Reizende oom Roel

Donderdag 2 juli
Na een nacht super geslapen te hebben, snel weer op douchen en op weg naar de F261 om mijn poging om bij Owen te komen te hervatten. Het eerste stuk van de 261 gaat als een eitje. Het is dan ook nog gewoon een weg voor alle voertuigen. Maar dan verschijnt toch het bord alleen 4×4. Oke, hier begint de uitdaging weer. De eerste kilometers gaan als of de weg dagelijks door iedereen gebruikt wordt en met wat kleine doorwaardingen geen vuiltje aan de lucht als het zo door gaat zit ik zo op de F210 en kan het speuren naar een rode Defender weer beginnen. Plan is om dan tegen gesteld naar het begin te rijden en de zuidelijke kant te nemen.
Maar zo ver zal het nooit komen de doorsteken worden groter en de weg wordt steeds slechter. Oke, dit wordt weer een leuk leermoment voor Roel. Zo wel voor het zelf vertrouwen, doorzetten als voor het verstand.
Beide meeste wegen op IJsland, ook de binnenwegen, heb je het idee dat er voort dat de weg open gaat toch nog wel even wat aan de weg gebeurt. Bij deze weg ook maar na meer dan een anderhalf uur rijden begint de weg er op te lijken dat er niks meer aan gebeurt is de zijkanten zijn naar beneden gestort en er liggen ook stenen van boven op de weg maar zo te zien is er nog recent een auto langs geweest. Ik kan er ook nog gewoon langs, het zij met enige geduld en sturen. En dan wordt het toch de rivierbedding in en het spoor daar verder volgen. Dit volgt met een aantal doorwaadingen. Deze vergen wel het nodige van auto en bestuurder, maar we komen er steeds weer goed door met beleid, moet en de nodige druppels zweet op het voor hoofd. De weg gaat weer de oever op maar daar lijkt het op een gegeven moment meer een rivierbedding van een omlaag stromende rivier dan op een weg deze gaat eerst om hoog en dan weer naar beneden. Op de weg naar beneden heeft mijn voorganger er voor gekozen om de weg te verlaten en naast de weg naar beneden te gaan. Dit is veel vlakker dus ik kies hier ook voor. Beneden aan gekomen word het gelijk weer de rivier over steken tot op de droge bedding. En daar is dan ook niks meer van de weg te vinden. Het geen dus betekent dat het hier voor mij ophoud. Al zal de F210 wel vlak bij moeten zijn volgens de kaart. Maar of ik de andere kant van de weg ga vinden vraag ik me af. Deze heeft ook geen coördinaten, gps is dus nu zinloos. Al heb ik af en toe toch meer ruzie met dat ding dan gemak. Oja, en aan wie dat ligt geen idee, in Nederland kon ik er alles mee.
De weg terug wordt weer zo’n groot avontuur als heen. Al weet ik nu hoe het moet en dat maakt het wel makkelijker. Al heb ik er toch ook wel even de balen in dat ik niet kan komen waar ik wil. Maar dit is dan wel de wijste oplossing. Wil toch wel 8 juli op het vliegveld van Reykjavik staan.
Na de nodige tijd sta ik dan toch weer zonder schade op de 261. Ik ga mijn weg dan ook maar richting Reykjavik vervolgen al is het nog wel vroeg en kan ook nog best even op verkenning uitgaan.
De verkenningstoer brengt mij tussen het meest grasrijke deel van IJsland. Je zou je hier zo in Nederland kunnen wanen. Overal liggen grote witte rollen gras koeien in de wei, oke dat is niet meer echt Hollands maar toch even voor de beeldvorming. Naar dit Nederlandse, uhm bedoel natuurlijk IJslandse landschap, kom ik aan in Selfoss. Een van de wat grotere steden van IJsland. De camping hier ligt midden in de stad naast het sportveld, gezien de tijd en mijn verkenningstoer toch nog even verder kijken. de naam Geysir op de borden trekt wel eens even die kant op om alvast eens bij de geisers te kijken. dit is zo toeristisch dat je daar alleen s’morgens of s’avonds wilt zijn als er weinig mensen zijn. toch mooi om dat even te weten voor de reis met Marieke samen. De reis eindigt vandaag op een camping in Laugarvatn.
