Reizende oom Roel

Dinsdag 30 juni
na gister vroeg op gestaan te zijn nou eens lekker lui en laat. Ook wel eens lekker. Nog geen echte plannen ook vandaag word alleen tijd om weer eens wat richting het westen op te schuiven. Met nog geen planning dus lekker vrij onderweg. Onderweg kom je toch wel de nodige dingen tegen om te bezichtigen en watervallen zat onderweg.
De tocht begint bij Skaftafell met een gigantische zwarte spoelvlakte is werkelijk net of je in een zwarte woestijn rijdt. Maar langzaam aan veranderd dit in een vlakte met lava die begroeid is met mos. Dit geeft al weer een heel bijzonder beeld. De afwisseling in dit land blijft steeds weer fascinerend en boeiend.
Even voor bij Kirkjubaejerklaustur, mooi galgjes woord , maar ook een om je tong over te breken, staat een bord met 206 Laki. Laki is een van de 120 kraters die in 1783 zijn ontstaan bij een uitbarsting van de spleetvulkaan Lakagigar. Deze uitbarsting duurde van 8 juli 1783 tot 7 februari 1784, (negen maanden). Het was een van de meest catastrofale uitbarstingen die IJsland ooit gekent heeft. Ze werd vooraf gegaan door een serie van aardbevingen. Er ontstond een spleet van 24 km lengte, waaruit lava stroomde. De lavastroom bereikte uiteindelijk een lengte van 60 km. Een gebied van 565 vierkante kilometer werd bedolven onder de lava. Ongeveer op twee derde van de scheur ligt de Laki (818 meter) vanaf de top heb je naar beide kanten een geweldig uitzicht op de kraterrij. De weg hier heen is ca 49 km en kent een aantal rivierdoorsteken. Ook de waterval Fagrifoss ligt op deze route. Geweldig om te zien dat het water waar je net door heen gereden bent hier met een bloed gang naar beneden gaat. Over de 49 km doe je ook gewoon een paar uur heen en een paar uur terug. Het is dan ook wel geweldig om tussen al die lava door te rijden. Het geeft een heel apart gevoel van je heel klein voelen. Ook vallen de meest schitterende kleuren op. Het mos is er ook nog werkelijk gif groen.
Het rijden op zich was al een leuke uitdaging, veel steil de berg op en steil de berg weer af. Om over de bochten nog maar te zwijgen. Hard rijden zit er dan ook niet in, al hoe wel ik geen IJslander bij kan houden. Ach rustig aan genieten is toch veel leuker. En gelukkig mag ik binnenkort deze weg nog een keer doen.
Kan nog veel meer gaan vertellen over deze toch maar eigenlijk moet je het gewoon zelf ervaren. Oja een luxe auto gaat echt niet werken op deze tocht.
De reis eindigt vandaag in Vik. Zal niet alles vertellen anders heb ik over een paar weken niks meer te vertellen.

Maandag 29 juni
Vandaag in plaats van alleen ontbijten nu gezamenlijk met de Duitsers gedaan. Na het nodige opgeruimd te hebben en de auto’s te hebben afgesloten zijn we gezamenlijk richting de waterval Svartifoss gewandeld. Dit is geen grote waterval maar wel een hele mooie door de basaltformaties aan weerskante van de waterval. Na een goed uur lopen zag het er ook werkelijk fantastisch uit.
Gelukkig liet de zon het niet af weten en hadden we er ook nog een kleine regenboog, of deze op de foto’s te zien is vraag ik me nog af maar zijn vast mooi geworden.
Hier hebben we dan toch echt afscheid genomen en de adressen uitgewisseld, met de uitnodigingen, als je ooit in de buurt bent kom gezellig langs. Zij zijn terug gegaan om richting het ijsbergen meer te gaan en ik ben begonnen aan de klim naar Nyorihaukur voor het uitzicht over de beide gletsjers. de wandeling duurde dan ook voor je terug was op de camping bijna vijf uur, plus nog de wandeling naar Svartifoss, was het vandaag een dag met een hoop klimmen en afdalen. Maar zeer zeker de moeite waard. De uitzichten waren geweldig en de natuur betoverend. van uit de hoogte is ook mooi te zien hoe grote spoelvlakte er in deze omgeving ligt. De zij is bijna niet te zien, alleen een grote grind en zandvlakte met daar door heel allemaal beekjes die water van de gletsjers afvoeren. Van uit de hoogte is er niet te zien of er wat groeit, als er wat groeit zal het ook niet veel zijn.
Na weer beneden gekomen te zijn lijkt IJsland wel heel klein en kom ik de 20 Italianen tegen die met de landrovers van Ingolfur rijden. Zelf zat hij al in het volgende dorp. Ze zouden hem wel even hallo van mij zeggen.
IJsland, drie keer groter dan Nederland en toch kom je elkaar hier vaker tegen.
Onderweg op de camping nog een nacht te betalen kom ik weer Nederlanders tegen die met de caravan over IJsland gaan, hij is amateur fotograaf, ben zo slecht in namen, en ja weer veel te mooie spullen mee. Gelukkig komt mijn andere lens ook met iets meer dan een week.
