Donderdag 23
Na een avond en nacht met de nodige regen. Eindelijk heeft Miek dan ook even ander weer, dan alleen maar droog en zon, gezien op IJsland. Vandaag begon de dag dan ook weer met zon. Om na de afgelopendagen steeds vroeg onder weg te gaan hebben we vandaag besloten om eens wat later weg te gaan en eerst nog even rustig te genieten van Skogarfoss. Uiteindelijk zijn we toch maar gana inpakken en net voor dat het begon te regenen hadden we alles droog in de auto zitten.
Voor we de beroemde F261 en de F210 opgaan stoppen we eerst nog even om de tank van de auto vol te gooien. Een tweede stop maken we bij Seljalandsfoss. Dit is een kleine maar hoge waterval, met de mogelijkheid om er achterlangs te lopen. Het is een waanzinnig gezicht om er achter te staan en het geluid dat het water maakt als het naar beneden komt, ook het geluid dat het water daar bij maakt zijn ware donderslagen. Dit word nog versterkt door de rotsen. Bij het er onder weg lopen aan de andere kant kregen we ook nog even de kans om echt kennis te maken met de water val en waren onze koppies behoorlijk nat. Miek was zo aardig om aan iemand om er een foto van te maken. Bewijs is er dus ook nog. Ook bij deze waterval deden de zon en de water nevel hun best en voltrok er zich een schitterende regenboog.
Dan begint het grote avontuur van de F261 en de F210 weer. Deze weg en ik hebben al een hele geschiedenis en vandaag is de beurt aan Marieke om deze wegen ook eens te bewonderen. Naarmate we verder en verder op de weg zitten wordt het steeds stiller naast me en zit ze steeds meer te genieten. Er zitten veel te weinig doorwaardingen in volgens haar. Volgens mij zou ze liever alleen maar door het water rijden. Het waterpeil is ook zeker niet meer dat van de laatste keer dat ik op deze wegen reed. Wat het wel minder spannend maakt, maar de uitzichten maken toch ook weer een hoop goed.
Op de F261 slaan we eerst nog even af naar een van de kloven die langs deze weg liggen. Het is net een schilderij waar je in binnen stapt. Mooie steile rotsen een riviertje dat er tussen door komt kabbelen en ontelbare kleuren groen. Op deze plaats moet Miek haar hobby van water temperatuur met de voeten bepalen nog even uit proberen en steekt zo het riviertje over. De temperatuur van het water word wel goed bevonden maar niet zo goed om de rivier nog een keer over te steken.
Niet veel later vervolgen we onze weg over de F261 en iedere rivier die we door moeten zie je een grote lach op het gezicht van Marieke. Deze route heb ik samen met Owen ook al een keer gereden maar ook voor mij blijft het genieten. De landschapen blijven steeds maar weer veranderen en de een is nog bijzonderder dan de ander. Na de nodige stops en de nodige uurtjes komen we dan toch bij een van de mooiste maar ook wel moeilijkste rivieroversteken die ik tot nu toe in deze reis tegen gekomen ben. Jammer genoeg staat het water nu een heel stuk lager dan de laatste keer maar het blijft een spectaculaire oversteek. Zeker voor Marieke is dit echt even genieten. Zonder problemen komen we ook deze keer weer het water door en vervolgen onze weg over de F210. De F210 zal ons eerst naar Hvanngil brengen. Hier houden we even halt om te eten en wil ik David de beheerder even gedag zeggen. Hem ben ik eerder Tegen gekomen toen Owen ook hier stond. Niet veel later staan we ook samen op de foto. ik heb eigenlijk nooit echt zo iets van ik moet op de foto, maar deze weken sta ik er toch al wel heel vaak op, dankzij een leuke huisfotografe.
Miek is wel even benieuwd hoe David en zijn gezin het doen met levensmiddelen en andere spullen. David vertelt dat ze heelveel meenemen als ze hier heen gaan en dan vooral veel dingen die lang houdbaar zijn. en er zijn altijd groepen die veel mee hebben waar ze wat van krijgen en ook de chauffeurs die regelmatig langs komen nemen verse dingen mee. Maar melk en fruit blijft altijd lastig. Op weg naar de auto bedenken wij ons dat er nog vers pakmelk in de koelbox staat. Deze kunnen we best even bij David en zijn gezin achter laten. Bij het afgeven aan David zegt hij nog dat hij niet wilde bedelen. Het is toch leuk om zo even wat te kunnen geven. Hij is ons dan ook heel dankbaar.
Met een goed gevoel rijden wij de F210 dan weer op richting Keldur. De bergen nemen steeds weer andere kleuren aan. en de talloze rivierdoorwaardingen maken het een weg om super van te genieten. Op een plaats gaat de weg zelfs een eindje door de rivier dit is helemaal even leuk zeker omdat je de rivier pas na een bocht weer uit gaat. Je vraagt je toch wel eens af wie heeft er ooit besloten om deze route zo te maken en niet via een andere route.
De omgeving blijft zo mooi en de zon is ons nog zo goed gezind dat het bijna een straf is als het einde in zicht komt. Als we het einde van de F210 hebben gehad beslissen we om al vast een eind in de richting van Reykjavik te gaan.
De keus valt op Plaats Hveragerdi, hier moet ook een camping zijn en mat de dingen die we morgen willen doen zitten we dan gelijk in de goeie richting. Na een klein uur rijden komen we in Hveragerdi aan. De hele camping is versiert en er lopen heel wat verklede mensen rond, niet iets waar wij ons geroepen voelen om tussen te gaan staan. Op de kaart vinden we nog een ander plaatsje, Porlakshofn dit ligt vlakbij zee en nog dichter bij onze bestemmingen voor morgen.
Hier aangekomen zit het er een stuk rustiger uit en is en nog lekker de ruimte om de tent op te zetten, zonder dat je bij de buren op de lip zit. Alleen de wind is nog al fris.
De laatste paar dagen is het overdag stralend mooi weer en in de avond koelt het heel snel af na een onaangename kou. Gelukkig hebben we qua kleding alles me om het dan ook nog buiten uit te kunnen houden. Maar nu maakt de wind het wel heel kou en kruipen we toch lekker de tent in.