Morgen zal ik van hier uit richting Reykjavik gaan en in de loop van de middag bij Edwin langs gaan. Vandaag heb ik Owen niet meer te pakken gekregen, had graag even geweten waar al die mooie bronnen zaten. Morgen maar weer proberen en anders Edwin even vragen, die kan mij vast ook nog wel aan leuke tips helpen.
Owen hoop ik nog wel te bereiken om voor van het weekend en de dagen er op nog wat te kunnen afspreken. Hij moet 8 juli in de middag op Keflavik zijn en ik in de avond. Alleen moet ik voor die tijd nog wel mijn auto opruimen en wassen. Ja onder die deal kwam ik vandaag niet uit. Maar ach is ook zeker de moeite waard.

Woensdag 1 juli.
Na het inpakken eerst even wat recht gezet op mijn blog ik was 25 juni vergeten toe te voegen, dit tot grote ergernis van bepaalde personen. Die zich ook, gelijk afvroegen of ik niet wilde vertellen wat ik die dag gedaan had. Het is nu ook gewoon te lezen. Het is hier op IJsland wat betreft internet wel vreemd. Op de ene plaats moet je er voor betalen op de andere plaats niet. In Vik was het zelfs zo dat bij de vvv ze 350 kronen voor een half uur rekende en als je dan in het cafe er naast gaat zitten dat je gewoon de sleutelcode krijgt en onbeperkt gratis kan gaan zitten. Ja snap zo langzaam aan niks meer van dit land. Wist dat het al raar ging met de campings maar nu met internet ook al. Blijf gewoon komisch, als je wat gaat zoeken kom je hier echt met een splinter door de winter. Nou oke bijna dan.
voor vandaag staat er ook geen vast eindpunt het enige is dat ik een beetje op tijd wil stoppen met rijden en wel weer wat naar het zuiden wil zitten. Nou leek dit ook tot het eind van de middag goed te gaan. Was de waterval Skogafoss bij Skogar al voorbij, er ligt hier een mooie camping net tegen de waterval aan. Deze staat op iemands verlanglijstje, dus we rijden gewoon nog even door naar de volgende een camping vlak bij de waterval Selialandfoss. Achter deze waterval kun je langs lopen. Jammer dat het altijd zo druk is bij dit soort dingen. Foto’s zonder mensen er op zijn toch mooier maar niet de meest makkelijke om te maken.
Ja en toen ging het mis, een bericht van Owen “Hi how are you getting on? Hope you are having a good time. I am on my way into the Mountains on road F210 from Keldur its a good road and leads to a geothermal area Owen” gelijk maar even bellen, hij zit dan even ten noorden van mij.
Als ik zin had was ik welkom om aan te sluiten. De auto kun je niet missen is een rode met het stuur aan de goeie kant. Ja dat is niet tegen dovenmansoren gezegd dus even snel tanken en dan op naar Keldur en de F210 op. Deze begint schitterend tussen de lava, en rijd dan ook verschrikkelijk. Maar het is wel verschrikkelijk genieten. En dat gaat zo voor kilometers door. Na de lava wordt de weg beter en wordt het meer een soort van zand waar je redelijk op door kunt rijden. Nu maar afwachten wanneer ik Owen zie. De tijd verstrijkt en de kilometers gaan nog steeds goed. Dan doemen er de eerste doorwaadingen op, oo kleintjes geen probleem. En nog geen Owen.
Tegen negen uur doemt er in eens een bord op van doorwaarding met uitleg. Een niet zo makkelijke dus. Toch maar proberen . aan de andere kant zijn 4 Belgen, met hun fietsen ook de oversteek aan het maken. Met de auto moet dan toch ook wel gaan na wat zoeken en inschatten de lijn gevonden die ik wil maken. Met toch een beetje kloppend hart begin ik er aan. En haal netjes de overkant als was deze toch niet zo makkelijk als hij eerst leek. Hopelijk ben ik Owen tegen gekomen voor dat ik de volgende lastige krijg. Dan kan ik in ieder geval nog wat leren van hem.