Vandaag kon eindelijk de korte broek weer aan, maar vermoed dat ik de wedstrijd om de bruinste benen met Marieke ga verliezen de bruinste armen zal ik denk in nog wel winnen. Ja had ook onder de wandeling ook gewoon zonnebrand mee moeten nemen dan had ik de pijpen kunnen afritsen en een grotere kans gemaakt op de overwinning. Hoop dan ook dat het snel weer regent in Nederland.
Net nog even met mijn IJslandse buren kennis gemaakt, die stonden ook even raar te kijken acht weken IJsland. Dat horen we niet vaak. Wel leuk, ook bij deze mensen krijg ik weer de nodige tips. Ook dat er een meer is waar je goed kan vissen met een net . je vangt er zo 200, ja dat is nou ook wel weer wat veel voor mij. Er komt dan een vis kompleet schoon gemaakt en netjes lucht dicht verpakt uit de vriezer in de caravan. Lekker voor op brood wordt er bij gezegd. Ja dan ook even hun adres om als ik in Nederland terug ben maar even een doosje tulpen te sturen.
Vanavond heerlijk van de zon zitten genieten en lekker mijn dag zitten opschrijven en ook nog even heerlijk met Miek gebeld. Wat is vakantie hebben toch ook wel fijn.

Zondag 28 juni
Afgelopen nacht was niet de meest comfortabele, achter in mijn landrover slapen gaat wel maar niet kijken hoe, wat zal ik vanavond heerlijk slapen. Maar het uitzicht om bij wakker te worden mag er dan ook wel zijn. De mist is weg getrokken en er beginnen gaten in de bewolking te komen. Met een beetje geluk dus ook nog wat zon. Eerst een snel ontbijtje voor dat de eerste bussen op de parkeerplaats verschijnen. En ja exact om negen uur staat de eerste bus op de parkeerplaats en stroomt het vol met toeristen. Ook gelijk worden de amfibische rondvaartboten gestart en gaat de busgangers als een moeder eend met haar koost aan boord. Het blijft leuk om dit soort dingen te zien. De Nederlanders uit het zuiden van het land komen zeggen dat ze gaan, ik blijf nog even wil toch die foto’s met zonlicht hebben. Al zijn die van het ijs in de mist ook wel super mooi.
Na de nodige foto’s hou ik het tegen tien uur ook voor gezien en ga mijn weg naar het westen vervolgen. Onder weg maar eens wat zijwegen uit proberen om eens wat dichter bij de gletsjers te komen. Dit valt nog niet mee en het lukt dan ook niet helemaal zo als ik in gedachten had. Komende tijd nog maar eens kijken of het dan wel lukt om aan de rand te komen staan. Ja, aan de rand er op lijkt mij geen goed idee, zeker niet na het lezen van een gedenksteen waar op staat dat er nog steeds twee Duitsers vermist worden die zich in 2007 op de gletsjer waagden. moet zeggen het nodigt ook wel uit maar laat ik maar weer verstandig zijn. mocht ik het toch wel erg graag willen kan het altijd nog met een gids.
Uit eindelijk eindigt vandaag de reis in het nationaal park Skaftafell. Skaftafell is een berg rug tussen twee gletsjers en sinds 1967 nationaal park. Op de parkeerplaats moet ik even twee keer met mijn ogen knipperen. Dat kan toch niet hier staan de auto van mijn Duitse vrienden, Moni en Rolf. Op weg naar de gletsjer kom ik ze tegen. Ze hebben een geweldige tijd gehad in de west fjorden, krijg dan ook de meest geweldige foto naar de andere te zien. onder het terug wandelen naar het bezoekerscentrum, krijg ik ook het verhaal te horen van de weg waar ik al van te horen heb gekregen dat je die beter niet kunt rijden, en dat klopt. Ze laten later op de avond de fotos zien van een weg die alleen met laag water e doen is en dan nog rij je strak tegen de wand van het klif op, en over al liggen grote stenen. Zij hebben de weg dan ook niet af kunnen maken maar zijn halverwege om gedraai. Bij het zien van de foto’s weet ik zeker dat ik die weg ook niet in ga, wel hebben ze die tip voor een mooie overnachtingsplek, aan het begin van die weg. Heb nou al zo veel tips voor overnachtingen dat ik dagen te kort kom om over al te kunnen overnachten.
Na twee koppen koffie en de nodige verhalen zijn we maar verder gegaan op de camping. In de loop van de avond na de nodige wijntjes komt de vraag of ik mijn auto helemaal was, voor dat Marieke komt, of dat ik alleen haar helft doe. Dit nodigt wel uit om straks de helft te doen alleen al om de foto naar ze te kunnen mailen. Het was toch wel een bijzonder weer zien. De kans dat we mekaar dit jaar weer op IJsland tegen gaan komen wordt nu wel heel klein. Zij moeten donderdag de boot hebben en ik trek naar het westen in de richting van Reykjavik.

Zaterdag 27 juni
Het was vandaag een waar feest om op te staan, overal om mij heen riepen goudplevieren en een aantal watersnippen maakten het orkest af. Na alles weer ingepakt te hebben en weer eens buiten te hebben kunnen ontbijten de omgeving van Stafallen een beetje verkent. De rotsen hier hebben de meest mooie kleuren was ook waar plezier om hier te lopen en te rijden. Rijden was wel heel gaaf, weggetjes zo smal als de auto en hellingen van meer dan 30%, al met al leuke uitdagingen om eens rustig de tijd voor te nemen.
