Reizende oom Roel

Donderdag 9 juli
Het was gister super om Miek weer te zien. Dit gaat zeker een hele gezellige tweeën halve week worden. Gister, samen nog onwijs schik gehad op het vliegveld. Bij het afrijden van de parkeerplaats wisten twee IJslanders niet eens hoe, bij het verlaten van de parkeerplaats, de slagbomen werkte. Er moest hier voor zelfs iemand komen om te zorgen dat ze er door konden. Zou dit dan de enige plaats op IJsland zijn waar ze slagbomen hebben?
Ook vandaag begon de dag wat later, was gister ook wel wat laat en wat wil je als je dan ook al over de 30 bent. Maar was zeker lekker dat de tent en alles al stond. Wij waren nog maar net op de camping of er stopte ook een taxi met een groepje Nederlanders die alles nog moesten opzetten. De indruk was dan ook wel dat dit een apart stel moet zijn. dit bleek ook wel met het opzetten van de tenten, af en toe heerlijk even om zitten lachen. Tegen twaalven vertrekken Miek en ik dan ook maar eens richting het noorden. De aardbeien waren zeker een verassing. Miek zit vol op te genieten van de uitzichten, net als ik de eerste dagen heb gedaan en nog doe.
Het is toch wel even heel anders om samen te rijden dan alleen, maar dit is wel veel gezelliger. Het eerste deel van de reis gaat door Reykjavik, ook die ikea komt even in beeld, zelfs met je ogen dicht is die niet te missen.
De rondweg 1 op in de richting van Akureyri, de tunnel door. Dit is op zich al een belevenis. In de tunnel wemelt het van de snelheidscontroles, hier valt vast geld te halen, ze moeten toch ergens het geld vinden voor de schulden.
De weg tot Borgarnes gaat soepel, net daar voor maar eens heerlijk samen in het zonnetje zitten eten. Zou het dan toch echt zo zijn dat Miek een zonnetje is? daar komt ook de kaart op tafel en ontdekken dat we de hoogste waterval van IJsland, Glymur, hebben gemist. We kijken mekaar even aan en zijn het er over eens we draaien nog even om. Dit is het fijne van vakantie niks moet.
De weg er naar toe is super iedere bocht geeft weer een heel ander panorama weer.
Aangekomen bij de parkeerplaats begint de wandeling om hoog. Hier lijkt het ook wel als of ik een berggeit bij me heb in plaats van Marieke. Het tempo om hoog ligt zo hoog dat je, je dat toch begint af te vragen, of zou het de leeftijd zijn? ze blijft ook maar vrolijk door stappen als of we op een vlakke weg lopen. De uitzichten van af de berg zijn super, het blijft dan ook genieten. Al weet ik wel dat ik vanavond heerlijk slaap. De watervallen zijn super mooi en bijzonder om te zien. het was de klim dan ook zeker waard. De weg naar beneden gaat een stuk snellen al denk ik hier ook weer met iets te maken te hebben, wat niet anders doet dan berg op en af lopen, of zou het de post zijn?
Terug bij de auto eerst even wat drinken en dan de reis door zetten naar Elborg. Deze rit kost nog wel even wat tijd. En gaat nog veel meer tijd kosten maar dat was dan ook wel de moeite waard. Als we bij de camping in Elborg aan komen komen we tegelijk tot de zelfde conclusie, dit wordt niet de camping waar we overnachten. Ziet er uit als of de camping al jaren bijna niet gebruikt wordt.
Net na Borgarnes lag in het voorbij gaan een knappe camping dus even een stuk je terug. Gaat vast een gewoonte worden deze weken. De camping bij Borgarnes zit er een stuk beter uit en er is zelfs een heerlijke douche. Het tweede voordeel is dat hier de zon nog volop schijnt. Hier mag ik dan ook voor het eerst even mijn kookkunsten weer laten zien van deze al in vakantie. Vandaag was dan ook weer een dag om in het rijtje van genieten de schuiven net als de afgelopen weken.

Woensdag 8 juli
Om de vragen even te beantwoorden of het nat in de auto was, na die doorwaadingen. Het antwoord hier op luit, dat het nog steeds droog in de auto is. Heb ik nu geen echte landrover dan?
Vandaag was een rustig maar lange dag. Ben de dag lekker lui begonnen, tot half tien lekker blijven liggen. Lekker eens een dag rustig aan, wel heel rustig aan. De Defender 110, met problemen was er al niet meer, weet niet of hij de zelfde garage heeft kunnen vinden en ook niet of zijn opgelost zijn. Ja, ik was toch ook wel benieuwt, wat het probleem nu werkelijk zou zijn.
Mijn dag begon zo als ik zei rustig. Mijn verslag zitten tikken en mijn blog aangevult, lig alleen nog steeds ver achter met foto’s. Foto’s kosten ook veel tijd met uploaden, zal proberen het wel eens vaker te doen.
Tegen een uur begin ik dan toch maar in te pakken. Enige tijdsdruk die er is, is de gene van half twaalf vanavond. Op het vliegveld zijn, om Marieke op te halen. Toch wel heel gezellig dat ze tweeën halve week mee gaat. En zeker leuk om haar na 5 weken weer te zien.
Onder weg naar Grindavik, nog boodschappen doen, en ontkom er niet aan om toch even een bakje aardbeien voor Marieke mee te nemen, verassing voor morgen. Langs de kust tussen Keflavik en Grindavik liggen nog een paar mooie vogelparadijzen. Lekker nog even een paar uur lopen en vogelen. Het blijft hier geweldig, je kunt zo verschrikkelijk dicht bij komen zonder dat er paniek onder de vogels uitbreekt. Komende tijd zullen de foto’s ook wel duidelijker gaan worden. Doe het nu nog met maximaal 70 mm, en kan straks tot 400mm.

Tegen half zes richting de camping in Grindavik. Het is toch wel lekker als alles al klaar is en niet vannacht om een uur nog een tent op te moeten zetten. Al is dat qua ligt geen probleem. Al hoe wel de zon in het zuiden toch minder vel meer is dan in het noorden. Hier in het zuiden lijkt er toch wat meer een dag en nacht ritme te komen.