De tijd verstrijkt en zit nu al ruim 100 km op de F210 en nog steeds geen rode Defender in zicht. Zo ver kan het nou toch niet meer zijn. op de route kom ik een hut met camping tegen eens vragen. Die zeggen geen rode defender te hebben gezien, de belgen van net zeiden van wel of hebben die zich vergist in de auto? Net na de hut en de camping ligt weer een doorwaarding. Oei deze lijkt wel nog moeilijker maar alles wat op de camping staat is er toch ook door heen gekomen, zo moeilijk zal het dan toch niet zijn met toch wat meer snelheid er dan maar door. Het water stroomt hier aardig en ik heb miek belooft geen gekke dingen te doen. Zou dit onder te gek vallen? Toch er maar door en achter af gezien was het geweldig. Maar ook wel even wennen aan dit. Dit is wel het uiterste wat ik ga. Als ik nog eens naar IJsland ga zitten er zeker grotere banden onder de auto. Ben vrijdag bij Edwin in Reyjavik, daar toch maar eens vragen wat zo’n geintje kost. Maar nog steeds geen Owen te zien. het landschap veranderd wel in 1 grote zwarte woestijn die her en der toch nog wel nat is. Toch verstandig om hier maar even wat snelheid te houden. Inmiddels heeft de klok al over tienen geslagen. Ik verwacht dat ik ook geen Owen meer tegen ga komen. Begin het vermoeden te krijgen dat we mekaar ergens in het begin van de F210 al ergens gemist hebben. Wel super jammer maar niks aan te doen. Terug gaan zie ik niet meer zo zitten is wat beginnen te regenen en de voorspellingen zijn ook de nacht regen . het is misschien maar verstandig om te zorgen dat ik weer op het asfalt kom. Na nog 1 wat vervelende doorwaarding en tientallen kleine komt dan eindelijk de 208 in zicht deze begint als gravelweg en wordt al snel asfalt.
Aan gekomen op de rondweg 1 even op de kaard kijken waar ik de nacht zal doorbrengen. Ik zit nu al weer zo ver naar het oosten dat de weg naar Laki (F206) vlakbij is. Wil ik morgen nog een poging wagen om bij Owen te komen is de F261 het enige alternatief. Deze komt halverwege op de F210 en begint net voor bij de camping waar ik in het begin van plan was om te overnachten. Op naar de zelfde camping maar dat is dan nog wel een dikke 120 km. Tegen half een sta ik dan toch weer terug bij af. Maar wel met een avontuur en veel ervaringen rijker. Deze trip geeft toch wel een apart gevoel. In het binnenland van alles en iedereen verstoken te zijn en zelf je gsm doet het niet. Als er wat is ben je echt helemaal op je zelf aan gewezen. Is toch een ervaring die ik niet had willen missen.
Zal morgen eens proberen om Owen te bereiken, eigenlijk best nieuwsgierig waar we mekaar nou mis gelopen zijn. op de kaart vindt ik het eerste probleem al. De wegenkaart geeft de noordelijke route van de F210 en de kaart van het binnenland geeft zo wel een zuidelijke als een noordelijke. Zou dus goed kunnen dat ik noordelijk ben gaan rijden en Owen zuid. Dat zou ook gelijk verklaren dat hij zei dat de weg goed te berijden is. En ik voor twee toch wel pittige oversteken kwam te staan.
Vrijdag ook Edwin eens vragen wat nou de juiste route voor mij had moeten zijn. dat betreft voel ik me nog wel een groentje wat betreft het rijden hier. Al heb ik gelukkig wel een top auto mee om het te kunnen.
Met veel indrukken en ervaringen maar eens lekker slapen en morgen maar weer zien.

Dinsdag 30 juni
na gister vroeg op gestaan te zijn nou eens lekker lui en laat. Ook wel eens lekker. Nog geen echte plannen ook vandaag word alleen tijd om weer eens wat richting het westen op te schuiven. Met nog geen planning dus lekker vrij onderweg. Onderweg kom je toch wel de nodige dingen tegen om te bezichtigen en watervallen zat onderweg.
De tocht begint bij Skaftafell met een gigantische zwarte spoelvlakte is werkelijk net of je in een zwarte woestijn rijdt. Maar langzaam aan veranderd dit in een vlakte met lava die begroeid is met mos. Dit geeft al weer een heel bijzonder beeld. De afwisseling in dit land blijft steeds weer fascinerend en boeiend.