Voor ik het vergeet te vertellen, heb gister ook de eerste poolvos van mijn reis gezien, deze zijn al met zo brutaal als de Nederlandse en steken gewoon bij daglicht over. Was wel even twee keer kijken van wat loopt daar nou. Zijn veel donkerder dan in Nederland.
Na het genieten komt ook het moeten doen van boodschappen en jullie van een nieuw verhaal voorzien. Dat even van een verhaal voor zien werd wat langer, eerst even met mijn broer Nico zitten kletsen en gelijk daar achter aan nog een poos met Marieke, ook wel heel gezellig om beide weer te spreken. Daarna toch maar boodschappen gaan doen. Gelukkig lijkt het weer weer op te knappen ik kon nu van uit Hofn al wat gletsjer tongen zien. De reis brengt me vandaag bij het ijsschotsen meren van Jokulsarlon en Fallsarlon, deze liggen aan de gletsjertongen van de Breioamerkurjokull en Fjallsjokul. Jokulsarlon is de grootste van de twee en hier drijven ook de meeste ijsschotsen in. Oke alleen ijsschotsen in in het andere meer drijft op het moment niks.
Toch was de bedoeling om bij Fjallsarlon te overnachten maar aangezien hier weinig gte zien is en ik bij beide in een grindbak sta. Toch besloten om bij Jokulsarlon te overnachten. Officieel mag je bij beide niet overnachten en een tent opzetten in het grind zie ik ook niet zitten dus slaap een nacht in de auto. In Nederland dit maar eens zo maken dat het ook gewoon lekker makkelijk kan.
Jokulsarlon is wel heel toeristisch gemaakt bij aan komst staat het dan ook vol met auto’s en bussen. Je kunt er zelfs met een boot tussen de schotsen door varen. Waar mensen zich al niet toe laten verleiden. Maar geduldig wachten word beloond en we staan nu nog maar met 4 auto’s op de parkeer plaats, waar van een Nederlandse camper met 2 stellen uit Zeeuws Vlaanderen, heerlijk even bij ze zitten koffie drinken en over IJsland zitten kletsen. Nogmaals mijn dank voor de koffie.
Hier na eens heerlijk ijs wezen kijken, jammer genoeg zonder zon, maar de opkomende mist maakt het ook wel heel spannend en apart. Zouden ze zich nou ook zo op de Titanic hebben gevoelt toen ze tussen die schotsen door voeren? Het geeft wel een heel mooi beeld al is fotos maken niet het makkelijkst met al dat wit. Hoop toch dat er een hoop mooie tussen zitten.
Oke niet alles is wit, zitten ook stukken tussen die kristalhelder zijn en die bijna zwart zijn van vulkanische as. Het lange wachten werd wel beloond , met het opkomen van het water kwamen veel ijsschotsen die onderweg waren naar zee nog weer terug het meer is. Dit gaf een geweldig schouwspel. Zeker met de vissende sterns en zeehonden er achter aan.
Vannacht blijf ik hier staan en hoop morgen dan toch een beetje zon te krijgen. Op dit moment trekt het helemaal dicht met de mist. Dit heeft ook wel weer wat spookachtigs.
Zomaar eens mijn bed in de auto klaar maken en kijken of dat een beetje slapen wil. Ja had al een keer eerder geoefend langs de Duitsesnelweg dus zal het nu ook vast wel gaan. Zal alleen er nog wel even over denken hoe ik dit in de toekomst toch makkelijker kan doen. Of wordt een Landrover Defender 130, aangepast als camper dan toch nog een optie? Toch maar eens met de boekhouder gaan overleggen of dit een optie is en dan lekker op camper kenteken. Genoeg weer om over te dromen.

Vrijdag 26 juni
Ja vandaag wederom tentdoek nat in de auto, maar ook dat begint nu wel te wennen. Ook het afbreken van de tent met een beetje regen begint te wennen en je krijgt er handigheid in alleen verlang je nu soms wel naar een camper.
De reis zal vandaag weer richting Reykjavik gaan, maar waar deze gaat eindigen nog geen idee. Er zijn wat leuke zijwegen maar of ze ook allemaal berijdbaar zijn blijft vraag twee.
De reis begint weer met regen en laaghangende bewolking, op sommige passen zo laag dat je er doorheen rijd en soms niet meer dan 50 meter ziet. En dan te weten dat de Andre kant van de vangrail stijl naar beneden gaat. Ach dat houd het hier ook weer spannend.
Net voor Hofn ligt een 1300m lange tunnel dit keer wel twee baans. Al is er ook nog de oude weg er over heen, en die is vast leuker dan er door heen.
Maar boven aan gekomen is alleen het uitzicht punt open en de weg naar beneden is gesloten, dat wordt dus toch door de tunnel.