Op de camping staat dat er na middernacht geen auto’s meer mogen rijden. Aan de camping baas toch maar even gevraagd of dit een probleem zou geven als ik toch na middernacht terug kom. “Geen probleem met de rede die je hebt, veel plezier”. Dan nog maar even heerlijk in de zon zitten en koken. Af en toe komt er een vliegtuig over, zou Marieke hier straks over vliegen? Grote kans van wel. Die heeft van uit het vliegtuig ook vast een geweldig uitzicht op IJsland.
Niet veel later komen er vier wandelaars het terrein op, op het eerste gezicht niet zo bijzonder, maar dan blijken deze alle vier doof te zijn. daar heb ik dan toch wel bewondering voor. Er zijn zat mensen die met een beperking niet de dingen doen die ze zouden willen doen. En deze doen het gewoon.
Na nog even koffie gedronken te hebben met een Nederlands echtpaar, die voor een kleine 2 weken IJsland aan doen, is het tijd om eens terug te gaan naar Keflavik.
Marieke heeft deze vakantie een chauffeur,reisleider, en kok. Zo als ze zelf zegt een al in vakantie.

Dinsdag 7 juli
Vandaag wordt de rommeldag van de vakantie, de nodige dingen in de auto opruimen. maar S’morgens eerst even langs bij Arctic Trucks, daar haddenze geen tijd om wat te lassen maar kreeg wel een adres van iemand die wel tijd zou hebben. Gelijk voor achter op de auto even nieuwe spatlappen mee genomen. Ja toch weer een beetje de auto pimpen.
Op naar het adres wat ik gekregen heb. Daar word ik hartelijk welkom geheten en ze hebben tijd als de auto die op de brug staat er af is. Hij belt even als dat zo ver is. Daar loopt ook een man uit polen rond, hij verteld dat hij 4 jaar geleden een poosje in Nederland heeft gewerkt, in de buurt van Breda.
Na mijn IJslandse nummer te hebben achter gelaten eerst terug naar de camping om eens wat op te ruimen en de wasmachine aan te gaan zetten.
Op de camping stikt het in eens van de Nederlanders, deze zijn in groepsverband met hun caravan onderweg. Wel weer heel apart om zo veel Nederlands te horen. Na 2 uurtjes belt de IJslandse lasser dat hij klaar is en dat ik kan komen. Het lassen daar gaat snellen en beter dan de eerste keer. Lekker een beetje lopen kletsen en het werk was zo klaar. Dit is ook wel een leuke manier om IJlanders te ontmoeten maar hoop niet dat dit gewoonte gaat worden.
Terug op de camping staat er een Nederlandse Defender 110, met de motorkap open. Ja den ben je toch even nieuwsgierig wat er loos is. Het blijkt dat deze auto volgens de bestuurder koelvloeistof verliest. Elders in IJsland is de radiateur al gemaakt maar nu wordt de motor weer te warm. Naar wat zoeken blijkt niet de radiateur te lekken maar er komt veel water uit de overloop van het tankje. Bij de eerste blik onder de kap lijkt het ook wel of hier niet meer de originele motor ligt maar een 200 tdi uit een Discovery. Ook de originele fan is niet aanwezig maar er zit een elektronischefan in.
Deze zit gewoon door de radiateur bevestigt en begint naar mate de auto warmer wordt niet te draaien. De jongen die met deze auto uit Nederland gekomen is ook niet de eigenaar. En heeft helemaal geen idee van auto’s ik snap de mijne af en toe en dat vindt ik al een groot wonder laat staan dat ik een auto snap waar een andere motor in ligt en het een houtje touwtje knopen is geweest. Heb hem dan ook maar het adres van de zelfde garage gegeven als ik vandaag ben geweest.
Later op de avond nog even gezellig aan de thee gezeten met peter en zijn vriendin, hun ben ik in skaftafell tegen gekomen, zij gaan de wandeling van Landmannalaugar naar Skogar maken. En komen dan ook bij David langs, gelijk maar gevraagd om hem even de groeten te doen. Na nog een poosje te hebben zitten praten was het toch eens tijd om te gaan slapen.
Owen stuurde nog een smsje dat hij door alle drukte vergeten was om nog even te komen buurten, maar we zouden mekaar vast nog wel ergens tegen komen. Gezien de grote van IJsland is dat ook best mogelijk.
morgen wordt een hele lange dag tegen half twaalf snachts zal Marieke op het vliegveld van Keflavik aankomen. Na 5 weken alleen reizen is samen ook echt wel weer heel gezellig.

Maandag 6 juli
Vandaag eens heerlijk uit geslapen en pas om tien uur mijn tent uit. Vandaag wordt een dag van asfalt naar Reykjavik om morgen eens de huishouding te gaan doen. Kleding wassen, auto wassen, opruimen. Bij Actric trucks langs en kan zo nog wel even door gaan. Echt een dag van rommelen mag ook wel eens naar ruim 4 weken.
Vandaag de rondweg 1 zo veel mogelijk gemeden en lekker over de binnen wegen richting Reykjavik. Oke was dan ook pas tegen half twaalf van de camping af. De eerste halte was de vvv in Selfoss. Ook daar kon ik gewoon weer met mij laptop terecht zonder daar voor te hoeven betalen. Nu ik dat weet gebruik ik alleen daar nog het internet , ja ben en blijf Hollander.
Aan een aantal mailtje te zien heeft het water wel indruk gemaakt, wees ook gerust zo vrij om reacties bij mijn blogs te zetten. Jullie genieten dan wel van mijn verhalen mag ik dan van de reacties genieten? Kan begrijpen dat het voor sommige niet makkelijk is, die hadden liever willen ruilen, dan hat ik nu in België gezeten. Ben ik even blij dat ik niet wilde ruilen.
Van uit Selfoss, de 33 op richting Stokkeryri, onderweg kom je langs Baugsstaoir, dit is een oude zuivelboerderij. Die gebouwd is in 1905 en tot 1952 in gebruik was. Er werd met behulp van waterkracht boter en kaas gefabriceerd, die voornamelijk voor Engeland en de binnenlandse markt was bestemd. Jammer dat het nu gesloten was maar door de ramen zag het er zeker bezoek waardig uit. Vraag me ook af of alles nog werkt zo zag het er namelijk wel uit.