Even voor bij Kirkjubaejerklaustur, mooi galgjes woord , maar ook een om je tong over te breken, staat een bord met 206 Laki. Laki is een van de 120 kraters die in 1783 zijn ontstaan bij een uitbarsting van de spleetvulkaan Lakagigar. Deze uitbarsting duurde van 8 juli 1783 tot 7 februari 1784, (negen maanden). Het was een van de meest catastrofale uitbarstingen die IJsland ooit gekent heeft. Ze werd vooraf gegaan door een serie van aardbevingen. Er ontstond een spleet van 24 km lengte, waaruit lava stroomde. De lavastroom bereikte uiteindelijk een lengte van 60 km. Een gebied van 565 vierkante kilometer werd bedolven onder de lava. Ongeveer op twee derde van de scheur ligt de Laki (818 meter) vanaf de top heb je naar beide kanten een geweldig uitzicht op de kraterrij. De weg hier heen is ca 49 km en kent een aantal rivierdoorsteken. Ook de waterval Fagrifoss ligt op deze route. Geweldig om te zien dat het water waar je net door heen gereden bent hier met een bloed gang naar beneden gaat. Over de 49 km doe je ook gewoon een paar uur heen en een paar uur terug. Het is dan ook wel geweldig om tussen al die lava door te rijden. Het geeft een heel apart gevoel van je heel klein voelen. Ook vallen de meest schitterende kleuren op. Het mos is er ook nog werkelijk gif groen.
Het rijden op zich was al een leuke uitdaging, veel steil de berg op en steil de berg weer af. Om over de bochten nog maar te zwijgen. Hard rijden zit er dan ook niet in, al hoe wel ik geen IJslander bij kan houden. Ach rustig aan genieten is toch veel leuker. En gelukkig mag ik binnenkort deze weg nog een keer doen.
Kan nog veel meer gaan vertellen over deze toch maar eigenlijk moet je het gewoon zelf ervaren. Oja een luxe auto gaat echt niet werken op deze tocht.
De reis eindigt vandaag in Vik. Zal niet alles vertellen anders heb ik over een paar weken niks meer te vertellen.

Maandag 29 juni
Vandaag in plaats van alleen ontbijten nu gezamenlijk met de Duitsers gedaan. Na het nodige opgeruimd te hebben en de auto’s te hebben afgesloten zijn we gezamenlijk richting de waterval Svartifoss gewandeld. Dit is geen grote waterval maar wel een hele mooie door de basaltformaties aan weerskante van de waterval. Na een goed uur lopen zag het er ook werkelijk fantastisch uit.
Gelukkig liet de zon het niet af weten en hadden we er ook nog een kleine regenboog, of deze op de foto’s te zien is vraag ik me nog af maar zijn vast mooi geworden.
Hier hebben we dan toch echt afscheid genomen en de adressen uitgewisseld, met de uitnodigingen, als je ooit in de buurt bent kom gezellig langs. Zij zijn terug gegaan om richting het ijsbergen meer te gaan en ik ben begonnen aan de klim naar Nyorihaukur voor het uitzicht over de beide gletsjers. de wandeling duurde dan ook voor je terug was op de camping bijna vijf uur, plus nog de wandeling naar Svartifoss, was het vandaag een dag met een hoop klimmen en afdalen. Maar zeer zeker de moeite waard. De uitzichten waren geweldig en de natuur betoverend. van uit de hoogte is ook mooi te zien hoe grote spoelvlakte er in deze omgeving ligt. De zij is bijna niet te zien, alleen een grote grind en zandvlakte met daar door heel allemaal beekjes die water van de gletsjers afvoeren. Van uit de hoogte is er niet te zien of er wat groeit, als er wat groeit zal het ook niet veel zijn.
Na weer beneden gekomen te zijn lijkt IJsland wel heel klein en kom ik de 20 Italianen tegen die met de landrovers van Ingolfur rijden. Zelf zat hij al in het volgende dorp. Ze zouden hem wel even hallo van mij zeggen.
IJsland, drie keer groter dan Nederland en toch kom je elkaar hier vaker tegen.
Onderweg op de camping nog een nacht te betalen kom ik weer Nederlanders tegen die met de caravan over IJsland gaan, hij is amateur fotograaf, ben zo slecht in namen, en ja weer veel te mooie spullen mee. Gelukkig komt mijn andere lens ook met iets meer dan een week.
Vandaag kon eindelijk de korte broek weer aan, maar vermoed dat ik de wedstrijd om de bruinste benen met Marieke ga verliezen de bruinste armen zal ik denk in nog wel winnen. Ja had ook onder de wandeling ook gewoon zonnebrand mee moeten nemen dan had ik de pijpen kunnen afritsen en een grotere kans gemaakt op de overwinning. Hoop dan ook dat het snel weer regent in Nederland.
