Reizende oom Roel

Vrijdag 7 Augustus
Het ligt toch wel goed in de hut, ondanks dat de boot behoorlijk op de golven heen en weer gaat. Als ik na een poos even wakker wordt is het geschommel over, het zou goed mogelijk zijn dat we nu in het fjord bij de Faroer varen. Na niet al te veel tijd wordt je even wakker gemaakt door de intercom. Iedereen die er in de Faroer af moet heeft nog een half uur om de hut te verlaten het is dan nog maar twee uur in de nacht. De boot meert ook pas tegen half vijf aan de kade in af Tórshavn op de Faroer.
Ik heb geen zin om dit te gaan bekijken en draai me dan ook nog lekker even om. Tegen zeven uur verpest de intercom nog weer even de rust met het welkom heten van de nieuwe gasten. Ook hier naar draai ik me weer even om. Tegen tien uur wordt het dan toch maar eens tijd om op te gaan staan.
Als ik op het dek kom schijnt de zo al heerlijk al staat er ook een stevig briesje dat niet echt koud is. na even heerlijk te zijn uitgewaaid zoek ik toch weer de warmte van binnen op. Onderweg naar beneden blijf ik hier en daar nog even staan kletsen met wat bekenden en onbekende. De gespreken gaan hier aan boord steeds over de zelfde dingen, hoe lang ben je op IJsland geweest, waar ben je geweest en wat zijn jou ervaringen. Oo en niet te vergeten waar kom je vandaan.
Onder tussen ben ik ook even mijn laptop wezen halen uit de hut, om even rustig mijn verhalen bij te werken. Heerlijk zittent met uitzicht op zee begin ik aan mijn verslag maar al gauw zit ik met twee Belgen te praten. Deze zijn 14 dagen op IJsland geweest om te fotograferen. Ze hebben net als heel veel mensen toch ook wel moeite met de belichting. 14 dagen was dan ook wel heel kort volgens hun. Zeker als je op plaatsen wil wachten op mooi ligt.
Later op de middag ga ik dan toch weer eens door met mijn verhaal. Niet veel later komt er land in zicht de Shetland eilanden deze passeren we vandaag niet zoals de heenreis aan de zuidkant maar nu aan de noordkant. Snel even laptop opbergen en camera halen. Op het dek kom ik er achter dat 200 mm toch nog wat te weinig is om de vuurtoren mooi op de foto te zetten dus nog snel even de converter er tussen en met 400 mm krijg ik toch de plaatjes die ik graag wilde hebben.
Onder tussen sta ik met een Nederlands gezin te praten. Tussen door vertelt een Brit, dat je van uit Schotland in 14 uur op de shetland eilanden bent voor ca 300 euro. En niet te vergeten ieder dorp heeft een pub. Dat klinkt wel als een idee voor een volgende vakantie.
De zee was vandaag een stuk rustiger. Al waren er vandaag ook nog wel wat mensen zeeziek maar lang niet zo veel als gister. Denk dat het daarom gister ook zo rustig was aanboord, ook al zitten er op dit moment 1144 passagiers aanboord. Al was het vandaag ook niet erg druk. In het restaurant, waar ze het lopend buffet hebben is het zeker niet echt druk. Ze werken dan wel met tafelnummers om zo veelmogelijk mensen kwijt te kunnen maar al gauw is de bediening (drinken wordt geserveerd) Roel kwijt en zit ik met een stel Nederlanders te kletsen. Na het eten sluit ik de avond af met een gezellig gesprek. Het Deense echt paar waar ik mee zit te kletsen heb ik al eerder ontmoet in de jeugdherberg in Seydisfjordur. Als de klok half elf aan geeft hebben we al meer dan een uur zitten kletsen en is het tijd om eens te gaan slapen. Maar niet voor dat we adressen hebben uitgewisseld. Ze zijn nog nooit in Nederland geweest en hebben het dan ook een groot deel van de tijd over de bloembollenvelden. Thuis maar even een doosje bloembollen op de post.

Donderdag 6 Augustus
Na een regenachtige nacht is het vanmorgen dan toch een beetje droog. blijf heel gelukkig met het besluit om binnen te hebben geslapen, al was de camping ook vast gezellig geweest.
Na een rustige nacht begint de dag vandaag op tijd. Vandaag is het de dag om afscheid te gaan nemen van IJsland. Na heerlijk gedoucht te hebben, begin ik mijn laatste spullen in te pakken. Voor de boot hoe ik niet zo ver te gaan eigenlijk alleen de straat maar uit te rijden en ik ben er.
Als ik tegen twintig over acht aankom op de plaats om in te checken staan er al een aantal auto’s, waaronder een aantal Nederlanders en ook de Zwitser met zijn landrover is er al. Het wachten kan beginnen. Al gauw is er beweging bij de incheckpunten. En niet veel later ben ik dan ook aan de beurt om de instapkaarten en de kamerpas in ontvangst te nemen. Ondertussen begint het terrein steeds voller te lopen met auto’s, van allerlei nationaliteiten. De veerboot zelf is er nog niet.
Na verloop van tijd verschijnt dan toch de veerboot, onder tussen sta ik met nog wat Nederlanders te praten. Deze staan in de rij om er op de Faroer af te gaan. En daar nog een paardagen te verblijven. Ik sta, ergens in de rijen om er in Hanstholm Denemarken af te gaan. het lossen van de boot gaat in rap tempo. Het is toch wel opmerkelijk dat ze in minder dan drie uur, weten te lossen en te laden.
Op een gegeven moment steekt Gerard in eens zijn hoofd om de hoek. Hij komt ons even uitzwaaien en heeft opnames gemaakt van het binnenkomen van de veerboot en wil het vertrek ook nog weer even vast leggen.