Blijf het toch wel heel apart vinden dat er in dit land nog zo veel oude dingen bewaard zijn gebleven. Bedoel het hele gebouw, plus de inrichting. In Nederland gaat het tegen de vlakte en verdwijnt het. Heb me hier al eerder over verbaast. Maar is wel geweldig om dit soort dingen nog te mogen en kunnen zien.
De reis gaat verder langs de kust. Eindelijk weer eens zee en geen bergen, hobbels en stof. Tussen Stokkeryri en Eyribakkeyri is in het verleden de lava de zee in gestroomd, dit geeft een heel aparte kust. Best wel bijzonder om dit zo te zien. het is nog aparter om tussen alle plasjes door over de lava te lopen. De vegetatie is toch ook wel weer iets aparts kom planten tegen die ik helemaal niet ken. Volgende keer toch ook maar een flora mee om die dingen te kunnen opzoeken, of zou tegen die tijd internet net als mobile telefonie overal, nou bijna overal werken. Hier in het binnenland werk je gsm zeker niet. maar ook dat heeft wel weer wat.
Nou we toch weer in de lava zitten ook gelijk maar even door naar de Raufarholshellir, dit is een van IJslands grootste lava groten deze grot is ca 1300 meter lang. Mooi iets om straks met Marieke eens in te gaan kijken. Ik vervolg mijn weg over de 427. Dit lijkt in het begin een hele goeie weg maar al gauw wordt het een wasbord en trilt alles in de auto. Bij de afslag naar Strandarkirkja, daar staat een bord “Free campsite” toch even kijken of het wat leuks is. Na een aantal kilometers komt een kleine camping inzicht. Er staat op het veld alleen een gebouw met toiletten en water. Niet iets waar ik miek haar vakantie maar mee laat starten, gaat dus toch Grindavik.
Naast de 427 wordt zo als het lijkt een nieuwe weg aan gelegd, vermoet dan ook dat dit de rede is dat deze weg nu zo slecht is. Het blijft voor kilometers wasbord. Uit eindelijk komt er een afslag naar de 428 hier staat een bord dat het voor een gewone luxe auto een erg slechte weg. Dus dat zal met een 4×4 wel een redelijke weg zijn. valt dit even tegen er zitten lelijke gaten in de weg, dat dit nog met een gewone auto mag snap ik niet.
De weg is wel een hele mooie tussen de lava door, de ene keer zijn de bergen rood en dan weer zwart of geven in eens allerlei kleuren weer. Zeker als de zon door de wolken komt dan lijkit het wel of er ineens iemand aan het schilderen is. Wel leuk om hier ook weer een binnendoor weg te vinden. Halver wegen is er zelfs een kleine camping. alleen daar lopen de schapen dan gelijk om je tent, dat is voor de komende tijd geen optie, als ik nog weer eens terug ga is een netje of draadje voor om de tent en auto misschien wel handig om mee te nemen, er zijn meer van deze kampeerplaatsen waar je tussen de schapen staat. De weg eindig op een wel hele vlakke asfalt weg, dit is de eerste echt vlakke asfalt weg die ik mee maak. Je moet hier dan ook gelijk om je snel het denken is maar 90 km per uur, maar deze weg leent zich makkelijk 120 km per uur, maar zit niet te wachten op een IJslandse bekeuring. Deze weg brengt mij weer naar Reykjavik. Waar ik de de nacht weer op de camping in de stad zal door brengen. Hier kom ik ook gelijk weer een Nederlands stel tegen die ik in Skaftafell ook al tegen kwam. IJsland blijft dus klein.

Zondag 5 juli
Het heeft de hele nacht gewaaid en geregend de regen was het mist erge nog maar de wind die er stond was gewoon vies hard, wel een mooie test voor de tent. Maar door de fijne nevel van regen is ook de binnentent wat vochtig geworden. Was misschien achteraf verstandiger geweest om in de auto te slapen dan het ik nu niet met een natte tent gezeten. Met opruimen zal alles nog wel veel natter worden want het houd niet op met regenen en de afsprak is dat we tegen half tien zouden gaan rijden. Dus op het moment dat de wind en de regen op hun minst zijn maar snel alles zo droog mogelijk ingepakt te krijgen. En dag gaat natuurlijk gewoon niet lukken dus vanmiddag opzoek naar een locatie waar het wel droog is zo dat alles eens kan drogen.
En je zult het niet geloven maar als we weg rijden is het ook droog. Eerst nog even afscheid genomen van David en zijn vrouw, zij wonen de hele zomer als kampbaas op deze plek. Wat dan ook wel en fantastische plek is als je de regen en de wind even vergeet.
Owen weet wel van door rijden of zou hij met die grote banden minder van de weg voelen? Aan gekomen bij de eerste grote doorwaarding staat hij ook even te kijken, dus hier ben jij gister door gegaan? Ja. Het water staat iets hoger dan gister maar zal mekaar niet veel maken. Ik geef hem mijn camera mee. Wil deze keer toch echt die foto’s hebben. Ziet er op de foto’s toch nog anders uit dan je in de auto ervaart nou ja het is ook bijna varen. Het erge is dat ik straks als ik terug ben in Nederland deze oversteek mogelijk vier keer heb gemaakt.
Owen moet er toch wel om lachen bij hem komt het water niet veel hoger dan net onder zijn deur en ik heb het bijna halverwege de deur staan. Maar voor een beginneling doe je het niet slecht de F210 staat toch bekent dat je er toch wel de nodige ervaring voor moet hebben. Of hebben ze dat gedaan van wegen de rivieren? Op IJsland rij je altijd met licht aan ook als je de rivier in duikt heb ze toch maar even uit gedaan, maar ben ze ook al eens vergeten en heb nog steeds licht. Iedereen roept altijd uit doen anders gaan je lampen kapot. Na mijn vakantie kan ik vertellen of dat wel of niet zo is.
De reis met Owen gaat door. En we kruisen nu ook rivier na rivier, dit is wel goed voor het zelf vertrouwen. Ook weet hij de mooiste plekken op de route te vinden. Ben ik even gelukkig dat ik van deze bijna 40 jaar IJsland gebruik mag maken. Toch heb ik het meeste gehad aan alle doorwaadingen vandaag en de uitleg er bij. Misschien toch van uit Nederland maar eens een verassing naar hem toe sturen als dank.