Net nog even met mijn IJslandse buren kennis gemaakt, die stonden ook even raar te kijken acht weken IJsland. Dat horen we niet vaak. Wel leuk, ook bij deze mensen krijg ik weer de nodige tips. Ook dat er een meer is waar je goed kan vissen met een net . je vangt er zo 200, ja dat is nou ook wel weer wat veel voor mij. Er komt dan een vis kompleet schoon gemaakt en netjes lucht dicht verpakt uit de vriezer in de caravan. Lekker voor op brood wordt er bij gezegd. Ja dan ook even hun adres om als ik in Nederland terug ben maar even een doosje tulpen te sturen.
Vanavond heerlijk van de zon zitten genieten en lekker mijn dag zitten opschrijven en ook nog even heerlijk met Miek gebeld. Wat is vakantie hebben toch ook wel fijn.

Zondag 28 juni
Afgelopen nacht was niet de meest comfortabele, achter in mijn landrover slapen gaat wel maar niet kijken hoe, wat zal ik vanavond heerlijk slapen. Maar het uitzicht om bij wakker te worden mag er dan ook wel zijn. De mist is weg getrokken en er beginnen gaten in de bewolking te komen. Met een beetje geluk dus ook nog wat zon. Eerst een snel ontbijtje voor dat de eerste bussen op de parkeerplaats verschijnen. En ja exact om negen uur staat de eerste bus op de parkeerplaats en stroomt het vol met toeristen. Ook gelijk worden de amfibische rondvaartboten gestart en gaat de busgangers als een moeder eend met haar koost aan boord. Het blijft leuk om dit soort dingen te zien. De Nederlanders uit het zuiden van het land komen zeggen dat ze gaan, ik blijf nog even wil toch die foto’s met zonlicht hebben. Al zijn die van het ijs in de mist ook wel super mooi.
Na de nodige foto’s hou ik het tegen tien uur ook voor gezien en ga mijn weg naar het westen vervolgen. Onder weg maar eens wat zijwegen uit proberen om eens wat dichter bij de gletsjers te komen. Dit valt nog niet mee en het lukt dan ook niet helemaal zo als ik in gedachten had. Komende tijd nog maar eens kijken of het dan wel lukt om aan de rand te komen staan. Ja, aan de rand er op lijkt mij geen goed idee, zeker niet na het lezen van een gedenksteen waar op staat dat er nog steeds twee Duitsers vermist worden die zich in 2007 op de gletsjer waagden. moet zeggen het nodigt ook wel uit maar laat ik maar weer verstandig zijn. mocht ik het toch wel erg graag willen kan het altijd nog met een gids.
Uit eindelijk eindigt vandaag de reis in het nationaal park Skaftafell. Skaftafell is een berg rug tussen twee gletsjers en sinds 1967 nationaal park. Op de parkeerplaats moet ik even twee keer met mijn ogen knipperen. Dat kan toch niet hier staan de auto van mijn Duitse vrienden, Moni en Rolf. Op weg naar de gletsjer kom ik ze tegen. Ze hebben een geweldige tijd gehad in de west fjorden, krijg dan ook de meest geweldige foto naar de andere te zien. onder het terug wandelen naar het bezoekerscentrum, krijg ik ook het verhaal te horen van de weg waar ik al van te horen heb gekregen dat je die beter niet kunt rijden, en dat klopt. Ze laten later op de avond de fotos zien van een weg die alleen met laag water e doen is en dan nog rij je strak tegen de wand van het klif op, en over al liggen grote stenen. Zij hebben de weg dan ook niet af kunnen maken maar zijn halverwege om gedraai. Bij het zien van de foto’s weet ik zeker dat ik die weg ook niet in ga, wel hebben ze die tip voor een mooie overnachtingsplek, aan het begin van die weg. Heb nou al zo veel tips voor overnachtingen dat ik dagen te kort kom om over al te kunnen overnachten.
Na twee koppen koffie en de nodige verhalen zijn we maar verder gegaan op de camping. In de loop van de avond na de nodige wijntjes komt de vraag of ik mijn auto helemaal was, voor dat Marieke komt, of dat ik alleen haar helft doe. Dit nodigt wel uit om straks de helft te doen alleen al om de foto naar ze te kunnen mailen. Het was toch wel een bijzonder weer zien. De kans dat we mekaar dit jaar weer op IJsland tegen gaan komen wordt nu wel heel klein. Zij moeten donderdag de boot hebben en ik trek naar het westen in de richting van Reykjavik.