Ik had een tip gehad om aan zee op een punt dat Stokksnes heet te kunnen overnachten, dit zou vlak naast een radarstation van de navo zijnen direct linksaf slaan na de tunnel. wel een mooie stek zo met honderden bergeenden maar de omgeving is maar weinig aan, misschien als de zonschijn dat het er fantastisch is, maar nu zeker niet.
Een andere gelegenheid is de plaats Hofn, maar om nu al om twaalf uur s’middags op een camping te gaan staan is ook wel weer wat vroeg. Nu het weer ook weer wat beter word toch eens kijken of er niet een mooie wandeling in de buurt is. Dan valt mijn oog op de F980. Het is de vraag of dat deze open is. Voor dat ik die kant op ga eerst nog even tanken, diesel gaat wel hard de laatste tijd, ik weet dat mijn opvoer pomp wat zweet maar zou dat nu erger geworden zijn? ja het zweten is meer geworden. Ik heb nog een pomp bij maar weet dat die ook wat zweet. Die pomp is alleen maar mee gegaan om als weer het naaldje in de pomp het begeeft toch verder te kunnen. Beste optie is dan toch maar Nederland bellen en vragen of bram een nieuwe naar Leo wil sturen. Marieke komt toch bij Leo om een 70-200 mm lens mee te nemen wil ze vast ook wel die pomp even mee nemen.
Gelukkig heeft Bram er een. Heb ik toch met iets meer dan een week weer een goeie pomp. Maar blijft een raadsel waarom mijn auto toch zo gek is op nieuwe pompen.
Op naar de pomp, en ja daar kom je Nederlanders tegen, even gezellig staan kletsen en door naar de F980. Bij het inrijden geen bord dus zou open moeten zijn na een kilometer of 15, staat er een boer langs de weg. Toch maar even vragen, “ja de weg is open alleen ik zou niet door de rivier gaan deze is door de regen nog al gestegen” kijk daar kan ik weer wat mee. Gelukkig liggen er voor de grote rivier ook nog wat leuke door waardingen. De weg op zich is al een leuke uitdaging, op de meeste plaatsen is en ander passeren onmogelijk en het gaat dan steil om hoog en dan weer steil naar beneden en dat met veel bochten. Super gaaf om te rijden, hoop dat ik nog veel van deze wegen in het binnenland ga zien. Op de weg terug zakt die dieselmeter wel heel snel. Toch maar eens onder de motorkap kijken. de pomp zweet niet meer maar lekt, en lekt harder dan dat ik diesel verstook. Dus die gaat er uit en de ander er in. Maar voor dat die ander er in gaat nog wel even de rand waar de pomp lekt in de mooie zwarte kit. Sorry weer wat zwarte handen van de kit. Rot om schoon te maken maar werkt vast goed. Net voor dat ik alles er uit wil halen komt er een vrachtwagen met schapen aan. Die komt toch ook even kijken wat er loos is maar hij spreekt geen Engels. Door te laten zien mar uitgelegd wat er loos is. Na een klein halfuurtje sleutelen , rij ik weer. Het is alleen even afwachten of deze nu met kit wel goed dicht zit. Zal vanavond de ander ook nog in de kit zetten zodat eventueel die ook nog te gebruiken is voor nood. Het is inmiddels bijna vijf uur, tijd om maar eens een camping op te zoeken. Volgens de kaart ligt er aan de andere kant van de rivier een camping. Na even zoeken deze gevonden het is ook niet meer dan een paar kleine veldjes midden in een grindbak. Met als enige een toilet en water. Er staan ook al twee IJslandse auto’s. Een derde volgt niet veel later met een quad, dit belooft voor vanavond nog wat. Vast IJslands vermaak in het weekend. Ondertussen ook even met Edwin gesproken, Edwin woont op IJsland en zit nog regelmatig op de landrover prikpagina. Hij vertelde dat er ieder jaar wel wat autos achter blijven bij het door steken van de rivier op de F980. Misschien begin ik dan toch wat verstandiger te worden. Hoop niet te verstandig na deze vakantie
Morgen in Hofn boodschappen doen en bij de IJslandse vvv even het internet om jullie op de hoogt te houden.

Donderdag 25 juni
De weergoden, zijn mij vandaag niet gunstig gestemd. Heb voor het eerst zelfs de tent in de regen afgebroken. Het doel van de reis vandaag is Reydarfjordur. Onder weg kom ik een hoop Nederlanders en andere nationaliteiten tegen, ja de boot is weer aangekomen. Ben benieuwd wie en wat ik de komende dagen tegen ga komen. De meest gebruikelijke route is om van de boot eerst naar het zuiden te gaan. Om via Reykjavik naar het noorden te gaan.
Aan gezien het weer slecht bleef het boek er eens bij gepakt op te kijken of er nog wat leuks in de buurt te doen was. Er blijkt in Reydarfjordur, in de tweede wereldoorlog een geallieerde basis te zijn geweest. Op de plaats van deze basis is nu een museum. Bij aankomst blijkt het pas vanaf 1 uur open te zijn. tot die tijd heb ik dan mooi even de tijd om mijn verslag van gister te maken, was gisteravond niet meer van gekomen. Was pas over tienen op de camping, tent op gezet en gelijk gaan slapen.