Halverwege de middag staan we weer op het asfalt hij heeft nog een aantal afspreken voor zijn komende toer en ik ga langzaam aan weer aan Reykjavik denken. Maar eerst wil ik toch even kijken of ik ergens op internet kan. Lig al een eindje achter met mijn verhaal, om maar te zwijgen over het achter liggen met fotos.
Maar die van vandaag gaan er zeker even met spoed op. Ze zijn namelijk wel heel mooi geworden echt een serie van er in en er weer uit. Deze doorwaarding wordt als 1 van de moeilijkere beschouwt zeker met de huidige waterstand en de stroming. Mag hem van Owen vandaag niet nog een paar keer doen. Ook zal hij mij vandaag even laten zien waarom ik op de 261 niet verder kon.
Er ligt een eindje verder dwars door de rivierbedding gewoon een nieuwe weg en als je dat van uit het zuiden niet weet pak je heel gemakkelijk de oude route. Kan dan ook wel weer om me zelf lachen. Ja blijf een raar volk hier.
Wordt straks samen met Marieke maar eens kijken welke routes we allemaal gaan rijden zo dat er straks meer logica in zit dan bij mij. Krijg vandaag nog wel even mee dat die lens 70-200 3 kilo weegt, alleen daarom moet er een tweede tas mee. Mag me haast wel gaan schamen. Maar gelukkig is ze ook wel een beetje een engel.
Vandaag Jan Petter ook even een mailtje gedaan om hem te bedanken voor de hulp bij het snorkelen. Zonder hem had ik nu toch mooi steeds voor die rivier staan te wachten. Rievier doorwaadingen blijven toch wel iets aparts, maar naar vandaag gaan ze wel veer makkelijker en zelf verzekerde dan een aantal dagen terug zeker nu het water ook nog hoger stond door de regen.
Toch scheiden onze wegen halver wegen deze middag. Mogelijk dat ik morgen avond laat en anders dinsdag in het begin van de morgen al in Reykjavik aan kom. Wil daar zo ie zo even langs bij Artic Trucks. Daar laat ik ook even opnieuw een las trekken op de treeplank, sta er ook niet van te kijken dat deze weer los gekomen is. Daar maar even vragen en kijken of ze het nu met een plaatje er over kunnen doen. En anders gaan ze er maar af. Nog meer rede om wat anders te gaan bedenken. Rock slidders die ook als lucht tank kunnen dienen is ook wel een idee.
Ook wil ik graag daar nieuwe spatlappen voor achter halen de huidige beginnen door te scheuren, er zullen er dan toch andere op moeten.
Verder hoorde ik dat er in de buurt van de camping twee grote outdoor winkels zitten die van alles hebben afgeprijsd. Nu de euro toch zo gunstig staat ten opzichte van de kroon is het mischien wel even leuk om rond te kijken. en moet niet vergeten de auto te wassen wel is waar de helft maar moet wel even. En de binnenkant wat netjes maken. Al denk ik dat ik komende maanden nog heel veel plezier ga hebben van al het stof wat over al zit, ja over al zit het.
Na dat Owen en ik weer ieder onze weg zijn gegaan, was wel super om mekaar zo even weer te zien. en kan me haast niet voor stellen dat hij niet nog even op de camping in Reykjavik langs komt en onder weg zullen we ook vast nog wel wat van mekaar horen. Al is het wel lachen met smsen. Mijn Engels is dan wel aardig goed volgens Owen, maar zo dra het op schrijven aan komt is het een heel ander verhaal, maar ach smsen in het Nederlands wordt volgens Owen voor hem helemaal niks. Maar kom er wel uit zeg hij. Hij blijft het knap vinden dat Nederlanders toch wel redelijk hun tallen spreken daar zouden heel wat Engelsen nog wat van kunnen leren.
Na onze wegen scheiden bin ik bij de vvv in Hvolsvollur terecht gekomen. Daar kon ik weer voor niks het internet op. Ben benieuwt of dat morgen in Selfoss ook kan. na daar een poosje gezeten te hebben fotos kosten toch een hoop tijd.
Uit eindelijk ben ik op de camping in Arnes beland, dit is de laatste stop voor dat je de Sprengisandur route het binnenland in neemt. Op deze camping staan alleen maar IJslanders , dus was wel even vreemd om als enige van buiten af binnen te komen. Maar is juist ook wel weer eens leuk om niet samen met andere toeristen op een camping te staan. Zo leer je toch wat meer de cultuur kennen.
Ze hebben een heel simpel spel met 10 blokken hout van 7x7x15 en 1 blok dat is een soort koning van de zelfde maat alleen dan een keer zo lang. De 10 kleine blokken worden aan weerszijde van het speel veld gezet 2 maal een rijtje van 5 met een 50 cm er tussen het hele veld is ca 10 meter lang en in het midden staat de koning. De bedoeling is dat je om en om met een stok net wat dikker dan een bezemsteel en een lengte van 30 cm, de blokken van je tegenstander omgooit. Als dit lukt mag de tegenstander, proberen om met dat blok de koning om te gooien. Lukt dat dan mag je je blok weer terug zetten. Lukt dat niet dan komt hij te staan, waar deze gevallen is. Dit moet wel op de helft van de tegen partij zijn. deze mag dan het blok weer om gooien en het verdwijnt dan van het veld. Alle 5 van het veld, en dan moet de koning om en heb je gewonnen.
Een heel simpel spel maar breng wel heel veel lol mee.
Veel IJslanders vinden het wel leuk om te zien dat je Alleen onder weg bent, ach ja dan kun je ook geen ruzie maken bij het naar links of rechts gaan. Bij de buren hier rijden ze met zijn vieren die komt niet eens de kruising af; de een wil links de ander rechts , weer een ander recht door en de laatste achteruit. Ik snap nu dat hij graag zou ruilen.
Maar ik niet, wie weet mag ik komende weken ook wel kibbelen over de richting .