Na een tijdje wachten, en onderwijl nog met mijn buren gepraat te hebben over hun landrovers. Sta nu in een rij met om mij heen alleen nog maar terreinwagens, waar het hooft bestand deel landrovers van is. Het lijkt er op af en toe wel op of iedereen wel wat problemen onder weg heeft gehad met de auto. Versnellingsbakken, banden, uitlaten, schokdempers en zo kan ik nog wel even door gaan. Je zou bijna kunnen zeggen dat als je auto IJsland zonder problemen overleeft dat je een goeie auto hebt. Over de 35 kilometer wasbord weg naar Detifoss heeft bijna iedereen het over, hoe slecht dat wel niet was.
Er is zelfs een landrover uit Groningen die behoorlijk wat schade heeft aan de achterbumper en vermoedelijk ook aan het chassis . Dan heb ik me toch nog behoorlijk gedragen, of minder wild gedaan.
Aan het lange wachten komt dan toch een eind en ik kan de boot op en op zoek naar mijn hut. Ben dan ook heel benieuwt wat ik aan ga treffen als hut. het zal vast anders zijn den de couchettes. Ik neem nu dan ook wat makkelijker mijn laptop mee. Het is even zoeken op welk dek ik moet zijn.
Na het juiste dek en de juiste hut te hebben gevonden, eens kijken wat we binnen aangaan treffen. Ik deel deze vier persoonshut met twee Duitsers en een Belg. Verder is het best mooi voor mekaar met een douche en toilet. Na mijn tas en andere dingen neer gelegd te hebben ga ik maar eens op verkenning uit. Eerst even naar het achter dek om wat foto’s van het vertrek te maken. hier kom ik gelijk weer wat Nederlanders tegen, waar mee ik op het wachtterrein heb staan kletsen. Deze gaan er in de farou weer van boord. Ook kom ik de Nederlandse motorrijders weer tegen.
Na een poosje is het dan toch zo ver en vertrekken we. Door de laaghangende bewolking is IJsland al heel snel aan het zicht onttrokken. De zee is vandaag wat ruwer dan dat deze de vorige keer was, ook is het een stuk kouder. Uit eindelijk beland ik met een boek in van de zit gelegenheden.
Na een deel van de middag te hebben zitten lezen en te knikkenbollen zit ik voor het eten nog even met de Nederlandse motorrijders te praten over hun ervaringen. Een volgende keer wordt het voor hun toch met de auto naar IJsland. De motor is goed bevallen maar het is toch wel eens goed afzien met het weer. Na lekker gegeten te hebben en nog wat te hebben zitten lezen en kletsen met deze en gene, wordt het tijd om eens te gaan slapen.

Woensdag 5 Augustus
De regen was vannacht niet te stoppen, heb gelukkig dan toch de juiste beslissing genomen om binnen te slapen.
Na het ontbijt begint het toch een beetje op te klaren Tijd om eens een wandeling te maken door Seydisfjordur. Je kunt hier heel goed de Noorse invloed op de bouwstijl merken. Het dorp zit er dan ook wel gezellig uit, of is het een stad? Als ik langs de camping loop, begint deze zo te zien aardig vol te lopen. Als Nederlander ben je toch wel even benieuwt of er ook Nederlanders mee terug gaan. Dit blijkt het geval. In eens kom ik Josef, met zijn van plakband aan mekaar hangende auto weer tegen. Hij heeft tot nu toe een goede reis gehad. en staat al meer dan een week in Seydisfjordur en zal hier ook nog een poosje blijven voor dat hij zijn auto wegbrengt en terug vliegt.
er komen steeds meer auto’s de camping op toch wel even leuk om te blijven kijken en hier en daar een praatje te maken. Nu de zon begint door te komen lijkt het gelijk weer een stuk gezelliger. Het is ook leuk om de verhalen van iedereen te horen waar ze zijn geweest en hun ervaringen. Zo blijk ik niet de enige te zijn die wat problemen heeft gehad. er staat een Nederlands echtpaar met een vw bus als camper, zij hebben wat problemen gehad met de versnellingsbak. Ook een Nederlands gezin met een mercedes vito, camper heeft ook wat problemen met de versnellingspook.
Op de weg terug naar het hostel om eens een broodje te gaan eten kom ik een auto van public road tegen. Ik ben nog steeds opzoek naar het bord wat bij de rivier doorsteken staat. Het er zo maar afdraaien vond ik niet kunnen. Dit is even een mooie kans om te vragen. Hij staat er verbaast van te kijken dat iemand vraagt of het bord ergens te verkrijgen is. Hij verteld dat ze er meestal gewoon verdwijnen en dit wel heel netjes vindt. Na even zoeken in de wagen komt er een bord te voorschijn en mag ik het zo meenemen. Hij zegt dat is de beloning voor het netjes vragen. Denk wel dat een van mijn mooiste souvenirs van IJsland is. Na de man wel een paar kaar bedankt te hebben ga ik terug naar de jeugdherberg om het bord op te bergen in de auto en wat te eten.
In de loop van de middag ben ik toch nog wel even nieuwsgierig of er nog meer mensen op de camping zijn gekomen en wandel dan ook rustig even door Seydisfjordur terug naar de camping.
De camping hier in Seydisfjordur is ook echt een IJslandse camping, er zijn drie toilettenen twee douches en dat voor circa 4 tot 6 honderd mensen. Is het in het hostel toch even beter geregeld
De camping begint al echt vol te lopen. Na hier en daar nog wat gekletst te hebben wordt ik voor een Nederlands kopje koffie uitgenodigd in de vw camper. Het weer begint ook weer wat te veranderen en het regent weer. Na een tijdje gezellig gekletst te hebben over van alles en nog wat begint het eens tijd te worden om eten te gaan maken. Onderweg naar de jeugdherberg regent het weer, net of het niet anders gedaan heeft.
