige kilometers op de F35 komt er een einde aan het graffel en begint er asfalt. Aangezien dit niet de bedoeling is kiezen we er voor om verder te gaan ober de F338. Deze weg is sinds korte tijd behoorlijk verbetert, met de komst van een 2de hoogspanningsleiding, wat het uitzicht niet altijd mooier maakt. Toch zijn de uitzichten wel schittert mooi. De weg voert tussen de lava door en dan in eens kom je weer in het fijne zand terecht. Het blijft bijzonder om steeds zo veel lava te zien. Uiteindelijk komen we de F550 tegen ook wel de Kaldidalur genoemd, dit betekend ‘koud dal’. In werkelijkheid is dit de hoogstgelegen binnenlandweg en heeft het toch de naam dal omdat het omringd wordt door nog hogere bergen. Sinds de kleine maar toch af en toe lastige Lamba-rivier is overbrugd, is deze weg ook voor gewone niet te zwaar beladen personenauto’s te doen. Op sommige kaarten staat deze weg dan ook aan gegeven als ‘weg 550’, maar is sinds een aantal jaren weer officieel een F-weg geworden van wegen het slechte wegdek. Dit wegdek is ook werkelijk maar regelmatig zeer slecht en het is dan ook vaak goed opletten en op tijd je snelheid aan passen. Maar ook hier is de omgeving weer op en top genieten.
Aan het eind van deze weg gaan we opzoek naar de watervallen Barnafoss en Hraunfossar. Dit zij twee bijzonder mooie watervallen, en totaal verschillende watervallen, die vlak bij elkaar liggen. Op de noordoever van de Hvita stroomt over een afstand van bijna 1 km water over een niet-waterdoorlatende laag onder het lavaveld Hallumdarhraum vandaan de rivier in. De talloze watervalletjes worden heel toepasselijk Hraunfossar genoemd.
Een klein stukje stroomopwaarts wringt de hvati zich door een nauwe doorgang en vormt hier Barnafoss (kinderwaterval). Die zijn naam ontleend aan het volgende verhaal; de bewoners van de nabij gelegenen boerderij Hraunsas, gingen op kerstavond naar een naburig dorp en lieten de kinderen thuis achter. De kinderen wilden echter niet achterblijven en volgden na enige tijd hun ouders. Toen de ouders huiswaarts keerden zagen zij in de sneeuw kindersporen, die bij de smalle brug naast de waterval ophielden. De ontdane vader sloopte daarop de brug in de hoop dat er nu geen kinderen meer konden verdrinken.
Beide watervallen zien er betoverend uit, het is heel apart om water onder de lava vandaan te zien komen zonder dat er een rivier zichtbaar is. Ook is het bijzonder om te zien met hoeveel geweld het water zich door de vernauwing van Barnafoss perst.
We eindigen deze dag, op een vrij grote camping in de buurt van Husafell. Het is weekend en de camping staat vol met IJslanders, wel iets om ook eens mee te maken. In Nederland staat iedereen op een vastgestelde plaats. Hier in IJsland is het van zoek maar een plek en gebruik de ruimte die je nodig hebt. Alles staat dan ook door mekaar en er staan ook over al gewoon auto’s tussen. Zeker leuk om ook eens mee te maken. Het komt denk ik ook niet vaak voor dat er buitenlanders op deze camping staan, we hebben dan ook een hoop bekijks. Met enige regelmaat, wordt ook de tekst achter op de auto gelezen en behoorlijk om gelachen.