Dit was toch wel weer een dag met veel te veel leuke dingen. Ben benieuwt wat de komende dagen nog brengen. Eending is zeker ze brengen een reismaatje. Na een ruim een maand alleen onder weg zijn, nou ja, alleen je komt genoeg mensen tegen is het vast ook gezellig om tweeën halve week samen met iemand te reizen en alle indrukken te delen.
Zit voor vandaag op pagina 38 van mijn verslag dus brei er voor nu een punt aan.

ik denk dat de foto’s genoeg zeggen rest van het verhaal volgd nog deze dagen. deze heb ik nou 3 keer gedaan en dit is wel de hoogste waterstand tot nu toe;-)

Zaterdag 4 juli
Wat gister met mooi weer begon en met ook redelijk weer eindigde, maakt IJsland vandaag zijn naam weer waar. Het regent weer, toch lukt het om net tussen de buien door de tent af te breken en op te ruimen als is alles toch wel nat of vochtig, maar hopen dat het vanavond droog is zodat alles kan drogen.
Na Sander en Sonja gedag gezegd te hebben en nog even telefoonnummers te hebben gewisseld is het dan toch tijd om weer richting het oosten te gaan. Naar mate ik steeds verder naar het oosten kom lijkt het weer steeds beter te worden. Onder weg stuur Marieke een berichtje dat mijn huis er nog staat en er nog steeds water uit de kraan komt, toch fijn om even te weten dat ik straks niet op een lege plek terug kom. Zij heeft even een lens en de beroemde pomp op gehaald.
Hoe verder ik Vik nader, hoe slechter het weer wordt, het begint weer te regenen bij het opdraaien van de 209 om daar door te steken naar de 208 begint het wolkendek ook steeds verder te zakken met het opdraaien van de F210 rij ik al weer in de wolken maar heb nog best zicht. Naar mate ik hoger de bergen in kom hoe slechter het zicht wordt, op een gegeven moment is het nog geen 50 meter en is de snelheid gezakt tot nog geen 20 km per uur. Ook is de weg natter dan dat hij een paar dagen terug was. Neem me voor om als het niet beter wordt en ik Owen niet tegen kom om bij de eerste grote doorwaarding te stoppen en terug te gaan zeker als er geen andere auto’s langs komen. Het rijden door de wolken schiet ook echt niet op. Ben het besef van hoe lang ik rij al hele maal kwijt laat staan waar ik nu ongeveer zit gelukkig kom ik hier en daar wel een bord tegen met de afslag naar de F232 en de F233 en dan doemt op eens die grote doorwaarding op de overkant is in de wolken niet eens te zien. Maar op eens staan er tot 2 cross motoren en komt er een auto uit de wolken te voorschijn. De motorcrossers zijn van de lokale motorclub van Keldur. Ze zouden 3dagen gaan rijden maar van wegen het slechte weer gaan ze terug. Je ziet mekaar ook amper en het giet van de regen. De rivieren staan dan ook hoger dan een paar dagen geleden. Als ik aan de gene met de auto vraag of je er door kunt zegt die “rij maar achter me aan” kijk dat is nou nog eens sympathiek. Heb ik ook gelijk een mooi moment om weer wat te leren. Deze door steek is toch nog dieper dan dat ik ooit al gedaan had, maar het lijkt met en beetje hulp nog wel veel makkelijker te gaan. Aan de andere kant staan nog meer motorcrossers. In Total zijn ze met een man of 15 deze zijn allemaal twee aan twee op een aanhanger over gezet. Met de motor was de oversteek veel te gevaarlijk. Heb op deze manier wel heel veel geluk met het door kunnen rijden op de 210. Onder weg komen we in eens meer auto’s tegen die richting doorwaarding gaan. Diverse zonder snorkel en die heb je daar echt wel nodig. Langzaam aan begint de bewolking wat meer ruimte te geven en verbetert het zicht de motoren gaan steeds harder rijden en de auto die voor reed gaat nu volgen wat wel mooi voor mij, bij de kleinere doorwaardingen kan ik dan weer mooi even kijken hoe een IJslanders ze neemt. Op de grote zware woestijn is het ook een heel stuk natter en liggen er zelfs riviertjes. Deze zorgen er voor dat de ondergrond super zacht is. Ben toch wel heel blij dat ik hier nu niet alleen rij. Er zijn heel wat stroompjes bij gekomen sinds de laatste keer.
Met een auto voor je kun je toch behoorlijk opschieten, zeker als die gene de weg goed kent. toch kost het ook nu nog veel tijd.
Begin te twijfelen of de oversteek naar de hutten en de camping bij Alfavatn wel te maken is. Daar aangekomen staat er een auto van de rescue serves bij de rivier doorwaarding. Deze is er net door heen gegaan. Gelijk maar even vragen of er niet een rode 110 op de camping staat, die staat er en is van een Engelsman. Dat kan niet missen dat moet Owen zijn.
Op de vraag of de rivier wel te doen is voor mij antwoord hij ja zeker wel je hebt een snorkel. Water kwam bij hem tot halverwege zijn deur dat is bij mij tot net onder de motorkap. Gewoon in 1 laag zetten en door steken. Hij stapt uit en wijst aan de kant aan waar ik eerst heen moet en waar daarna. Met trillende handjes dan toch maar doen ze blijven gewoon wachten tot ik over ben dus wat zou er fout kunnen gaan. Hulp is vlak bij.
Met al deze aanwijzingen en tips lijkt het dan ook wel een eitje. Tja nu balen dat er geen fotos zijn gemaakt. Spannend was het zeker, en weet een ding zeker dit doe ik nooit alleen. Altijd met een tweede auto er bij. Maar het geeft wel een gigantische kick om er door te komen. De motorcrossers staan te klappen en met de duim om hoog. Deze was echt gaaf om te doen wie weet morgen nog wel een keer met Owen en dan zeker foto’s.
Owen staat stom verbaast te kijken als ik bij de hutten aan kom. Kom jij van die kant? “Door die rivier?” uhm ja, de auto van de rescue serves was er en die heeft me er door heen geloodst.
Aha zegt hij, het is een hele vervelende doorwaarding met een hoop grotere losse stenen, maar wel netjes van je. Hoe was de rest van de weg? Hij wil morgen die kant op, goed met 1 wat diepe doorwaarding.