Bij de jeugdherberg aan gekomen is het al een heel stuk drukker geworden. Een groot deel moet morgen met de boot mee maar er zijn ook mensen die de komende weken nog op IJsland rondreizen. Van beide is het leuk om de verhalen te horen. De meeste doen of hebben IJsland tussen de tien dagen of drie weken bezocht. Er staat nu ook een Zwitserse landrover voor de deur. De Zwitser verteld dat hij ook de nodige problemen heeft gehad onderweg. Zijn airco is er mee opgehouden en hij heeft het zelfde probleem met de spanrol als ik heb, ook rammelt er bij hem nog van alles onder de auto. Bij het open en van mijn kap zie ik ook iets wat op koelvloeistof lijk, dit ligt op de bevestigingspunten waar eventueel de aircopomp zou kunnen zitten. Begin me sterk af te vragen waar dit vandaan zou kunnen komen. Komende tijd maar even goed opletten. Zo nodig haal ik onder weg nog wel. En als dat niet gaat is er altijd nor ruim 20 liter water mee. Het is niet de bedoeling om er water in te gooien, maar beter iets dan niets. Het lijkt mij wat te hoog te liggen voor de koppakking maar helemaal gerust ben ik er niet onder. De auto heeft in de afgelopen acht weken toch wel heel veel te verduren gehad. Ook al doe je rustig aan, alles heeft hier op de wegen te leiden. Voor een volgende keer weet ik wel welke dingen er zeker meegaan en op welke punten ik nog wel wat kan verbeteren aan de auto.
Buiten regent het nog steeds en hier binnen is het toch wel heel gezellig met allerlei nationaliteiten door elkaar heen. Ben heel benieuwt wat de komende dagen op de veerboot gaan brengen. Het wordt morgen dan ook wel bijtijds op. Als alles op schema loopt vaart de veerboot op twaalf uur uit Seydisfjordur weg. Het is alleen verplicht om drie uur van te voren op de kade aanwezig te zijn.
Ben heel benieuwt hoe snel alles gaat en hoe de overtocht zal zijn. Een rustige zee is toch wel welkom.

Dinsdag 4 Augustus
Het even koffie drinken van gister werd wat later. Tegen twee uur IJslandse tijd kruip ik mijn tent pas in. Hierdoor begon de ochtend vanmorgen ook wat later. Tegen half tien rol ik dan toch de tent uit. Na het ontbijt nog even Bij Gerard een kopkoffie gedaan, en wordt het tijd om afscheid te gaan nemen. Gerard gaat naar eerst naar de dubbelspaat groeve en dan gaat hij door naar Neskaupstaour. Ik begin langzaam aan met opruimen van mijn spullen. De tent is bijna geheel droog. alleen het buiten doek is nog wat vochtig van de condens. Na alles ingepakt te hebben begint mijn reis van Eskifjorour naar Egelsstadir. Hier wil ik nog wat inkopen doen voor de laatste dagen en ook voor op de veerboot. Ook staan er nog wat dingen op het lijstje die eigenlijk wel mee naar Nederland moeten. Aa gekomen in Egelsstadir lukt het om zo goed als alles te vinden. Van uit Egelsstadir begint de weg de bergen over naar Seydisfjordur. Hoe hoger ik kom hoe mooier het uitzicht op de omgeving van Egelsstadir wordt. De eerste kennismaking met IJsland was ook over deze weg, alleen is nu alle sneeuw weg. Toch wel een heel ander zicht. Als ik de bergen verder indraai begint het in eens ook meer te waaien. Op het bord onderaan de berg stond een zuiden wind met een windkracht zeven, die is er ook zeker. Het zicht wordt ook steeds minder en op een geven moment is het ook zeker niet meer dan 20 meter en dan in eens doemt er de achter kant van een bus op. Deze gaat wel heel rustig de berg af. In deze dichte wolken ben je ook helemaal je oriëntatie van hoe ver het nog naar beneden is kwijt en dan ineens sta je beneden in Seydisfjordur. Het waait en het regent, dan wordt het plan om de laatste nachten in een jeugdherberg door te brengen toch waarheid. De tent is zo goed als droog en om alles nu weer nat te laten worden is ook geen optie, dus opzoek naar het Hostel. Aan gekomen bij het hostel is er gelukkig nog plek voor de komende nachten. Heb ik aan het eind van de reis toch nog weer een beetje geluk. Seydisfjordur heeft op 2 plaatsen een jeugdherberg. Ik mag naar de andere locatie. Dit blijkt het oude ziekenhuis van Seydisfjordur te zijn dat in het verleden van uit Noorwegen is geïmporteerd. Als ik er aan kom regent het nog steeds en het is ook nog erg rustig in de herberg. Naar mate de tijd vordert word het steeds drukker in de herberg. De herberg vult zich met Duitsers, Denen, Fransen, Italianen en Canadezen. Een Deens en een Duits echtpaar moeten ook donderdag de boot hebben. De meeste andere zijn hier op doorreis en blijven maar een nacht.
In de keuken is het wel weer even wennen om op een eclectisch fornuis te koken. Ook zijn er niet genoeg pannen in de keuken dus al gauw heb ik mijn eigen kist uit de auto om zo mijn eten te koken. Eerst eten en dan afwassen, uhm waar zijn mijn pannen gebleven? De eerste die er achter komt dat hij een pan van mij gebruikt is een Duitser die zich gelijk verontschuldigt, geeft niet zet straks maar op de kist neer. Een ander komt gelijk vragen of hij een pan van mij mag lenen.