Zaterdag 27 juni
Het was vandaag een waar feest om op te staan, overal om mij heen riepen goudplevieren en een aantal watersnippen maakten het orkest af. Na alles weer ingepakt te hebben en weer eens buiten te hebben kunnen ontbijten de omgeving van Stafallen een beetje verkent. De rotsen hier hebben de meest mooie kleuren was ook waar plezier om hier te lopen en te rijden. Rijden was wel heel gaaf, weggetjes zo smal als de auto en hellingen van meer dan 30%, al met al leuke uitdagingen om eens rustig de tijd voor te nemen.
Voor ik het vergeet te vertellen, heb gister ook de eerste poolvos van mijn reis gezien, deze zijn al met zo brutaal als de Nederlandse en steken gewoon bij daglicht over. Was wel even twee keer kijken van wat loopt daar nou. Zijn veel donkerder dan in Nederland.
Na het genieten komt ook het moeten doen van boodschappen en jullie van een nieuw verhaal voorzien. Dat even van een verhaal voor zien werd wat langer, eerst even met mijn broer Nico zitten kletsen en gelijk daar achter aan nog een poos met Marieke, ook wel heel gezellig om beide weer te spreken. Daarna toch maar boodschappen gaan doen. Gelukkig lijkt het weer weer op te knappen ik kon nu van uit Hofn al wat gletsjer tongen zien. De reis brengt me vandaag bij het ijsschotsen meren van Jokulsarlon en Fallsarlon, deze liggen aan de gletsjertongen van de Breioamerkurjokull en Fjallsjokul. Jokulsarlon is de grootste van de twee en hier drijven ook de meeste ijsschotsen in. Oke alleen ijsschotsen in in het andere meer drijft op het moment niks.
Toch was de bedoeling om bij Fjallsarlon te overnachten maar aangezien hier weinig gte zien is en ik bij beide in een grindbak sta. Toch besloten om bij Jokulsarlon te overnachten. Officieel mag je bij beide niet overnachten en een tent opzetten in het grind zie ik ook niet zitten dus slaap een nacht in de auto. In Nederland dit maar eens zo maken dat het ook gewoon lekker makkelijk kan.
Jokulsarlon is wel heel toeristisch gemaakt bij aan komst staat het dan ook vol met auto’s en bussen. Je kunt er zelfs met een boot tussen de schotsen door varen. Waar mensen zich al niet toe laten verleiden. Maar geduldig wachten word beloond en we staan nu nog maar met 4 auto’s op de parkeer plaats, waar van een Nederlandse camper met 2 stellen uit Zeeuws Vlaanderen, heerlijk even bij ze zitten koffie drinken en over IJsland zitten kletsen. Nogmaals mijn dank voor de koffie.
Hier na eens heerlijk ijs wezen kijken, jammer genoeg zonder zon, maar de opkomende mist maakt het ook wel heel spannend en apart. Zouden ze zich nou ook zo op de Titanic hebben gevoelt toen ze tussen die schotsen door voeren? Het geeft wel een heel mooi beeld al is fotos maken niet het makkelijkst met al dat wit. Hoop toch dat er een hoop mooie tussen zitten.
Oke niet alles is wit, zitten ook stukken tussen die kristalhelder zijn en die bijna zwart zijn van vulkanische as. Het lange wachten werd wel beloond , met het opkomen van het water kwamen veel ijsschotsen die onderweg waren naar zee nog weer terug het meer is. Dit gaf een geweldig schouwspel. Zeker met de vissende sterns en zeehonden er achter aan.
Vannacht blijf ik hier staan en hoop morgen dan toch een beetje zon te krijgen. Op dit moment trekt het helemaal dicht met de mist. Dit heeft ook wel weer wat spookachtigs.
Zomaar eens mijn bed in de auto klaar maken en kijken of dat een beetje slapen wil. Ja had al een keer eerder geoefend langs de Duitsesnelweg dus zal het nu ook vast wel gaan. Zal alleen er nog wel even over denken hoe ik dit in de toekomst toch makkelijker kan doen. Of wordt een Landrover Defender 130, aangepast als camper dan toch nog een optie? Toch maar eens met de boekhouder gaan overleggen of dit een optie is en dan lekker op camper kenteken. Genoeg weer om over te dromen.

