Woensdag 29 juli.
Vandaag begon de net als dat de dag gister gesloten werd met regen. Eerst dan maar even eten en douchen. Als ik terug ben van het douchen is het net even droog dus snel even de tent afbreken en opruimen, alles is noch vochtig en het buiten doek is zelfs nog kletsnat. Niks aan te doen dan maar los in de auto en vanavond maar weer even verder zien. mijn reis naar de F821 begint dan ook gelijk weer met regen. De weg er heen is goed te rijden, al staan er in een paarden op de weg. Even rustig aan doen en dan gaan ze opzij en kan ik mijn weg vervolgen.
Aan het begin van de F821 lijkt het net of je een boerenerf opgaat maar gelijk na de schuur kun je een karrenspoor op. Het is dan ook een echt karrenspoor, wat naar mijn idee niet alle dagen gereden word. De weg is wel super mooi. Je rijd langs een riviertje steeds verder het dal in, het wordt dan ook steeds smaller en smaller tot er alleen nog ruimte is voor de weg en de rivier. Uiteindelijk gaat de weg om hoog en blijft wat hoger de rivier volgen. Het water dat van de helling waar je op rijd naar beneden komt, vormt soms gewoon een riviertje op de weg om even later de weg te verlaten en de rivier in te stromen. Dit geeft met enige regelmaat, mooie lange doorwaardingen.
Aan het eind van het dal gaat de weg nog verder om hoog en kruis ik het riviertje dat dan inmiddels al niet meer dan een beek is geworden. Na steil om hoog te gaan met de nodige haarspeldbochten, beland ik in het wolkendek. Dit hing in het dal al zo laag dat de bergtoppen jammer genoeg niet te zien waren. Na talloze kilometers in de wolken, ben ik ineens boven het laaghangende wolkendek. En ineens is het weer heldere en heb ik een schitterend uitzicht , op de laaghangende bewolking. Toch kan ik niet van de zon genieten door dat er hoger nog meer wolken hangen . dat is toch wel even jammer. Mijn weg begint weer te dalen en ik rij weer in de grote steen en zandbak van het binnenland. Ik vervolg dan ook de weg richting de hut Laugefell . het blijft toch een bijzonder landschap om te zien. het is zo weids en stil. De eerste mensen die ik dan ook tegen kom zijn bij de hut. Vandaag wil ik door rijden naar Askja, bij de hut neem ik dan ook de F752 die mij weer op de F26 zal brengen. Ook deze weg slingert tussen de stenen en het zand door en zo af en toe kom ik een klein riviertje tegen. Na weer op de F26 te zijn aan gekomen, neem ik al snel de F910. Dit is een van de weinige west oost verbindingen in het binnenland. De meeste wegen lopen hier van noord naar zuid. Er liggen wel meer andere wegen maar dit zijn wegen die geen nummer hebben en alleen op de kaart staan van hier ligt ergens een weg. Om toch een beetje zekerheid te hebben dat ik iemand tegen kom als ik pech zo hebben. Neem ik dit jaar alleen maar de F wegen.
Dan komt toch het begin van de F910 in zicht. De weg heeft een lengte van ruim 120 kilometer en de geschatte reistijd, tussen de acht a tien uur. De weg is zeker een die de moeite waard is ondanks het wisselvallige weer wat het dan ook zeker super genieten de afwisseling is zo geweldig. Zo af en toe een rivier dan weer lava waar je niet anders dan stapvoets door heen kunt. Vandaar dat de weg dus ook meer dan 8 uur rijden is. halverwege ligt er in eens een brug. Dat is maar goed ook, anders was deze rivier niet over te steken. Net voor de brug ligt een afslag naar de waterval Gjallandi. Een beeldschone waterval in een omgeving die meer weg heeft van een maanlandschap. Door dat deze weg niet door veel mensen gereden wordt is het dan ook een van de minder bekende watervallen. En druk is het er dan ook niet, ben er alleen.
Op deze weg krijg je wel het gevoel van helemaal alleen op de wereld. Kom dan ook niemand tegen. Op de vlakte is het soms even goed zoeken naar de weg. Er liggen zo veel sporen naast elkaar dat het iet duidelijk is wat nu de eigenlijke route is. Ook missen er op delen de markering, wat het af en toe niet echt makkelijk op maakt met het zoeken van de weg. Dit alles geeft wel een bepaalde soort van kick. Maar ben wel heel gelukkig met een kaart waar de meest belangrijke kruisingen in gps-coördinaten op staan en de gps. Zo weet ik toch de juiste afslag te vinden naar Askja. Op de meest belangrijke kruising mist het complete bord, een eind verder ligt nog wel de paal waar dit bord aan gezeten moet hebben. Het zou toch wel zonde zijn geweest om zo ver in het binnenland de verkeerde afslag naar Askja te nemen. Dan was ik er waarschijnlijk vandaag ook niet aan gekomen. Hoe dichter ik bij Askja kom, begint het landschap nog meer op een maanlandschap te lijken. De door het slechte weer heeft het zelfs iets spookachtigs. Er liggen hier wel hele mooie rots- en lavaformaties. Best wel jammer dat het weer vandaag niet mee wil werken. Een zonnetje wat toch wel welkom geweest. Na de vele lavavelden voort de weg in eens over een grote spoelvlakte, met donker gekleurd zand. Door de vele regen en zelfs hagel en natte sneeuw is er geen stuffend lavastof achter de auto. Ook wel eens een keer lekker. De regen heeft dan ook alles van de auto af gespoeld. Als het de komende dagen zo blijft heb ik een schone auto mee terug. Dit was toch echt niet de bedoeling. Uiteindelijk gaat de grijs/zwarte spoelvlakte, over in een geel gekleurd lavaveld. Iets wat toch wel uitzonderlijk mooi is. Na de vele uren sturen en de toch wel wat weinige kilometers kom ik de vlakbij Askja liggende camping en hut Dreki tegen. Met weinig zin om in dit weer een tent op te zetten besluit ik ook hier van de hut gebruik te maken. Ondanks het late arriveren van mij het loopt inmiddels al tegen een uur of zeven, is er nog voldoende plaats. Meer mensen hebben gedacht dat een hut toch wel handiger is dan een tent opzetten, het is dan ook gezellig druk in de hut.
In de hut kom ik Bas en Sonja tegen een Nederlands stel, die de komende weken ook op IJsland rondtrekken. Na een poos gezellig te hebben zitten kletsen onder hun wijntje, mijn flessen zijn op. Bas en Sonja(jullie zijn welkom om een fles te komen halen in Nederland ) gaan we tegen elf uur toch maar eens slapen.