Zo ben ik in een jeugdherberg ook gelijk weer wat ervaringen rijker. Buiten blijft het maar waaien en regenen. Ik heb dan toch ook echt de juiste beslissing genomen. Ook na de weerberichten op internet gezien te hebben is het ook wel de tijd om IJsland te gaan verlaten, over heel IJsland staan donker grijze wolken afgedrukt, met af en toe een heel klein zonnetje er achter vandaan.

Maandag 3 Augustus
Gisteravond werd er van wegen de regen weer in de opening van de tent gekookt. Iets wat langzaam aan bijna gewoonte begint te worden. Ook het maken van mijn blog gebeurde gister wel op een iets wat aparte plaats. De omvormer heeft het dan ook echt begeven en ik ben ook niet verder opzoek gegaan naar wat er mee aan de hand zou kunnen zijn. het wordt thuis gewoon de bon opzoeken en er mee terug naar de winkel. De enige plek waar ik gisteravond dan ook mijn laptop aan de stroom kon hebben was, niet gelijk beginnen te lachen, op de toilet. Ik was toch de enige op de camping dus ben daar maar eens rustig gaan zitten en mijn verhaal gaan zitten schrijven. Is dit nou wat ze bedoelen met oplossingsgericht denken?
Het regent nu ook nog steeds dus besluit me nog maar even lekker om te draaien en een boek er bij te pakken. Tegen half elf word het dan toch wat droger en tijd om er uit te gaan en lekker onder de doch te gaan staan. Toch wel makkelijk als je een hele camping voor je alleen hebt, je hoeft nergens te wachten. Nou ja hele camping het is een klein gratis campinkje aan de rand van Eskifjorour.
Gister middag kon ik de berg toppen, tegen over de camping nog zien, nu hangen hier dikke wolken en zo af en toe drupt het wat.
Vandaag is het de nationale feestdag op IJsland en alles is dan ook gesloten. Vandaag dus geen museumpjes of iets van die aard. Na mijn tent af gebroken te hebben en alles ingepakt te hebben, wil ik toch nog even mijn olie en koelvloeistof checken. Ook de spanrol van de Multi-riem begint meer dan af en toe te zeuren. Op het moment dat ik de motorkap open hebt komt er in een witte bestel bus met Nederlandsenteken en een motor achter op de camping oprijden. Bedenk me gelijk deze ken ik ergens van. We zijn mekaar de eerst dag dat we op IJsland waren. In Egelsstadir tegen gekomen. Gerard is even net zo verrast als ik. Maar het is wel leuk om mekaar zo ineens even weer te zien. Gerard vraagt of ik zin aan koffie heb, dat is niet tegen dovenmansoren gezegd, natuurlijk heb ik daar zin in. De zon komt er ook nog bij door dus ik pak de stoelen uit de auto en wat lekkers voor bij de koffie. Al gauw komen de kaarten te voorschijn met waar een ieder geweest is en zijn ervaringen. Gerard reist al zijn hele leven met campers, die hij zelf bouwt. Na het overlijden van zijn vrouw heeft hij uiteindelijk deze bus gekocht en omgebouwd tot camper. Hij heeft er dan ook alles op en in zitten. Iedereen denkt dat ik al lang op IJsland zit, Gerard zit hier nog vier weken langer.
Hij doet het dan ook rustig aan maar denkt dat hij net als mij de laatste week wel iets heeft van, het mag nu best naar huis. De motor gebruikt hij om nog verder het binnenland in te kunnen al vallen de wegen hem daar wel eens wat tegen en het water zal hij dan ook niet snel doorgaan. Toch vindt ik het wel knap als ik hoor waar hij overal al is geweest met zijn camperbus. We zitten zo gezellig dat de tijd omvliegt en ik maar besluit om mijn tent weer hier op de camping op te zetten. Onder dat we zo gezellig hebben gezeten is er nog een IJslandse vouwwagen verschenen. Onder dat ik bezig ben om mijn tent op te zetten verschijnt er een IJslander met een redelijke caravan niet veel later verschijnt er nog een maatje groter. Groter betekent dan ook echt groter, zelfs twee keer de lengte van mijn auto. Na een hoop heen en weer steken weet hij deze dan toch op zijn plek te krijgen. Dit lijkt mij dan ook geen caravan meer maar meer een rijdende bungalow. Wij vragen ons dan ook echt af wat je met zo’n grote caravan op IJsland moet. Na het eten doen Gerard en ik nog een kop koffie in zijn camper, het begint buiten al wat meer donker te worden en ook begint het steeds vochtiger en daardoor ook kouder te worden.

Zondag 2 Augustus
De dag eindigde gister zo mooi met de zon, daar is vandaag niks meer van te zien. het regent pijpenstelen. Ondanks het weer heb ik vannacht toch weer heerlijk geslapen. Tegen negen uur begint lijkt het dan toch even droog te worden dus snel inpakken voor alles nog natter wordt. Het buiten zeil van de tent doe ik eerst maar even in een vuilniszak, het water loopt er aan alle kanten vanaf. Dit wordt nog wat als ik donderdag ook zo in moet pakken. Maar het weer mag zeker de pret niet gaan drukken. Net voor dat het weer begint te regenen zit alles in de auto. Ontbijten doe ik vandaag dan ook maar in de auto.
Na het ontbijt gaat de reis weer beginnen de afstanden blijven deze dagen beperkt tot wat langs de oostkust scharrelen. Maar ook daar zijn gelukkig nog veel mooie dingen te zien, al hoop ik wel dat het weer de komende dagen ook nog een beetje mee gaat werken. Ik heb voor vandaag besloten om de kant van Neskaupstaour op te gaan. Voordat ik daar heen ga wil ik eerst nog een stop maken bij Helgustaoir, dit is de naam van een boerderij maar ook van de vlakbij gelegen oude dubbelspaatgroeve. Deze ligt net voor bij Eskifjorour. Dubbelspaat geeft een dubbele breking van het licht, waardoor je alles wat je onder een helder stukje dubbelspaat legt dubbel ziet. Van de 17de tot in de 20ste eeuw is de mijn in werking geweest. De grootste steen die hier ooit gedolven is weegt 230 kg en is te bewonderen in het British Museum in Londen. Dubbelspaat werd gebruikt voor tal van instrumenten , zoals microscopen, tot de komst van het kunststof. De groeve is sinds 1975 beschermt gebied.