Vrijdag 26 juni
Ja vandaag wederom tentdoek nat in de auto, maar ook dat begint nu wel te wennen. Ook het afbreken van de tent met een beetje regen begint te wennen en je krijgt er handigheid in alleen verlang je nu soms wel naar een camper.
De reis zal vandaag weer richting Reykjavik gaan, maar waar deze gaat eindigen nog geen idee. Er zijn wat leuke zijwegen maar of ze ook allemaal berijdbaar zijn blijft vraag twee.
De reis begint weer met regen en laaghangende bewolking, op sommige passen zo laag dat je er doorheen rijd en soms niet meer dan 50 meter ziet. En dan te weten dat de Andre kant van de vangrail stijl naar beneden gaat. Ach dat houd het hier ook weer spannend.
Net voor Hofn ligt een 1300m lange tunnel dit keer wel twee baans. Al is er ook nog de oude weg er over heen, en die is vast leuker dan er door heen.
Maar boven aan gekomen is alleen het uitzicht punt open en de weg naar beneden is gesloten, dat wordt dus toch door de tunnel.
Ik had een tip gehad om aan zee op een punt dat Stokksnes heet te kunnen overnachten, dit zou vlak naast een radarstation van de navo zijnen direct linksaf slaan na de tunnel. wel een mooie stek zo met honderden bergeenden maar de omgeving is maar weinig aan, misschien als de zonschijn dat het er fantastisch is, maar nu zeker niet.
Een andere gelegenheid is de plaats Hofn, maar om nu al om twaalf uur s’middags op een camping te gaan staan is ook wel weer wat vroeg. Nu het weer ook weer wat beter word toch eens kijken of er niet een mooie wandeling in de buurt is. Dan valt mijn oog op de F980. Het is de vraag of dat deze open is. Voor dat ik die kant op ga eerst nog even tanken, diesel gaat wel hard de laatste tijd, ik weet dat mijn opvoer pomp wat zweet maar zou dat nu erger geworden zijn? ja het zweten is meer geworden. Ik heb nog een pomp bij maar weet dat die ook wat zweet. Die pomp is alleen maar mee gegaan om als weer het naaldje in de pomp het begeeft toch verder te kunnen. Beste optie is dan toch maar Nederland bellen en vragen of bram een nieuwe naar Leo wil sturen. Marieke komt toch bij Leo om een 70-200 mm lens mee te nemen wil ze vast ook wel die pomp even mee nemen.
Gelukkig heeft Bram er een. Heb ik toch met iets meer dan een week weer een goeie pomp. Maar blijft een raadsel waarom mijn auto toch zo gek is op nieuwe pompen.
Op naar de pomp, en ja daar kom je Nederlanders tegen, even gezellig staan kletsen en door naar de F980. Bij het inrijden geen bord dus zou open moeten zijn na een kilometer of 15, staat er een boer langs de weg. Toch maar even vragen, “ja de weg is open alleen ik zou niet door de rivier gaan deze is door de regen nog al gestegen” kijk daar kan ik weer wat mee. Gelukkig liggen er voor de grote rivier ook nog wat leuke door waardingen. De weg op zich is al een leuke uitdaging, op de meeste plaatsen is en ander passeren onmogelijk en het gaat dan steil om hoog en dan weer steil naar beneden en dat met veel bochten. Super gaaf om te rijden, hoop dat ik nog veel van deze wegen in het binnenland ga zien. Op de weg terug zakt die dieselmeter wel heel snel. Toch maar eens onder de motorkap kijken. de pomp zweet niet meer maar lekt, en lekt harder dan dat ik diesel verstook. Dus die gaat er uit en de ander er in. Maar voor dat die ander er in gaat nog wel even de rand waar de pomp lekt in de mooie zwarte kit. Sorry weer wat zwarte handen van de kit. Rot om schoon te maken maar werkt vast goed. Net voor dat ik alles er uit wil halen komt er een vrachtwagen met schapen aan. Die komt toch ook even kijken wat er loos is maar hij spreekt geen Engels. Door te laten zien mar uitgelegd wat er loos is. Na een klein halfuurtje sleutelen , rij ik weer. Het is alleen even afwachten of deze nu met kit wel goed dicht zit. Zal vanavond de ander ook nog in de kit zetten zodat eventueel die ook nog te gebruiken is voor nood. Het is inmiddels bijna vijf uur, tijd om maar eens een camping op te zoeken. Volgens de kaart ligt er aan de andere kant van de rivier een camping. Na even zoeken deze gevonden het is ook niet meer dan een paar kleine veldjes midden in een grindbak. Met als enige een toilet en water. Er staan ook al twee IJslandse auto’s. Een derde volgt niet veel later met een quad, dit belooft voor vanavond nog wat. Vast IJslands vermaak in het weekend. Ondertussen ook even met Edwin gesproken, Edwin woont op IJsland en zit nog regelmatig op de landrover prikpagina. Hij vertelde dat er ieder jaar wel wat autos achter blijven bij het door steken van de rivier op de F980. Misschien begin ik dan toch wat verstandiger te worden. Hoop niet te verstandig na deze vakantie
Morgen in Hofn boodschappen doen en bij de IJslandse vvv even het internet om jullie op de hoogt te houden.