We zijn er ook uit waar we elkaar zijn mis gelopen, Owen is linksaf van de 210 afgegaan naar een veld met bronnen en ik ben daar naar rechts met de weg mee gegaan. Tja zegt Owen onwetendheid, met Marieke moet je daar zeker gaan kijken is er super mooi nog mooier dan de kraftla bij Myvatn en heel weinig toeristen. Die tip neem ik zeker mee. Wel lachen om toch nog zo weer aan te komen. Ook de kampwachter heeft wel zo iets van ook een Hollander komt er toch wel weer. Na een hoop lol toch even de tent opzetten in de regen nevel en de af en toe snijdende wind. Mooie test voor de tent.
De camping, niet te veel van voorstellen is maar een heel klein stukje groen tussen alle stenen, en de hutten liggen op het de hickingroute van Landmannalaugar naar Skogar. Dit is tussen de 4 en 6 dagen lopen. Vandaag valt het niet mee om te lopen het regent en waait onwijs en de mist maakt het vinden van de route er niet makkelijker op begrijp ik van de wandelaars. Ook om tien uur s,avonds druppelen de wandelaars nog binnen. Koud en verkleumt. In de 2 hutten op het terrein is plaats voor ca 20 personen per hut maar dan zit je wel als haringen in een ton. Dus ik slaap toch lekker in het tentje als die niet wegwaait kan hier af en toe behoorlijk te keer gaan en de tenten staan op de openvlakte. Als je in de luwte wil staan moet je op het grind gaan staan wat niet echt bevorderlijk is voor het grondzeil van de tent.
Dus vannacht eens lekker op de wind slapen. In de auto had ook gekund maar dat ligt voor geen meter dus verkies toch een tentje in de wind en de regen.
Vandaar zit ik nu ook mijn verslag in de auto te typen
Ben heel benieuwt waar Owen me morgen heen gaat leiden en wat voor mooie verhalen en tips die heeft

Vrijdag 3 juni.
Om eerst maar even mee te beginnen ik heb vandaag geen foto’s gemaakt bedenk ik me net.
Vanmorgen begon de dag ook al goed ik had willen uitslapen, maar daar dacht de zon om zeven uur anders over. Die brandde toen al zo op de tent dat je er van zelf wel uit gaat.
Dus er meer uit en gelijk korte broek aan en zonnebrand smeren en nu maar hopen dat ik Marieke weer ingehaald heb. Al twijfel ik daar sterk aan. In de loop van de morgen dan toch alles inpakken en de richting van Reykjavik op. Wat wel goed op valt is dat in deze omgeving, rond om Selfoss er ontzettend veel vakantie huisjes zijn en nog worden gebouwd. Toch geen crises hier?
Onderweg lijkt het wel of heel Reykjavik het weekend buiten de stad viert overal kom je vol gepakte auto’s, vouwwagens en caravans tegen.
Net voor Reykjavik Edwin eens gebeld. Die heeft het onwijs druk met het inpakken van de autos waar hij morgen met een groep mee weg gaat. Later op de dag blijkt er ook nog een, een abs probleem te hebben. Zal het merk niet noemen maar het zijn geen landrovers. Die kennen wel problemen maar rijden daar meestal gewoon nog mee.
Gebruik ik mooi de tijd om eens te kijken waar Marieke straks aankomt en welke camping we dan, als eerste gaan gebruiken. Er is er een vlak bij het vliegveld maar deze is niet echt aantrekkelijk om een vakantie mee te beginnen. Dus eens op de kaart kijken wat er nog meer is. Mijn oog valt op een plaatsje aan de kust, Grindavik. De camping ligt op een mooie plek met ook nog een aardig uitzicht. Verder op ligt ook nog een mooie plek maar dat is officieel geen camping. aangezien de kans toch wel aanwezig is dat ik eerst de tent op zet en dan naar het vliegveld ga, is het misschien wel handig om dat op een officiële camping te doen. De weg er heen is best aardig. Op de terug weg neem ik een andere route en deze is nog veel leuker dus dit wordt de weg om van af het vliegveld mee te starten. Ik had nog een opdracht mee gekregen; zoek even uit waar de ikea in Reykjavik zit. Gelukkig is dat niet zo veel zoek werk, deze zit net als in Nederland langs de grote weg.
Door het lang in de zon zitten in Laugarvatn schiet de dag al aardig op en wordt weer eens tijd om een overnachtingsplek te zoeken. Op aanraden van Edwin val de keus op de camping in Reykjavik, kan ik deze ook mooi even verkennen.
De camping ligt naast het zwembad en het is er ook aardig druk met tenten, campers en andere kampeer middelen. Voor alles wat camper en caravan is is een apart veld. Op het veld van de tenten mag de auto alleen op de verharding blijven staan dus even een plek uitzoeken waar ik nog wel de auto in de buurt het voor de stroom, en niet zo ver hoef te lopen.
Tent opzetten en dan eens even eten maken. Onder de afwas komt er in eens een Defender het terrein op een 110 met Nederlandse platen. Toch even nieuwsgierig wie het zijn en of ik ze ken.
Nee ken ze nog niet, maar Sander kent mij wel van mijn blog, die had zich dan ook al afgevraagd of we mekaar tegen zouden komen. Dus bij deze ben je ook vereeuwigd. Zij hebben hun auto in Nederland in een container gezet en zijn zelf gaan vliegen. Ook een mooie optie om te doen zeker als je niet zo lang weg kunt is dit toch een manier om zo lang mogelijk van IJsland te genieten met eigen auto dan natuurlijk.
Van mijn verslag maken is die avond dan ook niks meer gekomen. Al gouw lagen de kaarten op het veld om mekaars routes te bekijken. De F210 staat bij Sander en Sonja ook op het verlanglijstje.
Baal nog steeds een beetje dat ik Owen daar ben mis gelopen maar goed dat gaat morgen misschien wel veranderen.
Het leuke van de landroverwereld in Nederland is dat het ook maar heel klein is en de meeste mensen mekaar kennen. Zo komen al snel de mooiste verhalen over de gekste ontmoetingen boven.
