woensdag 22 juli

Woensdag 22 Juli
Het was vandaag echt even apart wakker worden zo tussen de lava. We hebben de hele camping voor ons zelf, is dat even geen luxe. De nachten zijn koud maar de morgen zon is gelukkig al aardig warm. Voor het eerst zitten we dan ook echt midden in een lavaveld te ontbijten. Dit is toch wel een hele mooie en aparte ervaring.
Na alles ingepakt te hebben, rijden we nog een rondje door Laki. Er zijn nog een aantal dingen die we willen zien. zo willen we zeker even in 1 van de kraters kijken en lopen. Dit geeft een bijzonder gevoel, ook de kleuren van de lava maken deze wandeling tot een genot. De lava kleurt van rood naar paars en dan weer door naar zwart. En alle varianten die er tussen zitten. Af en toe is het wel even uitkijken, want de lava heeft soms rare scherpe kanten. Ook een kleine lava grot mag deze dag niet vergeten worden. In de grot is het nog aardig fris maar ook weer niet echt koud. Ook hier zijn de kleuren onvergetelijk mooi. Verder op de route ligt ook nog een krater met een meer er in. Zo blijft het steeds weer genieten van steeds weer andere omgevingen en dat zo dicht om mekaar.
Onder weg zien we nog een van de mooiere natuurverschijnsels op IJsland. Een redelijk eind bij ons vandaan woed over de zand en lava een zand storm. En wij in Nederland maar klagen over fijnstof. Hier blaast de wind stof wolken tientallen meters de lucht is en zo het lijk over kilometers. Van afstand is het een super mooi gezicht, maar blij dat we er niet in zitten. We hebben al genoeg stof in de auto liggen.
Voor de terug weg kiezen we een andere route, deze is mij door de Duitsers Rolf en Moni aangeraden en begint even ten westen van de blagil. De weg leid eerst naar nog een hut en veranderd vanaf daar in een echt karrenspoor, overal liggen gewoon nog grote stenen op de weg en zitten er diepe en rare gaten en sporen in de weg. Het blijft dan ook constant goed opletten en rustig aan doen. De weg slinger door en om de lava heen. Soms vragen we ons af of dit echt wel de weg is. Het blijft fantastisch en een mooie uitdaging om dit stuk te rijden. De weg veranderd constant , dan weer lava, dan weer zand of weer veel grote keien. Uit eindelijk word de weg een pad van afgeronde rivierkeien. En begint op dat moment mee te lopen met de hoogspanningsleidingen na talloze doorwaardingen, waarvan een wat grotere komen we uiteindelijk weer op de 206 uit. In de paar uur dat we deze route reden zijn we dan ook niemand tegen gekomen. Dat geeft af en toe ook wel een heel apart gevoel.
Terug op de rondweg 1 gaan we de richting van Vik op. Onderweg stoppen we nog bij Laufskalavorour. Dit is een heuvel met talloze steenmannetjes (en -vrouwtjes?) de heuvel diende als baken voor reizigers in het verder vlakke land. Waarom weet niemand maar iedereen die hier voor de eerste keer langskwam, werd verondersteld een steen op het heuveltje te leggen om zo gevrijwaard te blijven van pech onderweg.
Wij hebben daar samen ook maar even een klein steenmannetje of was het nou een vrouwtje gemaakt.
In Vik aangekomen doen we eerst nog even boodschappen bij de lokale supermarkt. Miek weet altijd weer de lekkerste snoepjes te vinden. Na dat er een snoepje geproefd is rijden we door naar Reynisdrangar. Dit zijn een aantal hoge rotspunten ca. 66 meter hoog. Hiervan wordt beweerd dat het de resten zijn van een driemaster, die door 2 trollen aan land werd getrokken. Ze werden echter verrast door de zonsopgang waardoor zij , en met hen het schip in steen veranderde.
Vanuit hier hadden we ook een mooi uitzicht op Dyrholaey, dit is een 120 meter hoog in zee uitstekende kaap, met aan de zeezijde een groot gat. Waar zelfs boten door heen kunnen varen. Dit is ook tevens het meest zuidelijkste puntje van IJsland.
Op het strand dat voor het grootste deel uit kiezels bestaat zijn we gelijk weer een paar kilo zwaarder geworden van de stenen. Er lagen dan ook zo veel verschillende en mooie. Gelukkig wordt er bij de boot niet gewogen.
Onze reis eindigt vandaag bij Skodar. Hoe dichter we bij skodar komen hoe meer het begint te regenen. Valt dat even tegen vandaag. Maar goed Miek wilde alles op IJsland meemaken , dus zie hier de regen. De camping ligt hier gelijk naast de waterval Skodarfoss. Deze waterval behoort met een hoogte van 60 meter tot een van de grootste op IJsland. Volgens een oude legende heeft kolonist Prasi een kist met goud onder de waterval verborgen. Er is al vaak naar gezocht maar zonder resultaat. Wij zijn dan ook niet gaan zoeken. W el lukt het ons mooi om tussen de buien door de tent op te zetten. Met enige voorzichtigheid, bakken we voor het eerst pannenkoeken in de tent. Buiten valt de regen met grote druppels naar beneden. Het is nu dan ook wel heel knus om zo te eten. Wat later op de avond is het droger en na de afwas wandelen we nog even naar de top van de waterval. Wat komt er hier toch weer een water langs. Met het geluid van vallend water gaan we dan ook slapen. Wat voor het slapen nog wel opvalt is dat nu we weer in het zuiden zijn, is dat de nachten toch wat meer nacht beginnen te worden. Het begint weer wat meer donker te worden. Echt donker nog niet maar al wel veel meer dan dat we in het noorden hadden.

Comments are closed.