Donderdag 25 juni
De weergoden, zijn mij vandaag niet gunstig gestemd. Heb voor het eerst zelfs de tent in de regen afgebroken. Het doel van de reis vandaag is Reydarfjordur. Onder weg kom ik een hoop Nederlanders en andere nationaliteiten tegen, ja de boot is weer aangekomen. Ben benieuwd wie en wat ik de komende dagen tegen ga komen. De meest gebruikelijke route is om van de boot eerst naar het zuiden te gaan. Om via Reykjavik naar het noorden te gaan.
Aan gezien het weer slecht bleef het boek er eens bij gepakt op te kijken of er nog wat leuks in de buurt te doen was. Er blijkt in Reydarfjordur, in de tweede wereldoorlog een geallieerde basis te zijn geweest. Op de plaats van deze basis is nu een museum. Bij aankomst blijkt het pas vanaf 1 uur open te zijn. tot die tijd heb ik dan mooi even de tijd om mijn verslag van gister te maken, was gisteravond niet meer van gekomen. Was pas over tienen op de camping, tent op gezet en gelijk gaan slapen.
Het IJslands oorlogs museum is echt een aanrader om eens een kijk je te nemen. Een heel klein deel van de gebouwen staat er nog steeds, het zij wel wat vervallen. Er word er op dit moment 1 van opgeknapt om nog wat voertuigen van de tijd te kunnen stallen. Verder is het museum redelijk simpel ingericht maar het geeft wel heel duidelijk een idee hoe die tijd was. Ook de film die ze hebben geeft heel mooi weer hoe het in die jaren daar geweest moest zijn. Naast Britse militairen hebben er ook Noorse militairen gezeten deze moesten de Britten leren hoe te overleven in de sneeuw dit is wel 1 van de mooiere museums die ik tot nu toe op IJsland gezien heb. De basis was een ziekenhuis van opzet voor als er een invasie op Noorwegen plaats zou vinden.
Na dit bezoek wat toch een kleine twee en halfuur in beslag nam, zei toch al dat het interessant was, op nieuw de regen in en van fjord naar fjord. De zuidoost kust is meer van het zelfde dan de noordoost kust. Met alle laag hangende bewolking en regen is je wel de mooie vergezichten,, ook wel weer jammer, toch heeft de regen en die wolken ook wel weer wat geeft een heel andere wereld. Toch hoop ik de komende dagen weer wat meer zon te hebben.
Onder tussen heb ik Owen ook nog gebeld, was mooi om mekaar weer even te horen en bij te kletsen. Zijn plannen zij wat gewijzigd, dus is nog even afwachten waar en wanneer we mekaar weer tegen komen. Maar we hebben beide de nummers en een telefoon dus het gaat vast goed komen.
De rit door de fjorden gaat door als het even droog is en de bewolking lost een beetje op heb je toch een heel mooi uitzicht alleen bergtoppen zijn niet zichtbaar.
Door het slechte weer ben ik behoorlijk opgeschoten in de richting van Reykjavik mag ook wel wat het is zo 8 juli. Deze nacht zal ik Djupivogr blijven staan. Goed en wel heb ik mijn tent staan of ik word in het Nederlands aangesproken. Dat blijft een rare gewaarwording, de man is in 1974 met een Ijslandse getrouwd en naar IJsland gegaan. Tja op de uitnodiging voor koffie zeg je geen nee dus mee naar de vouwwagen. Deze wagens zie je ontzettend veel op IJsland, al zie je ook steeds meer caravans. Deze vouwwagen zijn wel wat degelijker en luxer dan de gene die we in Nederland kennen. De meest luxe uitvoering, zo word mij verteld is echt van alle gemakken voorzien.