Het IJslands oorlogs museum is echt een aanrader om eens een kijk je te nemen. Een heel klein deel van de gebouwen staat er nog steeds, het zij wel wat vervallen. Er word er op dit moment 1 van opgeknapt om nog wat voertuigen van de tijd te kunnen stallen. Verder is het museum redelijk simpel ingericht maar het geeft wel heel duidelijk een idee hoe die tijd was. Ook de film die ze hebben geeft heel mooi weer hoe het in die jaren daar geweest moest zijn. Naast Britse militairen hebben er ook Noorse militairen gezeten deze moesten de Britten leren hoe te overleven in de sneeuw dit is wel 1 van de mooiere museums die ik tot nu toe op IJsland gezien heb. De basis was een ziekenhuis van opzet voor als er een invasie op Noorwegen plaats zou vinden.
Na dit bezoek wat toch een kleine twee en halfuur in beslag nam, zei toch al dat het interessant was, op nieuw de regen in en van fjord naar fjord. De zuidoost kust is meer van het zelfde dan de noordoost kust. Met alle laag hangende bewolking en regen is je wel de mooie vergezichten,, ook wel weer jammer, toch heeft de regen en die wolken ook wel weer wat geeft een heel andere wereld. Toch hoop ik de komende dagen weer wat meer zon te hebben.
Onder tussen heb ik Owen ook nog gebeld, was mooi om mekaar weer even te horen en bij te kletsen. Zijn plannen zij wat gewijzigd, dus is nog even afwachten waar en wanneer we mekaar weer tegen komen. Maar we hebben beide de nummers en een telefoon dus het gaat vast goed komen.
De rit door de fjorden gaat door als het even droog is en de bewolking lost een beetje op heb je toch een heel mooi uitzicht alleen bergtoppen zijn niet zichtbaar.
Door het slechte weer ben ik behoorlijk opgeschoten in de richting van Reykjavik mag ook wel wat het is zo 8 juli. Deze nacht zal ik Djupivogr blijven staan. Goed en wel heb ik mijn tent staan of ik word in het Nederlands aangesproken. Dat blijft een rare gewaarwording, de man is in 1974 met een Ijslandse getrouwd en naar IJsland gegaan. Tja op de uitnodiging voor koffie zeg je geen nee dus mee naar de vouwwagen. Deze wagens zie je ontzettend veel op IJsland, al zie je ook steeds meer caravans. Deze vouwwagen zijn wel wat degelijker en luxer dan de gene die we in Nederland kennen. De meest luxe uitvoering, zo word mij verteld is echt van alle gemakken voorzien.

Woensdag 24 juni
Vandaag begon eens met super mooi weer en zon. Blijk baat is het aan de kust al tijd beter vertoeven dan in het binnen land, hoop dat, dat nog gaat veranderen en dat de zuid kust ook net zo veel zon brengt.
Na alles weer eens in gepakt te hebben eerst nog even een stuk je terug om een kleine geiser te zien, bij aan komst blijkt deze het niet meer te doen. Jammer maar hoop er komende weken toch nog wel wat te zien. Terug in Husavik, eerst eens in het walvismuseum kijken. Husavik heeft zich uit geroepen tot walvis stad. Het museum is werkelijk schitterend en van de meeste soorten hebben ze ook wel een skelet, hoe zou dat toch kunnen. Maar in het museum wordt maar weinig in gegaan op de jacht. Vroeger was dit op IJsland een echte bedrijfstak zeker in de plaats als Husavik. Alleen leeft Husavik nu meer van de toerist die walvissen komt kijken dan van de jacht er op. Blijft raar dat ze aan de ene kant zo zuinig op alles zijn en dat o, zo graag laten zien en aan de andere kant ook nog steeds er op jagen. Blijven denk ik toch IJslanders.
Na mijn bezoek hier eens een bezoek gebracht aan een stukje strand waar regelmatig fossielen worden gevonden, ja natuurlijk vindt ik niks, of toch wel? Dit laat ik maar even in het midden, het moet nog wel mee het land uit en of het mag is verst twee. Dus nog even geduld graag. Onder het wandelen ook de nodige eidereenden nesten tegen gekomen. De scholeksters hier hebben het zelfde als de sterns, je komt te dicht bij en we vallen aan. Dit had ik nog nooit zo mee gemaakt. Waren ze in Nederland ook maar zo vel. Dan liep je op veel plaatsen veel ongemakkelijker.
Om vandaag de noordoost toer af te sluiten ga ik terug naar Dettifoss over de F862 deze weg is nu wel open en kan ik Dettifoss vanaf de westkant bekijken. Op de weg er heen kom ik ook nog de watervallen genaamd Katler tegen, deze zie je van af de oost zijnde niet eens. Maar ze zijn eer de moeite waard. Dit is niet 1 waterval maar dit zijn er wel tientallen, de een nog mooier dan de ander. Wat wel een vreemde gewaarwording is, is dat ik hier in mijn uppie loop. Als ik bij de auto terug kom,kom ik nog wel een IJslands stel tegen dat de hele rivier afloopt van hoog naar laag. Toch wel knap om te doen, het is geen vlakterrein maar berg op berg af en een aantal dagen zoet ben je zeker, wie weet ooit nog eens, je moet wel een heel mooi uitzicht op alles hebben.