De wandeling er naar toe is maar heel kort, ondanks de regen waag ik het er maar even op. Onder weg kom ik op het pad al kleine stukjes dubbelspaat tegen. Bij de mijn die gewoon open is ligt buiten nog veel meer en ook wat grote stukken. Had niet verwacht dat ik hier zo makkelijk wat zou vinden. Kan het toch niet laten op wat stukken in mijn jaszak te steken. Ik ben mijn zaklamp vergeten en om alleen de mijn in te gaan zie ik niet zo zitten. Voor een volgende keer weet ik dan dat ik licht mee moet nemen om eens een kijkje binnen te kunnen nemen.
Na de mijn/groeve rij ik terug naar Eskifjorour en neem de weg naar Neskaupstaour deze gaat met redelijke hellingen en bochten om hoog de berg op. Dan in eens verschijnt er een eenbaanstunnel dat wordt dus weer goed opletten. Het aparte van deze tunnel nog, dat er in de tunnel zelf een helling om hoog en naar beneden zit. Waar je in eerste instantie niet eens over heen kan kijken. je zou haast gaan denken dat dit het ontwerp van een dronken IJslander zou zijn geweest. Maar het blijf grandioos. Bij de aankomst in Neskaupstaour is alles versiert met slingers en strikken. Dat hadden ze nou echt niet voor mij hoeven doen. klopt dit hebben ze ook niet voor mij gedaan. Het eerste weekend van augustus is een nationale feest op IJsland van Handel en Banken. Wat het precies in houd heeft nog niemand mij kunnen uitleggen. Het enige dat ze uitleggen is dat het weer aardig roet in het feest gooit. Het is wel een feit dat heel veel mensen in dit weekend gaan kamperen en het een echt familie feest is. Als ik er toch nog achter kom wat het nou precies in houd, kom ik er nog op terug. Ik kies er dan ook voor om naar het natuur histories museum hier te gaan. Dit museum is wel wat te vergelijken met de Nederlandse natuur historische musea. Ze hebben hier dan ook van alle vogels op IJsland een exemplaar. Naast vogels hebben ze ook veel vanuit zee. Alleen laat hier mijn IJslands, Engels en Latijn aardig in de steek wat het allemaal moet zijn. Er zitten wel hele leuke en bijzondere dingen tussen, vogelde keer ook maar een vissen en zeeleven boek mee. Na hier heerlijk rond gedwaald te hebben gaat de reis terug de regen in. De campings in Neskaupstaour staan van wegen het feest zo vol dat er eigenlijk geen plek meer is. Onderweg heb ik bij Eskifjorour ook nog een camping gezien. Dit ligt toch mooi op de route terug, de mooie reis naar de tunnel begint weer en het is toch ook nu weer even een aparte ervaring. Terug in Eskifjorour kom ik bij de camping aan. Daar staat nog een IJslander die net aan het inpakken is. Na het zien dat ik uit Nederland kom , komt hij een praatje maken en verteld dat zijn zoon, die net weg is, in Delft heeft gestudeerd en ze hier afgelopen dagen op herten aan het jagen zijn geweest. Om hier een hert neer te mogen schieten moet je 80.000 IJslandse kronen neerleggen en dan komt er voor een gids nog 13.000 kronen bij. Maar dan heb je wel een manlijk hert wat schoon toch al gauw 80 kg weegt. Er leven hier in de omgeving zo’n 6000 herten (rendieren)waar van er ieder jaar 1300 geschoten mogen worden. Weet ik ook weer hoe dit op IJsland werkt.
Na het opzetten van de tent, probeer ik nog even het buitendoek te laten drogen. Het is dan ook maar even of het regent weer. Snel het doek er over en met mijn boek de tent in en daar eens rustig verder lezen. Ook op deze rustige manier de reis door komen is toch best aangenaam.

Zaterdag 1 Augustus
Na afgelopen nacht toch wel heel goed geslapen te hebben,sta ik wat later op. Miek belt even om te vragen hoe het gaat en hoe het bevallen is om een avond echt helemaal niks te doen en gewoon even alles wat voor bijkomt een plek te geven. Dit is op zich wel goed bevallen alleen is het toch nog niet helemaal mijn ding om een avond rustig naar een meer te zitten kijken en ook werkelijk niks te toen. Het geeft af en toe gewoon een onrustig gevoel en wil dan wat gaan doen. toch gewoon volhouden en een avond niks doen.
Na het opruimen van mijn kampement gaat de reis naar Hengifoss, een waterval die vlak in de buurt ligt. Dit is ook weer een van de mooiere watervallen van IJsland. Ik heb me vandaag dan ook voor genomen om niet te veel dingen te gaan doen en nu eens rustig te genieten van de omgeving en de afgelopen weken. In de afgelopen weken heb ik wel heel veel indrukken opgedaan, veel verschillende mensen ontmoet en ben vast nog veel dingen vergeten.
De wandeling naar Hengifoss en weer terug neemt toch een kleine 3 uur in beslag. Stond dan ook veel te genieten en niette vergeten de foto,s horen er ook nog bij. Onderweg valt het gelijk op dat de pernasia hier al vol op in bloei staat, vraag me af hoe ver deze in Nederland al zou zijn. ook ziet het op veel plaatsen blauw van de grasklokjes.