Laat op de avond komt Edwin nog even kort binnen waaien met een zwaar op gepimpte Toyota, ja is bijna niet uit te spreken maar ziet er zeker wel gaaf uit. Zou bijna de overstap maken. Nu komt ook het nadeel van grote banden eens te spraken, die zoeken ontzettend veel op de weg wat de rij eigenschappen niet echt bevorderd. Het begint ook langzaam aan stiller op de camping te worden en staan toch heel wat mensen die in de loop van morgen het vliegtuig moeten hebben.
Wij gaan ook maar eens slapen, Sander en Sonja willen morgen de richting van geysir en ik wil toch weer de F210 op. Lijkt wel of dit de meest beroemde weg van de vakantie gaat worden.

Donderdag 2 juli
Na een nacht super geslapen te hebben, snel weer op douchen en op weg naar de F261 om mijn poging om bij Owen te komen te hervatten. Het eerste stuk van de 261 gaat als een eitje. Het is dan ook nog gewoon een weg voor alle voertuigen. Maar dan verschijnt toch het bord alleen 4×4. Oke, hier begint de uitdaging weer. De eerste kilometers gaan als of de weg dagelijks door iedereen gebruikt wordt en met wat kleine doorwaardingen geen vuiltje aan de lucht als het zo door gaat zit ik zo op de F210 en kan het speuren naar een rode Defender weer beginnen. Plan is om dan tegen gesteld naar het begin te rijden en de zuidelijke kant te nemen.
Maar zo ver zal het nooit komen de doorsteken worden groter en de weg wordt steeds slechter. Oke, dit wordt weer een leuk leermoment voor Roel. Zo wel voor het zelf vertrouwen, doorzetten als voor het verstand.
Beide meeste wegen op IJsland, ook de binnenwegen, heb je het idee dat er voort dat de weg open gaat toch nog wel even wat aan de weg gebeurt. Bij deze weg ook maar na meer dan een anderhalf uur rijden begint de weg er op te lijken dat er niks meer aan gebeurt is de zijkanten zijn naar beneden gestort en er liggen ook stenen van boven op de weg maar zo te zien is er nog recent een auto langs geweest. Ik kan er ook nog gewoon langs, het zij met enige geduld en sturen. En dan wordt het toch de rivierbedding in en het spoor daar verder volgen. Dit volgt met een aantal doorwaadingen. Deze vergen wel het nodige van auto en bestuurder, maar we komen er steeds weer goed door met beleid, moet en de nodige druppels zweet op het voor hoofd. De weg gaat weer de oever op maar daar lijkt het op een gegeven moment meer een rivierbedding van een omlaag stromende rivier dan op een weg deze gaat eerst om hoog en dan weer naar beneden. Op de weg naar beneden heeft mijn voorganger er voor gekozen om de weg te verlaten en naast de weg naar beneden te gaan. Dit is veel vlakker dus ik kies hier ook voor. Beneden aan gekomen word het gelijk weer de rivier over steken tot op de droge bedding. En daar is dan ook niks meer van de weg te vinden. Het geen dus betekent dat het hier voor mij ophoud. Al zal de F210 wel vlak bij moeten zijn volgens de kaart. Maar of ik de andere kant van de weg ga vinden vraag ik me af. Deze heeft ook geen coördinaten, gps is dus nu zinloos. Al heb ik af en toe toch meer ruzie met dat ding dan gemak. Oja, en aan wie dat ligt geen idee, in Nederland kon ik er alles mee.
De weg terug wordt weer zo’n groot avontuur als heen. Al weet ik nu hoe het moet en dat maakt het wel makkelijker. Al heb ik er toch ook wel even de balen in dat ik niet kan komen waar ik wil. Maar dit is dan wel de wijste oplossing. Wil toch wel 8 juli op het vliegveld van Reykjavik staan.
Na de nodige tijd sta ik dan toch weer zonder schade op de 261. Ik ga mijn weg dan ook maar richting Reykjavik vervolgen al is het nog wel vroeg en kan ook nog best even op verkenning uitgaan.
De verkenningstoer brengt mij tussen het meest grasrijke deel van IJsland. Je zou je hier zo in Nederland kunnen wanen. Overal liggen grote witte rollen gras koeien in de wei, oke dat is niet meer echt Hollands maar toch even voor de beeldvorming. Naar dit Nederlandse, uhm bedoel natuurlijk IJslandse landschap, kom ik aan in Selfoss. Een van de wat grotere steden van IJsland. De camping hier ligt midden in de stad naast het sportveld, gezien de tijd en mijn verkenningstoer toch nog even verder kijken. de naam Geysir op de borden trekt wel eens even die kant op om alvast eens bij de geisers te kijken. dit is zo toeristisch dat je daar alleen s’morgens of s’avonds wilt zijn als er weinig mensen zijn. toch mooi om dat even te weten voor de reis met Marieke samen. De reis eindigt vandaag op een camping in Laugarvatn.
Morgen zal ik van hier uit richting Reykjavik gaan en in de loop van de middag bij Edwin langs gaan. Vandaag heb ik Owen niet meer te pakken gekregen, had graag even geweten waar al die mooie bronnen zaten. Morgen maar weer proberen en anders Edwin even vragen, die kan mij vast ook nog wel aan leuke tips helpen.
Owen hoop ik nog wel te bereiken om voor van het weekend en de dagen er op nog wat te kunnen afspreken. Hij moet 8 juli in de middag op Keflavik zijn en ik in de avond. Alleen moet ik voor die tijd nog wel mijn auto opruimen en wassen. Ja onder die deal kwam ik vandaag niet uit. Maar ach is ook zeker de moeite waard.

Woensdag 1 juli.