De weg F862 is een mooie weg om te rijden maar net zo slecht als de oostelijke weg. Alleen heeft deze weg minder weg van een wasbord maar overal zitten kuilen en liggen stenen, het blijft goed op letten, ook staat er nog een leuke plas water op de weg. En je gelooft het niet ik kom tot twee maal toe een gewone luxe auto tegen. F862 is alleen voor 4×4. Oke lef heb je dan wel, of zou het meer stom zijn? Ik weet het niet en was de plas water al door om daar nog achter te komen.
Na de watervallen, het is dan inmiddels al zeven uur s’avonds, nog op naar Egilsstadir dit is toch nog wel even rijden, ook als je de rondweg 1 neemt, waar je maar 90 mag. En om de schapen moet denken.
Schappen zijn op IJsland geloof ik heilig, als je er 1 aanrijd dan vergoed je de boer de schade en je eigen schade? Ja dan had je moeten remmen.
Tegen half tien kom ik er dan toch aan. Naar door verschillende landschappen te gereden zijn, waar onder een heel groot deel door een steen woestijn. Er is daar niks anders te zien dan stenen, stenen, steentjes, zand en stof. Als of je op de maan rijd. Begin me in eens af te vragen zijn we wel op de maan geweest of was het IJsland?
De camping in Eglisstadir ziet er nou niet uitnodigend uit, van hier blijf ik vannacht. Het staat hier tot aan de laatste plek vol. Ja de veerboot naar het vaste land vertrekt morgen weer. Handig om te weten dat ik dan als ik ga ook niet hier moet wezen.
Even verder ligt nog een camping in het bos, daar is het nog heel rustig en ruim. Alleen de lucht , boven mij, begin ik mijn bedenkingen bij te hebben.
Oo, voor ik het vergeet Owen smste dat hij weer op IJsland is, morgen maar even horen hoe zijn plannen zijn en of we wat kunnen afstemmen.

Dinsdag 23 juni
Ik zal vandaag niet beginnen met het weer maar het heeft vannacht weer, ach ik noem het niet. Na heerlijk gedoucht te hebben, de lucht van zwavel begint al te wennen. Volgens mij ruik ik het naar nog 2 weken niet eens meer en is het net of het gewoon is.
Vandaag de grote dag gaat het lukken om een treeplank te laten lassen. Het antwoord ja dat is gelukt. Alleen was deze IJslander wat minder van stof dan ik van de meeste gewent ben. Maar goed het zit weer vast. En nu maar eens kijken of ze hier ook ze geweldig las werk leveren als in Nederland. Als het tot ik in Nederland terug ben vast zit luit het antwoord ja, anders heb ik toch wel mijn bedenkingen. Ik kon pas om twee uur terecht dus mooi de tijd om boodschappen te doen en een condoleancekaart voor mevrouw Dragt, was gisteravond toch even schrikken toen ik het bericht van mijn broertje las. Dat heer Dragt overleden was op 19 juni.
In de supermarkt moet je ook gaan denken om wat je zegt er lopen veel te veel Nederlanders die schrokken ook even dat er ineens Nederlands gesproken kon worden. Wel leuk om te horen is dat de meeste maar voor twee of drie weken hier zijn en toch ook wel jaloers tegen mij acht weken aan kijken. persoonlijk vindt ik acht weken nog haast te kort, er is hier zo veel te zien en te doen.
Na het las werk dan toch eindelijk op naar Husavik, onderweg stop ik alleen nog bij een klein auto museum, toch even kijken of die nog leuke dingen hebben staan.
Dat stond er zeker en allemaal ook zo perfect gerestaureerd, als of ze nieuw zijn. buiten stonden vijf geprepareerde, splinternieuwe Defenders, deze behoren aan een IJslander. Ingolfur, hij verhuurd deze Defenders aan groepen van minimaal 8 en maximaal 20 personen. Bij een groep van acht gaan er twee auto’s mee en bij 20, vier. Daar naast rijd hij zelf mee en geeft aanwijzingen. Ja de groep rijd zelf met deze auto’s. Je huurt dan ook alleen de auto’s en de rest moet je zelf regelen. Deze rit had hij 20 Italianen mee. In 11 dagen maken ze dan bijna 2500 km. Hij was wel jaloers op de manier waar op in het dan doe in alle rust. En ik vindt soms al dat ik veel rij op een dag. Na heerlijk even te hebben staan kletsen en toch ook even bij mekaar naar de auto kijken. blijken die Defenders helemaal niet zo erge gepimpt te zijn als de auto van Owen. Deze 5 Defenders zijn ca 1,5 inch verhoogt en daar door paste er al 39 inch banden onder moet zeggen dat het wel gaaf staat. Kreeg ook de tip om bij mijn auto naar groter te gaan en dan ook even breder, volgens zeggen moet dat gewoon passen. Wie weet ter zijner tijd er toch maar eens aan geloven. Zeker als ik nog eens terug ga. Wat ik nu al niet uitsluit.
Na afscheid genomen te hebben en gelijk nog wat folders mee gekregen te hebben ook voor Owen, ja ze kennen mekaar toevallig. Zegt Ingolfur, als er wat is gewoon bellen , landrovers helpen we altijd. Kijk dat is nog eens fijn om te weten. Nieuwsgierig geworden www.safaris.is.
