Reizende oom Roel

Dinsdag 9 juni
Tegen vijf uur het bed uit en vlug naar het dek om te zien of de contouren van IJsland al zichtbaar waren. Heel in de verte was wat te zien maar het was nog zo ver weg en zo bewolkt dat er weinig van te maken was. Er stond erg veel wind op het dek dus snel naar binnen en eerst even douchen en dan weer kijken. Weer op het dek begint IJsland steeds groter te worden tegen zeven uur begint het dan toch echt ergens op te lijken, grote bergen met nog veel sneeuw er op , een veel belovend vooruitzicht. Tegen acht uur varen we het fjord naar Seydisfjordur in. Als we langs de eerste huizen varen vraag je, je af of dit nou spelgoed huisjes van een modelspoorlijn zijn of echte, ze lijken zo klein van een afstandje maar het zijn meer de verhoudingen die je niet meer kunt inschatten door de hoge bergen en er geen bomen staan. Precies negen uur meren we af aan de kade en kan iedereen van boord om in de rij te gaan staan vaan de IJslandse douane,
Er wordt niet eens echt naar je paspoort of dergelijke gekeken, je vult een papier in met wanneer je weer weg gaat en je gegevens en dan kun je door rijden, als je niet door een ander uit de rij word gehaald voor een steekproef. En als je dan toch als een van de laatste van boord komt mag je netjes in de rij voor de steekproef. Gezellig nog met Owen staan kletsen , hij moest ook.
Voor de auto voor ons nemen ze behoorlijk de tijd we staan bijna een uur te wachten. Maar eindelijk mogen we achter mekaar naar binnen. Of ik nog wat aan te geven heb, nee niet echt heb drie flessen wijn mee, en dacht dat dat toegestaan was. Laat die maar even zien want er mag maar 1 liter sterke drank mee is het antwoord. Owen had zijn auto zo dicht op de mijne staan dat ik niet eens bij de achter deur kon, hartelijk met mekaar om gelachen. Drie flessen er uit en krijg ik te horen je had er ook vier mee mogen nemen , alles gaat hier gelukkig in het Engels dus mooi de tijd om mij Engels op te halen. Gelijk maar even gezegd dat ze moesten wachten en ik die vierde nog even ging halen, waar op we met mekaar toch aardig dubbel lagen van het lachen.
Hier na kon ik gelijk gaan en hoefde ze de rest van de auto niet meer te zien. Gelukkig maar anders waren en nog een stuk kaas en worst te voorschijn gekomen. Dat was het geval bij een Duitser naast ons, die had vers vlees mee, dit is niet toe gestaan net als zuivel producten. Hij kon dan ook de hele auto uitpakken. Slof ik er net even goed door.
Van uit Seydisfjorud, via de 93 naar Egilsstadir, deze weg gaat door de bergen het fjord uit. Heb me maar gelijk voor genomen om niet overal waar het te mooi is een fotostop te maken . dan kom ik niet verder dan dit fjord.
De rust en ruimte zijn zo overweldigend en het is er zo verschrikkelijk mooi dat je nu al ogen te kort komt.
In Egilsstadir aan gekomen, dit is het centrum van oost IJsland. Eerst boodschappen gedaan voor de komende dagen en geld gehaald, al hoe wel je hier ook over al met je creditkaart kunt betalen.
Ook gelijk een ander kaartje voor de telefoon gehaald, dit is wat goed koper dan steeds over Nederland bellen of smsen.
Op zich vallen de kosten hier mee 1 euro doet 170 IJslandsekronen , wat diesel net zo duur maakt als in Nederland, alleen vlees is een stuk duurder.
Tank vol en gaan, eerste plaats om de nacht door te brengen is Bakkagerdi , bekend om zijn rotsen met papegaaiduikers. Wegen in Ijsland staan behoorlijk goed aan gegeven . in het begin is de weg nog een soort van asfalt, dit verandert al snel in een graffel weg na de nodige foto momenten en tussen door een kopje thee, komt er een bord werk in uitvoering in zicht. Niet zo als we in Nederland gewend zijn met grote lichten en alles er op en aan, nee, gewoon een bord werk in uitvoering en 30 km en dan rij je zo de werkzaamheden in . het lijkt dan ook niet meer of je op een weg zit maar in een grote grindbak bent beland waar je ook gewoon niet harder kunt dan 30 en dit duurt kilometers. Kranen, vrachtwagens en andere machines rij je gewoon tussen door. Dit is wel weer het andere uiterste dan in Nederland. De weg loopt door wat wel wat weg heeft van een grote duin vallei in combinatie met een estuaria (getijden gebied) overal hoor en zie je vogels, de goudplivieren en wulpen vallen wel gelijk op.
Na vier uur rijden doemt de berg pas naar Bakkagerdi op, de ene rotsformatie is nog mooier en adembenemende dan de andere, het zelfde geld voor alle watervallen en dat zijn er honderden.
Naar boven toe rij je gewoon de sneeuw te gemoed. Hard rijden is er op deze wegen niet bij, na onnoemelijk veel haarspelt bochten sta ik boven en wat een grandioos uitzicht ondanks dat de bewolking laag hangt. Wat voelt een mens dan toch weer rijk dat hij dit mag zien. Naar beneden is net zo’n spektakel.
Na een poosje arriveer ik op de camping in bakkagerdi, dit is niet zo als de campings in Nederland enige wat er staat is een toiletgebouw met douche en dat is het zo’n beetje. Je gaat maar ergens staan en afrekenen doe je de volgende morgen (750 kronen). Hier kom ik ook het zelfde duitse stel tegen met hun landrover als op de boot.
Eerst maar eens de tent op zetten , om mij heen roepen de watersnippen vol op, en niet een, nee tientallen. Een beleving op zich al. Zet mijn tent op net naast een stromend beekje dat vol staat met dotterbloemen.
Na heerlijk mijn eigen potje op de benzinebrander gekookt te hebben begint het te regen, dus lekker bijtijds slapen. Al word het amper donker, het is inmiddels al even over elven. Wel een hele rare gewaarwording dat het licht blijft.

Dit bericht is geplaatst op donderdag 11 juni 2009 om 1:38 pm in de categorie Uncategorized. Je kunt reacties op dit bericht volgen via de RSS 2.0-feed. Zowel reacties schrijven als pingen is momenteel niet mogelijk.