Henifoss is een 118 meter hoge waterval in de hengifossa-rivier. Hij valt over een loodrecht rotswand naar beneden. De rotswand bestaat uit metersdikke lagen basalt met daar tussen dunne lagen felrood gekleurde sedimenten (klei). Die rode kleur is ontstaan doordat hete basalt over de klei is uitgevloeid, waardoor deze als het ware gebakken is. op de weg naar Hengifoss loop je onderweg ook nog langs Litlanesfoss, deze is prachtig door basaltkolommen omgeven. De rode lagen maken de waterval Hengifoss toch wel tot een bijzondere waterval. Zeker als het zonnetje er opschijnt. Ookal is het zonnetje er dan toch soms maar even.
Na terug te zijn bij de auto ga ik terug naar Egilisstadir om de nodige boodschappen te doen. kan ik ook gelijk even kijken of ze hier de dingen hebben die ik komende week nog mee wil nemen naar Nederland. Na alles in de auto geladen te hebben is de eind bestemming vandaag de camping in Egilisstadir. De zon komt er ook steeds meer door, dat wordt vandaag dan toch even lekker genieten van de zon en een boek. Eens kijken of ik er echt vrede mee kan hebben dat mijn reis nu anders gaat lopen dan dat ik in mijn hoofd had.
Het was dan ook echt genieten in de zon, zeker in de luwte van de auto, de wind is nog koud. Kan er toch wel mee leven dat het nu anders loopt dan dat ik in de planning had. Dit is ook wel een bijzondere manier om deze weken af te sluiten. Kom zo ook vast minder gejaagd thuis dan dat ik de laatste dag nog van weet ik waar had moeten komen.

Vrijdag 31 juli.
Na mijn avonturen van gister is het gevoel van ballen nog niet helemaal weg. Maar met goede hoop toch een nieuwe band te vinden ga ik weer onder weg naar Egilisstadir. Bij de bandenzaak aan gekomen. Wordt ik snel en vriendelijk geholpen. De eigenaar heeft geen bf goodrich AT 235-70-16 liggen maar als er een op IJsland is heeft hij hem morgenochtend. Er gloort een sprankje hoop. Na de nodige telefoontjes is alle hoop weg. Er zijn zat andere banden te vinden maar er is nergens een band van dit merk en deze maat op IJsland. De eigenaar van de bandenzaak vertelt verder dat er op dit moment maar heel weinig banden worden geïmporteerd, gevolg van de crises. Een volgende keer gaat er toch nog een band mee, met of zonder velg zie ik dan wel. Een andere opties is een ander soort band kopen, dan heb ik wel weer een reserveband, maar om nu een band te kopen die ik nooit weer gebruik vindt ik ook wat zonde. Het is dan wel even flink balen maar misschien moet het wel zo wezen en vind een hogere hand dat het wel even genoeg is geweest. Vindt deze gene dat ik mijn vakantie maar eens rustig moet gaan afsluiten en niet nog van alles moet proberen te doen. Dit is dan ook wel de aart van het beestje, en is dit een mooi moment om er eens tegen op te lopen. Heb dan ook, met wat moeite het besluit genomen om alle binnenlandplannen maar te laten varen. Het is niet verstandig om zonder reserveband nog zo ver van de buiten wereld te zitten. Ik heb dan toch zeven mooie weken gehad, met veel mooie dingen en routes en zonder binnenland is er in deze omgeving ook nog genoeg te doen en te zien. Er is nu alleen maar meer rede om nog een terug te komen. Zit mijn blog vandaag dan ook met wat gemengde gevoelens bij te werken. Wel blij dat dit me niet is gebeurt in de periode dat Miek mee was. Dan had ik toch nog meer gebaald.
Als ik ergens op het asfalt met nog een lekke band kom stil te staan is er altijd nog de IJslandse ANWB en kom ik wel bij de boot. In het binnenland ligt dit heel wat lastiger al dekt de verzekering wel alles maar om nu een onnodig risico te gaan opzoeken.
Na alle banden perikelen heb ik eerst mezelf maar eens op koffie met gebak getrakteerd in een internetcafé en ben mijn blog eerst maar eens bij gaan werken. Verder heb ik er maar een rustige dag van gemaakt. Het weer was dan ook wel aardig wel bewolkt en koud maar gelukkig even geen regen.
Na dat ik de laatste dingen op mijn blog gezet had, ben ik rustig op mijn gemak een camping gaan opzoeken. Na het opzetten van de tent begint het af en toe toch even te druppen. Eerst maar eens rustig eten en vanavond eens helemaal niks doen en alleen maar van de omgeving genieten.

Donderdag 30 juli
Na een nacht met veel regen begint deze morgen ook met veel regen. Na het ontbijt wandel ik met Bas en Sonja eerst even de Drekagil (drakenkloof) in. Aan het eind van deze kloof moet een behoorlijke waterval liggen. Alleen deze is door de hevige regen val van de laatste dagen niet te bereiken. Het pad en de kloof er heen staan voor het grootste gedeelte onder water. Best wel jammer. Als ik komende dage nog tijd heb en het weer beter wordt is het misschien nog wel een optie om terug te rijden en als nog eens de hele wandeling door de kloof te doen.