Na het inpakken eerst even wat recht gezet op mijn blog ik was 25 juni vergeten toe te voegen, dit tot grote ergernis van bepaalde personen. Die zich ook, gelijk afvroegen of ik niet wilde vertellen wat ik die dag gedaan had. Het is nu ook gewoon te lezen. Het is hier op IJsland wat betreft internet wel vreemd. Op de ene plaats moet je er voor betalen op de andere plaats niet. In Vik was het zelfs zo dat bij de vvv ze 350 kronen voor een half uur rekende en als je dan in het cafe er naast gaat zitten dat je gewoon de sleutelcode krijgt en onbeperkt gratis kan gaan zitten. Ja snap zo langzaam aan niks meer van dit land. Wist dat het al raar ging met de campings maar nu met internet ook al. Blijf gewoon komisch, als je wat gaat zoeken kom je hier echt met een splinter door de winter. Nou oke bijna dan.
voor vandaag staat er ook geen vast eindpunt het enige is dat ik een beetje op tijd wil stoppen met rijden en wel weer wat naar het zuiden wil zitten. Nou leek dit ook tot het eind van de middag goed te gaan. Was de waterval Skogafoss bij Skogar al voorbij, er ligt hier een mooie camping net tegen de waterval aan. Deze staat op iemands verlanglijstje, dus we rijden gewoon nog even door naar de volgende een camping vlak bij de waterval Selialandfoss. Achter deze waterval kun je langs lopen. Jammer dat het altijd zo druk is bij dit soort dingen. Foto’s zonder mensen er op zijn toch mooier maar niet de meest makkelijke om te maken.
Ja en toen ging het mis, een bericht van Owen “Hi how are you getting on? Hope you are having a good time. I am on my way into the Mountains on road F210 from Keldur its a good road and leads to a geothermal area Owen” gelijk maar even bellen, hij zit dan even ten noorden van mij.
Als ik zin had was ik welkom om aan te sluiten. De auto kun je niet missen is een rode met het stuur aan de goeie kant. Ja dat is niet tegen dovenmansoren gezegd dus even snel tanken en dan op naar Keldur en de F210 op. Deze begint schitterend tussen de lava, en rijd dan ook verschrikkelijk. Maar het is wel verschrikkelijk genieten. En dat gaat zo voor kilometers door. Na de lava wordt de weg beter en wordt het meer een soort van zand waar je redelijk op door kunt rijden. Nu maar afwachten wanneer ik Owen zie. De tijd verstrijkt en de kilometers gaan nog steeds goed. Dan doemen er de eerste doorwaadingen op, oo kleintjes geen probleem. En nog geen Owen.
Tegen negen uur doemt er in eens een bord op van doorwaarding met uitleg. Een niet zo makkelijke dus. Toch maar proberen . aan de andere kant zijn 4 Belgen, met hun fietsen ook de oversteek aan het maken. Met de auto moet dan toch ook wel gaan na wat zoeken en inschatten de lijn gevonden die ik wil maken. Met toch een beetje kloppend hart begin ik er aan. En haal netjes de overkant als was deze toch niet zo makkelijk als hij eerst leek. Hopelijk ben ik Owen tegen gekomen voor dat ik de volgende lastige krijg. Dan kan ik in ieder geval nog wat leren van hem.
De tijd verstrijkt en zit nu al ruim 100 km op de F210 en nog steeds geen rode Defender in zicht. Zo ver kan het nou toch niet meer zijn. op de route kom ik een hut met camping tegen eens vragen. Die zeggen geen rode defender te hebben gezien, de belgen van net zeiden van wel of hebben die zich vergist in de auto? Net na de hut en de camping ligt weer een doorwaarding. Oei deze lijkt wel nog moeilijker maar alles wat op de camping staat is er toch ook door heen gekomen, zo moeilijk zal het dan toch niet zijn met toch wat meer snelheid er dan maar door. Het water stroomt hier aardig en ik heb miek belooft geen gekke dingen te doen. Zou dit onder te gek vallen? Toch er maar door en achter af gezien was het geweldig. Maar ook wel even wennen aan dit. Dit is wel het uiterste wat ik ga. Als ik nog eens naar IJsland ga zitten er zeker grotere banden onder de auto. Ben vrijdag bij Edwin in Reyjavik, daar toch maar eens vragen wat zo’n geintje kost. Maar nog steeds geen Owen te zien. het landschap veranderd wel in 1 grote zwarte woestijn die her en der toch nog wel nat is. Toch verstandig om hier maar even wat snelheid te houden. Inmiddels heeft de klok al over tienen geslagen. Ik verwacht dat ik ook geen Owen meer tegen ga komen. Begin het vermoeden te krijgen dat we mekaar ergens in het begin van de F210 al ergens gemist hebben. Wel super jammer maar niks aan te doen. Terug gaan zie ik niet meer zo zitten is wat beginnen te regenen en de voorspellingen zijn ook de nacht regen . het is misschien maar verstandig om te zorgen dat ik weer op het asfalt kom. Na nog 1 wat vervelende doorwaarding en tientallen kleine komt dan eindelijk de 208 in zicht deze begint als gravelweg en wordt al snel asfalt.
Aan gekomen op de rondweg 1 even op de kaard kijken waar ik de nacht zal doorbrengen. Ik zit nu al weer zo ver naar het oosten dat de weg naar Laki (F206) vlakbij is. Wil ik morgen nog een poging wagen om bij Owen te komen is de F261 het enige alternatief. Deze komt halverwege op de F210 en begint net voor bij de camping waar ik in het begin van plan was om te overnachten. Op naar de zelfde camping maar dat is dan nog wel een dikke 120 km. Tegen half een sta ik dan toch weer terug bij af. Maar wel met een avontuur en veel ervaringen rijker. Deze trip geeft toch wel een apart gevoel. In het binnenland van alles en iedereen verstoken te zijn en zelf je gsm doet het niet. Als er wat is ben je echt helemaal op je zelf aan gewezen. Is toch een ervaring die ik niet had willen missen.
Zal morgen eens proberen om Owen te bereiken, eigenlijk best nieuwsgierig waar we mekaar nou mis gelopen zijn. op de kaart vindt ik het eerste probleem al. De wegenkaart geeft de noordelijke route van de F210 en de kaart van het binnenland geeft zo wel een zuidelijke als een noordelijke. Zou dus goed kunnen dat ik noordelijk ben gaan rijden en Owen zuid. Dat zou ook gelijk verklaren dat hij zei dat de weg goed te berijden is. En ik voor twee toch wel pittige oversteken kwam te staan.
Vrijdag ook Edwin eens vragen wat nou de juiste route voor mij had moeten zijn. dat betreft voel ik me nog wel een groentje wat betreft het rijden hier. Al heb ik gelukkig wel een top auto mee om het te kunnen.
Met veel indrukken en ervaringen maar eens lekker slapen en morgen maar weer zien.