Donderdag 2 juli
Na een nacht super geslapen te hebben, snel weer op douchen en op weg naar de F261 om mijn poging om bij Owen te komen te hervatten. Het eerste stuk van de 261 gaat als een eitje. Het is dan ook nog gewoon een weg voor alle voertuigen. Maar dan verschijnt toch het bord alleen 4×4. Oke, hier begint de uitdaging weer. De eerste kilometers gaan als of de weg dagelijks door iedereen gebruikt wordt en met wat kleine doorwaardingen geen vuiltje aan de lucht als het zo door gaat zit ik zo op de F210 en kan het speuren naar een rode Defender weer beginnen. Plan is om dan tegen gesteld naar het begin te rijden en de zuidelijke kant te nemen.
Maar zo ver zal het nooit komen de doorsteken worden groter en de weg wordt steeds slechter. Oke, dit wordt weer een leuk leermoment voor Roel. Zo wel voor het zelf vertrouwen, doorzetten als voor het verstand.
Beide meeste wegen op IJsland, ook de binnenwegen, heb je het idee dat er voort dat de weg open gaat toch nog wel even wat aan de weg gebeurt. Bij deze weg ook maar na meer dan een anderhalf uur rijden begint de weg er op te lijken dat er niks meer aan gebeurt is de zijkanten zijn naar beneden gestort en er liggen ook stenen van boven op de weg maar zo te zien is er nog recent een auto langs geweest. Ik kan er ook nog gewoon langs, het zij met enige geduld en sturen. En dan wordt het toch de rivierbedding in en het spoor daar verder volgen. Dit volgt met een aantal doorwaadingen. Deze vergen wel het nodige van auto en bestuurder, maar we komen er steeds weer goed door met beleid, moet en de nodige druppels zweet op het voor hoofd. De weg gaat weer de oever op maar daar lijkt het op een gegeven moment meer een rivierbedding van een omlaag stromende rivier dan op een weg deze gaat eerst om hoog en dan weer naar beneden. Op de weg naar beneden heeft mijn voorganger er voor gekozen om de weg te verlaten en naast de weg naar beneden te gaan. Dit is veel vlakker dus ik kies hier ook voor. Beneden aan gekomen word het gelijk weer de rivier over steken tot op de droge bedding. En daar is dan ook niks meer van de weg te vinden. Het geen dus betekent dat het hier voor mij ophoud. Al zal de F210 wel vlak bij moeten zijn volgens de kaart. Maar of ik de andere kant van de weg ga vinden vraag ik me af. Deze heeft ook geen coördinaten, gps is dus nu zinloos. Al heb ik af en toe toch meer ruzie met dat ding dan gemak. Oja, en aan wie dat ligt geen idee, in Nederland kon ik er alles mee.
De weg terug wordt weer zo’n groot avontuur als heen. Al weet ik nu hoe het moet en dat maakt het wel makkelijker. Al heb ik er toch ook wel even de balen in dat ik niet kan komen waar ik wil. Maar dit is dan wel de wijste oplossing. Wil toch wel 8 juli op het vliegveld van Reykjavik staan.
Na de nodige tijd sta ik dan toch weer zonder schade op de 261. Ik ga mijn weg dan ook maar richting Reykjavik vervolgen al is het nog wel vroeg en kan ook nog best even op verkenning uitgaan.
De verkenningstoer brengt mij tussen het meest grasrijke deel van IJsland. Je zou je hier zo in Nederland kunnen wanen. Overal liggen grote witte rollen gras koeien in de wei, oke dat is niet meer echt Hollands maar toch even voor de beeldvorming. Naar dit Nederlandse, uhm bedoel natuurlijk IJslandse landschap, kom ik aan in Selfoss. Een van de wat grotere steden van IJsland. De camping hier ligt midden in de stad naast het sportveld, gezien de tijd en mijn verkenningstoer toch nog even verder kijken. de naam Geysir op de borden trekt wel eens even die kant op om alvast eens bij de geisers te kijken. dit is zo toeristisch dat je daar alleen s’morgens of s’avonds wilt zijn als er weinig mensen zijn. toch mooi om dat even te weten voor de reis met Marieke samen. De reis eindigt vandaag op een camping in Laugarvatn.
Morgen zal ik van hier uit richting Reykjavik gaan en in de loop van de middag bij Edwin langs gaan. Vandaag heb ik Owen niet meer te pakken gekregen, had graag even geweten waar al die mooie bronnen zaten. Morgen maar weer proberen en anders Edwin even vragen, die kan mij vast ook nog wel aan leuke tips helpen.
Owen hoop ik nog wel te bereiken om voor van het weekend en de dagen er op nog wat te kunnen afspreken. Hij moet 8 juli in de middag op Keflavik zijn en ik in de avond. Alleen moet ik voor die tijd nog wel mijn auto opruimen en wassen. Ja onder die deal kwam ik vandaag niet uit. Maar ach is ook zeker de moeite waard.