Na even weer op temperatuur gekomen te zijn. onderneem ik de route naar Askja. Askja is een enorme,46 kilometer grote en grotendeels met lava opgevulde voor historische caldera (een grote komvormige krater, gevormd door vulkanische activiteit), die deel uit maakt van het Dyngjufjoll-gebergte. Het zuidoostelijke deel van de caldera is in 1875, bij de uitbarsting van viti, nog 250 meter verder ingezakt en vormt sindsdien een ruim 11 vierkantenkilometer goot meer, het Oskjuvatn. Het is het diepste meer van IJsland 217 meter diep. Vlak naast Oskjuvatn ligt, op de noordoostelijke oever , de Viti, een explosiekrater met een doorsnee van 150 meter. Op de bodem bevinden zich zwavelbronnen en een ‘klein’ kratermeer, dat melkgroen van kleur is en naar zwavel stinkt. Maar een aangename temperatuur heeft. Het is mogelijk om hier in te zwemmen. Alleen de afdaling naar beneden was van de regen zo glad dat de klim naar boven nog een hele toer zou worden. Daarom ook maar besloten om dit niet te doen. lijkt wel of ik steeds verstandiger begin te worden. Ook Bas en Sonja zagen hier vanaf. Gelukkig waren de meren door de wat hogere bewolking wel te zien, alleen de bergtoppen moesten we missen.
De wandeling van en naar het meer heeft wel iets spookachtigs zeker met de regen. Als ze je er met een raket zouden af zetten zou je, je zo op de maan wanen. Hier hebben dan ook de eerste Amerikaanse astronauten voor hun vertrek naar de maan geoefend. Na terug te zijn bij de camping en de hutten nog even wat warms en dan scheiden de wegen onze wegen. Bas en Sonja nemen de F902, deze weg zal ik ook niet veel later in slaan.
Voor mijn vertrek spreek ik nog een Fransman deze gaat, naar wat ik weet, de zwaarste route van IJsland rijden. Op de kaart laat hij alle gps waypoints zien, ook de foto’s die hij zeven jaar terug maakte laat hij zien. het ziet er onwijs gaaf uit. Als ik meer tijd had, route duurt minstens 4 dagen maar kan ook meer dan een week duren, er zitten stukken tussen waar je echt een route moet zoeken. En bijna onbegaanbaar zijn. de tijd is een wat me tegen houd om te vragen of ik niet mee kan, maar ook brandstof en levensmiddelen houden me tegen. Met het wisselen van mailadressen en de toezegging dat ik de waypoints krijg wensen we mekaar een goede reis. Dit is echt een route die ik ook wel eens wil doen, er moeten dan wel 2 of 3 auto’s net zo graag deze route willen doen als mij. Wie voelt zich geroepen om dit over twee of drie jaar te doen? De doorwaardingen kunnen flink diep zijn en het zoeken van de weg kost veel tijd.
Dan toch dit jaar eerst maar de F902 op deze weg loopt weer tussen het zand en lava door en zal eindigen bij Kverkfoll, hier vlakbij ligt een ijsgrot. Ook is er in die buurt een veld met warme bronnen. Deze zijn alleen met een gids te bereiken. De tip die ik van Sander over de sms krijg is “zoek een gids het is de moeite waard” zo gezegd zo gedaan. Alleen van wegen het slechte weer gaan er vandaag geen gidsen meer die kant op en de vraag is of het morgen wel gaat gebeuren, de voorspelling is dat het weer zo slecht blijft. Wanneer er wel weer een tocht die kant opgaat is onbekend.
Gezien de dingen die ik nog wil doen en zien besluit ik maar om door te rijden en via de F903 en de F88 weer het asfalt te kiezen om te gaan tanken.
DeF903 is een super mooie weg, er liggen dan ook een hoop mooie dingen langs om naar toe te wandelen. Het enige dat me daar van weerhoud is toch wel de harde slag regen en de wind. Dit is zeker een hoek waar ik nog wel eens wat meer tijd wil zitten.
Mijn reis gaat voorspoedig en aan het begin van de avond bereik ik de F88. Een blik op de kaart verteld dat even voor bij de F88 aan de 901 een camping ligt. Dit lijkt mij een mooie startlocatie voor morgen. De F88 is een weg die redelijk opschiet . Ik passeer dan ook de Tafelberg Herdubreid het is alleen jammer dat ik dat in de regen doe en met veel bewolking.
Misschien dat deze komende dagen vanaf de F910 nog eens mooi in het zonnetje komt, als deze zich laat zien.
Vlak voor ik op het asfalt van de 1 kom, slaat het noodlot toe, na ruim 7 weken weinig tot geen problemen gehad te hebben, oke alleen een brandstofpomp. Die dankzij de nodige mensen op IJsland arriveerde. Sta ik in eens stil met rechtsachter een klapband. Een forse scheur in de zijkant van de band, niet meer te maken dus. Na net klaar te zijn met wisselen stopt er een IJslander achter me. Die ziet het probleem en verteld dat ik het beste naar Egelsstadir kan gaan, daar zit een redelijk grote bandenzaak die mij vast kan helpen. Een beetje balend begin ik aan de tocht over het asfalt naar Egelsstadir. Na dat ik de tank weer val heb besluit ik om een plekje te zoeken voor de nacht het is dan al tien uur en heb wel zin om te gaan slapen. Alleen de regen blijft onophoudelijk vallen. De keus is dan ook snel gemaakt. Parkeerplaatje langs de 1 en in de auto slapen. Met een balend gevoel val ik uiteindelijk in slaap.

Woensdag 29 juli.
Vandaag begon de net als dat de dag gister gesloten werd met regen. Eerst dan maar even eten en douchen. Als ik terug ben van het douchen is het net even droog dus snel even de tent afbreken en opruimen, alles is noch vochtig en het buiten doek is zelfs nog kletsnat. Niks aan te doen dan maar los in de auto en vanavond maar weer even verder zien. mijn reis naar de F821 begint dan ook gelijk weer met regen. De weg er heen is goed te rijden, al staan er in een paarden op de weg. Even rustig aan doen en dan gaan ze opzij en kan ik mijn weg vervolgen.