In Husavik, komen we mekaar weer tegen zijn groep gaat voor een deel walvissen kijken en een deel gaat de Husavikkurfjall beklimmen, dit is een berg van 417 meter hoog en de top is per auto te bereiken, wel erg steil en met hele scherpe haarspeldbochten. Of ik ook niet zin had om mee naar boven te rijden, ja dan zeg je geen nee he. Het uitzicht was schitterend het was zo helder dat je Grimsey( eiland waar de poolcirkel ligt) kon zien liggen. De tocht er heen was al gaaf maar de afdaling nog veel leuker. Voor het eerst op IJsland toch maar in zijn lage en afdalen in zijn 2 anders gaat het wel heel hard door die haarspeldbochten. Beneden nog enkele route tips gehad van Ingolfur. En toen maar eens op naar de camping, was in middels toch al zeven uur.
morgen zal ik weer langs dettifoss gaan komen en zo als het nu lijkt ben ik s’avonds, weer op het punt waar ik gestart ben met de tocht door het noordoosten en zal ik gaan beginnen aan de tocht van het zuidoosten naar het zuidwesten. Vast met veel nieuwe indrukken en uitdagingen. Heb er nu al zin in.

Maandag 22 juni
Na heerlijk geslapen te hebben, had ik gehoopt dat het zou lukken om mijn tent vandaag eens droog in te pakken. Ze zeggen hoop doet leven nou in dit geval doet het regen. Snel tussen de buien door alles afgebroken. Gelukkig hou ik dan de binnentent wel droog.
Na dit alles eens rustig op de kaart kijken wat de reis vandaag brengen gaat. Het eerste stuk wordt in juli nog een keer gereden, weet nu al dat, dat stuk echt wel genieten wordt. Oja, Miek ik heb die rots al gezien en het zag er super uit, weet zeker dat je er van zult genieten.
Op deze route dan ook nog niet veel foto’s gemaakt is toch leuker om daar samen dingen te ontdekken. De verhalen over deze route teken ik dan ook wel in, maar was een super toer om te doen.
Na dit alles is de terugreis richting het oosten begonnen vandaag als laatste plaatsen in de reis naar het westen Blonduos en Hvammstang aan gedaan .Na Hvammstang is de echte terug tocht begonnen deze zal voor een heel groot deel over de rondweg 1 gaan, met als uitstapjes nog naar Grenvik, Husavik en hopelijk over de westelijke route langs Dettifoss en met veel mooi weer.
Vanmiddag eerst terug gereden naar de plek waar de boot naar Drangey, maar van wegen het slechte weer ging er geen boot en het was maar de vraag of er morgen wel een gaat. Is dat even een tegen vallen. Weer was in die hoek ook echt wel slecht vandaag. Optie 1 is hier blijven staan en afwachten wat het morgen doet en de tent in de regen opzetten , met de kans dat alles net is en morgen nat de auto in gaat. Of optie 2 al vast de rondweg opzoeken en in oostelijke richting gaan. Na de weersvoorspellingen gezien te hebben ben ik er uit, ga voor 2. De rondweg rijdt uitstekend en de landschapen waar deze door gaat zijn super mooi. Alleen stroppen voor foto’s zit er op deze weg niet in, best wel jammer. Snap nu ook best dat mensen met 14 dagen de rondweg rijden genoten hebben. Ik heb er zeker van genoten, maar de wegen buien de rondweg hebben wel de voorkeur.
Het ergste van het rijden op de rondweg is dat het zo verschrikkelijk opschiet. Ben dan ook al weer in Akureyri aan gekomen en tja ook weer op de zelfde camping want er is er maar 1 voor auto’s. Heb gelijk ook de eerste schade de achter steun van de rechter treeplan is gebroken, morgen mooi een uitdaging om dat ergens te laten lassen. Wel apart dat zo iets op een bijna vlakke rondweg kapot gaat. Oke hij is daar alk slecht en IJsland zal ook wel zijn best gedaan hebben. Gelijk ook een mooie rede om in Nederland eens naar wat anders te gaan kijken en bedenken. Vondt de oplossing van de Duitsers wel een hele mooi om de koker gelijk als luchttank te gebruiken, als ik terug ben maar eens van gedachte wisselen met deze en gene.
Vandaag ook maar eens wat benzine gehaald de brandstof van coleman en aan verwanten is niet te verkrijgen. Dan maar over op benzine dat gaat ook goed.
Zo nog een kop thee en dan lekker slapen morgen maar wat regelen om te lassen en boodschappen doen en als eind punt staat Husavik op de planning

Zondag 21 juni
Het buitje van gisteravond was maar een kleintje. Nat het buitje nog tot half twee (IJslandse tijd)
Met de Engelsen zitten kletsen over van alles en nog wat van voetbal , politiek tot auto’s en motoren. Was een geslaagde avond. En waar om de politie nou ieder half uur langs kwam zijn we nog steeds niet uit. Was vast door de Engelse motorbende op gehuurde motoren. Ja dan zou ik ook ieder half uur langs rijden om te kijken of die gehuurde motoren er nog wel staan.
In de loop van de avond kwamen er nog petjes langs, ja die hebben ze hier ook, van die jonge jongens in een veel te nieuwe gepimpte auto. We werken in de visserij en verdienden een miljoen kronen per maand. dus daar om kan dit. Visserij is ook het enige wat op IJsland nog geld oplevert. Later vertelde een IJslander op de camping dat er van die miljoen kronen de belasting en andere premies nog af gaan en dan blijft er helemaal niet zo veel meer over. We hebben er dan ook flink om moeten lachen.
s ‘Nachts heeft het toch nog flink geregend en deze keer moest dan ook het buiten doek weer eens nat de auto in. Na afscheid te hebben genomen van de Engelsen weer eens onder weg, al heeft een dag stil staan ook wel zijn charme gehad. De bedoeling is om vandaag langs de kust naar Holan, te rijden en onder weg nog een auto museum aan te doen.
De reis gaat sneller dan verwacht en ook het bezoek aan de auto’s gaat sneller, of ik het me er meer van voor gesteld. Het museum is een kleine loods met een 30 tal heel netjes gerestaureerde auto’s, ja,ja ook een landrover. Achter het museum is het eigenlijk veel interessanter. Hier staan de wereld aan oude auto’s nou, zou je van sommige niet meer zeggen dat het nog een auto is. Ook staan hier nog allerlei oude trekkers er werktuigen . tussen het oud ijzer heb ik me langer vermaakt dan in het museum zelf. Nou zie je toch ook bij veel boerderijen een hoop oud ijzer staan en regelmatig staan hier ook nog een landrover serie 2 of 3 tussen maar of het echt nog wat is weet ik niet maar voor de lief hebbers IJsland is dus ook nog een land waar vast wat leuks te vinden is op dat gebied, vermoed alleen dat er een hoop werk aan zit.
Na hier uit gekeken te zijn op naar Holar waar de oudste stenen kerk staan van IJsland oo sorry kathedraal moet het zijn. hier zetelde van of 1106 tot 1802 een van de twee bisschoppen van IJsland. Bij het woord kathedraal denk je aan iets groots, op IJsland niet daar is het gewoon een klein kerkje maar van binnen ziet het er waanzinnig uit.
En nu lig ik wel weer ver voor op het schema, de planning was om pas tegen het eind van de middag in Holar te zijn en dan daar de camping op te zoeken maar heb nu nog de hele middag te gaan. In de boeken en op de kaart is niks anders leuks in de buurt te vinden waar je de hele middag nog de tijd aan kwijt kunt. Dan toch maar al vast door naar Saudarkrokur. Daar gelijk ook maar even de tank weer vol diesel doen, en wie kom ik daar tegen bij de pomp onze Engelse motorbende, dus nog weer heerlijk met mekaar staan te kletsen en met zo iets van nou tot de volgende keer zijn we weer allemaal onze weg gaan vervolgen. In een van de boeken voor deze reis stond een stuk over de saga van Gerttir de sterke. De locatie waar dit afspeelde zou nog al een bijzondere plek zijn dus op naar die plek. En wat denk je op die hele plek niks te vinden over de saga. Wel vertrekt daar een bootje naar het eiland Drangey, dit komt ook in de saga voor. Alleen vandaag vaart er geen bootje meer.

Als het lukt wil ik morgen misschien wel op deze plaats de nacht door brengen en da dag er op als nog eens op dat eiland kijken. Het moet er fantastisch zijn met vogels en rotsformaties. Maar begin nu aan al dat soort woorden toch een ander kaartje te hangen, maar laat me nog steeds graag verrassen. Het is en blijft hier toch 1 groot avontuur.
Na hier te zijn geweest de reis vervolgd over de kust weg naar Sakgastrond deze streek is een wat verlaten streek met weinig boerderijen en geen dorpjes , wel veel kleine meertjes en drassigland. Langs de kust veel hoge en steile kliffen ideaal om te vogelen. Vogels zitten er zeker, blijft super gaaf om alles zo maar op een randje van en rots te zien zitten. Hier word ik er door een IJslander die hier regelmatig vogels komt kijken op attent gemaakt dat er ook ivoormeeuwen tussen zitten. Dit is toch wel even de krent in de pap vandaag. Zelf had ik er waarschijnlijk over heen gekeken. Na nog wat leuke tips, voor wat andere locaties, heb ik weer afscheid genomen en ben verder gegaan. Uit eindelijk ben ik vandaag geëindigd in Sakgastrond. een klein dorpje met nog geen 1000 inwoners. De camping hier is weer uitstekend en opmerkelijk genoeg kost deze ook niks. Achter af had ik beter hier de was kunnen doen in plaats van gister, er staat hier gewoon een wasmachine en ik heb het gister op de hand mogen doen, oke wel eer van mijn werk.
De zon begint er nu weer door te komen dus ga zo nog even een lekker stuk lopen en morgen kom ik toch een stukje in het, Miek land. Of zo als Owen zei “girlfriend, no go zone” maar ja soms moet je toch even de grens opzoeken en op verkenning gaan. Zeker na de tip van een mooie overnachtingplaats.