Aan het begin van de F821 lijkt het net of je een boerenerf opgaat maar gelijk na de schuur kun je een karrenspoor op. Het is dan ook een echt karrenspoor, wat naar mijn idee niet alle dagen gereden word. De weg is wel super mooi. Je rijd langs een riviertje steeds verder het dal in, het wordt dan ook steeds smaller en smaller tot er alleen nog ruimte is voor de weg en de rivier. Uiteindelijk gaat de weg om hoog en blijft wat hoger de rivier volgen. Het water dat van de helling waar je op rijd naar beneden komt, vormt soms gewoon een riviertje op de weg om even later de weg te verlaten en de rivier in te stromen. Dit geeft met enige regelmaat, mooie lange doorwaardingen.
Aan het eind van het dal gaat de weg nog verder om hoog en kruis ik het riviertje dat dan inmiddels al niet meer dan een beek is geworden. Na steil om hoog te gaan met de nodige haarspeldbochten, beland ik in het wolkendek. Dit hing in het dal al zo laag dat de bergtoppen jammer genoeg niet te zien waren. Na talloze kilometers in de wolken, ben ik ineens boven het laaghangende wolkendek. En ineens is het weer heldere en heb ik een schitterend uitzicht , op de laaghangende bewolking. Toch kan ik niet van de zon genieten door dat er hoger nog meer wolken hangen . dat is toch wel even jammer. Mijn weg begint weer te dalen en ik rij weer in de grote steen en zandbak van het binnenland. Ik vervolg dan ook de weg richting de hut Laugefell . het blijft toch een bijzonder landschap om te zien. het is zo weids en stil. De eerste mensen die ik dan ook tegen kom zijn bij de hut. Vandaag wil ik door rijden naar Askja, bij de hut neem ik dan ook de F752 die mij weer op de F26 zal brengen. Ook deze weg slingert tussen de stenen en het zand door en zo af en toe kom ik een klein riviertje tegen. Na weer op de F26 te zijn aan gekomen, neem ik al snel de F910. Dit is een van de weinige west oost verbindingen in het binnenland. De meeste wegen lopen hier van noord naar zuid. Er liggen wel meer andere wegen maar dit zijn wegen die geen nummer hebben en alleen op de kaart staan van hier ligt ergens een weg. Om toch een beetje zekerheid te hebben dat ik iemand tegen kom als ik pech zo hebben. Neem ik dit jaar alleen maar de F wegen.
Dan komt toch het begin van de F910 in zicht. De weg heeft een lengte van ruim 120 kilometer en de geschatte reistijd, tussen de acht a tien uur. De weg is zeker een die de moeite waard is ondanks het wisselvallige weer wat het dan ook zeker super genieten de afwisseling is zo geweldig. Zo af en toe een rivier dan weer lava waar je niet anders dan stapvoets door heen kunt. Vandaar dat de weg dus ook meer dan 8 uur rijden is. halverwege ligt er in eens een brug. Dat is maar goed ook, anders was deze rivier niet over te steken. Net voor de brug ligt een afslag naar de waterval Gjallandi. Een beeldschone waterval in een omgeving die meer weg heeft van een maanlandschap. Door dat deze weg niet door veel mensen gereden wordt is het dan ook een van de minder bekende watervallen. En druk is het er dan ook niet, ben er alleen.
Op deze weg krijg je wel het gevoel van helemaal alleen op de wereld. Kom dan ook niemand tegen. Op de vlakte is het soms even goed zoeken naar de weg. Er liggen zo veel sporen naast elkaar dat het iet duidelijk is wat nu de eigenlijke route is. Ook missen er op delen de markering, wat het af en toe niet echt makkelijk op maakt met het zoeken van de weg. Dit alles geeft wel een bepaalde soort van kick. Maar ben wel heel gelukkig met een kaart waar de meest belangrijke kruisingen in gps-coördinaten op staan en de gps. Zo weet ik toch de juiste afslag te vinden naar Askja. Op de meest belangrijke kruising mist het complete bord, een eind verder ligt nog wel de paal waar dit bord aan gezeten moet hebben. Het zou toch wel zonde zijn geweest om zo ver in het binnenland de verkeerde afslag naar Askja te nemen. Dan was ik er waarschijnlijk vandaag ook niet aan gekomen. Hoe dichter ik bij Askja kom, begint het landschap nog meer op een maanlandschap te lijken. De door het slechte weer heeft het zelfs iets spookachtigs. Er liggen hier wel hele mooie rots- en lavaformaties. Best wel jammer dat het weer vandaag niet mee wil werken. Een zonnetje wat toch wel welkom geweest. Na de vele lavavelden voort de weg in eens over een grote spoelvlakte, met donker gekleurd zand. Door de vele regen en zelfs hagel en natte sneeuw is er geen stuffend lavastof achter de auto. Ook wel eens een keer lekker. De regen heeft dan ook alles van de auto af gespoeld. Als het de komende dagen zo blijft heb ik een schone auto mee terug. Dit was toch echt niet de bedoeling. Uiteindelijk gaat de grijs/zwarte spoelvlakte, over in een geel gekleurd lavaveld. Iets wat toch wel uitzonderlijk mooi is. Na de vele uren sturen en de toch wel wat weinige kilometers kom ik de vlakbij Askja liggende camping en hut Dreki tegen. Met weinig zin om in dit weer een tent op te zetten besluit ik ook hier van de hut gebruik te maken. Ondanks het late arriveren van mij het loopt inmiddels al tegen een uur of zeven, is er nog voldoende plaats. Meer mensen hebben gedacht dat een hut toch wel handiger is dan een tent opzetten, het is dan ook gezellig druk in de hut.
In de hut kom ik Bas en Sonja tegen een Nederlands stel, die de komende weken ook op IJsland rondtrekken. Na een poos gezellig te hebben zitten kletsen onder hun wijntje, mijn flessen zijn op. Bas en Sonja(jullie zijn welkom om een fles te komen halen in Nederland ) gaan we tegen elf uur toch maar eens slapen.